متأسفانه از زمانی که انسانها بر مبنای قدرتمند تر بودن اساس زندگی اجتماعی را ریخته و آن را آغاز کرده اند، نابرابری از نظر فزیکی بین قوی ترها و ضعیف ترها و ازجمله بین زنان ومردان بوجود آمده است. بویژه از زمانی که فرهنگ آئینی توسط مردان یافت شده است که این دیگر بدتر. زیرا حتا در کتاب مقدس برخی ادیان بصورت قانون آئینی آمده است. قبل از همه درجوامع خاورزمینی و عقب نگهداشته شده، یعنی از هزار و چهار صد سال پیش به این سوی این حاکمیت قرون وسطائی قوی ترها برضعیف ترها نهادینه شده است و در کتب مقدس آیات معینی، به آن اختصاص داده اند که مثلا ضعیف تران از نظر جسمی و از نظر فکری برده و مطیع قوی تران باشند. از جمله جنس مؤنث که از نظر فیزیکی لطیف تر است تابع جنس مذکر باشد و حتا عملا اجازه رشد فکری به او داده نشود! من در کتابی در مورد حقوق زن در زمان قاجاریه خواندم، اگر دختری  می خواست تحصیل کند محکوم به مرگ می شد. این نکات نابرابری درمیان انسانها بقدری بازور ورضایت تکرارشده که به صورت عادت در آمده است و درمیان قشر ویژه ای، این نا برابری بین انسانها در جامعه و حتا بین برخی از زنان عادی شده و آن راپذیرفته اند و باوردارند که این خداوند گفته است و زن احتمالا ضعیف تر از مرد خلق شده است! در صورتی که در میان حیوانات گویا اینطور نیست و ماده خیلی قوی تر از نر است. طنزی درباره حیوانات می گویند که آوردنش در اینجا زیانی ندارد. گویند هفته ای یک بار حیوانات جنگل کنفرانسی دارند. دریکی ازاین گرد هم آئی ها شیر نر به ساعتش نگاه کرد و به بقیه حیوانات گفت ببخشید، من باید بروم چون به زنم ثول داده ام ساعت معینی خانه باشم. ناگهان گاو وحشی بسخن آمد وگفت: "زن ذلیل را ببین"! شیر نر نگاهی به گاو کرد و گفت: "ماده شیری مرا انتظار می کشد نه گاوی مثل تو". بهر حال اگر این حضرت خدا چشم داشته باشد و ببیند که حتما باید اینطور هم باشد، امروزه دختران با حقوق مساوی بسیار با هوشتر اند ار پسران. مثلا رشد فکری دختر من به مراتب بهتر از خود من است، زیرا او دیپلم دبیرستان را با معدل کل 18 و نیم قبول شده، در حالی که معدل دیپلم پدرش بسیار پائین تر از آن است و او به عنوان برنامه ساز تلویزیون برای اجرای یک برنامه به مدت یک ساعت پنجهزار یورو حق زحمت می گیرد در حالیکه پدرش با عالی ترین درجه دانشگاهی برای یک سخنرانی وبحث چندساعته حد متوسط پانصد یورو حق زحمت به اوهم نمی دهند. پس این ثابت می کند اگر دختران فقط امکان مساوی با پسران را داشته باشند، بهتر نباشند بدون شک بد تر نیستند. حالا باید آن عزیزان مؤنث که از یک فرهنگ تبعیض دفاع می کنند، بایستی از خود بپرسند، آخر این بی عدالتی چرا؟ متأسفانه برخی از مردان آن را طبیعی می دانند. در همین جا است که این نکته ی بس منفی در جامعه جا افتاده است به دیگر سخن اگر زنان دست از پا خطا کنند بی ناموسی وبی شرفی برای مردان است! اما برعکس اگرمردان چنان اعمال خلاف عهد وپیمان را انجام دهند، برای زنان گویا بی شرفی و بی ناموسی نخواهد بود! اکنون نا برابری در همینجا ختم نمی شود در کتب مقدس آئینی برباکره ماندن دختران تا روز ازدواج تأکید شده، اما برای پسران عملا محدودیتی قایل نشده اند. زیرا پسران مانند مصرف برق منزل کنتور ندارند که آسان پی برد، چندین بار تماس جنسی داشته اند، اما برای دختران پرده بکارت بهترین کنتور است. گرچه برای مردان قرون وسطائی و معتقد به این رسم می شود آن را یک بار، موقتا ترمیم داد. در چنین حالتی اگر زنان و دختران پارا از گلیم خود دراز تر کنند آبروی خانواده ومرد رفته است، نه آبرو وشرف خوداو! زیرا درقانون آئینی و فرهنگی حک شده است که مردان صاحب زنان هستند و اگردست خارجی به این مال بخورد تجاوز محسوب می شود و مال خطاکار اصلی است نه متجاوز! در صورتی که اینطور نباید باشد، روی سخن من با آن عزیزان افراطی است که این عادت را بسختی می توانند کنار بگذارند ودرواقع برای آنها غیرقابل قبول است استدلال، حقوق برابر. دراینجا ماباید اندکی متمدنانه بیاندیشیم که نه زن مال زر خرید پدران و برادران و شوهران است و نه آنها صاحب "مال و ملک" اند. باید وباید درنهایت، مامردها این نکته را یادبگیریم که اولا این تعصب چرند را کنار بگذاریم و برای توجیه جنایت مان مسئله دفاع از آبرو و شرف را مطرح نکنیم. دوما خیلی از ماها در روز، کارهائی انجام می دهیم که بیشتر شرف و آبرورا بخطر می اندازد تا خلاف عهد و پیمان خطا رفتن یک زن، مانند دروغ گفتن، کلاهبرداری، دزدی از کار و نظیر آنها! به نظر من اگر ما مرتکب یکی ازاین کارهای ناشایست بشویم، شرف و آبرو بیشتر بخطر می افتد. یک کمی عمیق تر دراین باره فکر کنیم، معقول تر است. آیا بهتر نیست که ما مردها قبل از هر چیز، مفهوم ناموس و شرف و آبرو را یاد بگیریم؟ آیا ناموس و آبرو و شرف فقط در آن خلاصه می شود که زنان، دختران وخواهران خودرا بعنوان کالای زر خرید کنترل کنیم و اگر آنچه که ما تصور می کنیم راه خلاف رفتند، برای حفظ آبرو، شرف و ناموس، حتا آنها را به قتل برسانیم؟! بنظر همه انسانهای برابر خواه، نه! اگر ما خود مرتکب چنین خطائی بشویم یا دروغ بگوئیم، کلاه برداری بکنیم و یا از کار بدزدیم و برای زندگی مرفه تر وجدان و شخصیت را بفروشیم، شرف و آبروی ما نخواهد رفت؟ اگر زن وخواهر و یا دختر ما راه خطا وخلاف نرم اجتماعی برود آبرو و شرف خودش رفته نه ما. پس کاری احمقانه و دور ازتمدن است اگر خاطی چه زن و چه مرد را حتا تهدید کنیم تا چه رسد به قتل. بنا بر این و قبل از همه اگر برای جلو گیری از بر باد رفتن آبرو مرتکب قتل شویم و خودرا نیز بکشیم، آبروی خانواده بیشتر می رود و من نوعی حتا مرده، قاتل محسوب می شوم. یک نکته را باید بدانیم و مجددا تکرار می کنم اگر به فرض مثال زن من نوعی، عهد و پیمانی را که روز اول بسته ایم بشکند و دست به چنین کار خلاف عرفی بزند، آبرو و شرف خودرا برده است نه من را و اگر من با کنایه مردم با خبر شوم، در آن صورت سه حالت دارد. اولا درخلوت ازخود می پرسم که چنین کاری در عمر عهد و پیمانم نکرده ام؟! اگر مرتکب شده ام، باید این خواری را پذیرفته وسکوت کنم، لذا شرف وآبروی هردوی ما رفته است. دوما اگر من نوعی خود، واقعا کاری خلاف عهد و پیمان نکرده باشم، اما طرف مرتکب این خطا شده و شرف و آب روی خود را زیر سئوال برده است. من نوعی باید از خود بپرسم اشکال در کجای کار است؟ من چه عیبی دارم که شریک این زندگیم با آبرو و شرف خود قمار کرده است؟ این نیز دو حالت دارد یا من خشونت نشان داده ام و او ار من بیزار شده و یا او آدمی از نظر شخصیتی ضعیف است و نا آگاهی و غریزه جنسی بر او غلبه کرده. حالت سوم من به اصلاح خود بر می آیم و یک بار کژ روی را از هر دو جانب می بخشیم و یا ما ضعیف هستیم و اصلاح ناپذیر (حالت دوم)، در آنصورت خیلی دوستانه از هم جدا می شویم نه همدیگر را تهدید کنیم و نه به قتل برسانیم یا او مرا و یا من بعد از ارتکاب جرم خودم را نیز بکشم. متأسفانه تا کنون نرم اجتماعی این گونه به ما آموخته است که خودمان چشم چرانی کنیم و انواع کار غیر عرف را انجام دهیم، اما این عمل را از شریک زندگی سلب می کنیم و این کمی بی انصافی است. اگر پای بند به شخصیت انسانی هستیم، باید خود این کار را نکنیم و یا اگر ضعیف هستیم، حق نداریم مانع طرف شویم. بقول معروف یا رومی رومی باید بود و یا زنگی زنگی بود. یعنی یا باید با ضعف وخواری پذیرفت، آنگونه که برخی از آدمهای ضعیف یا به قول شرقی ها بی غیرت اروپائی می کنند و یا دوستانه راه جدائی را انتخاب کرد که در این رابطه خط دیگری وجود ندارد. انسان باید از خود بپرسد آیا این حق را به زنان خواهیم داد که ما را به قتل برسانند، اگر خود مرتکب خطائی شدیم؟! بدون شک نه! پس خود نیز این حق را نداریم شریک زندگی را از زنده ماندن محروم کنیم. اگر ما خود انسانی رفتار می کنیم و پای بند به عهد و پیمان روز اول هستیم، تازه شرف، آبرو و انسانیت را رعایت کرده ایم و اگر شریک زندگی من نوعی رعایت نمی کند، اولا آن گونه که ذکرش رفت، شرف و آب روی خودش را می برد، نه شرف مرا. دوما، باید علل را بجویم که چکار کرده ام این شریک زندگی من عهد و پیمانش را بامن بهم زده و با شرف و آبروی خود بازی می کند؟ اگر واقعا عملی خلاف عرف انجام نداده ام، بنا بر این با چنین کسی که با آبرو شرف خانواده و فرزندان مشترک بازی کند، حاضر به زندگی مشترک نخواهم بود. مجددا تکرار می کنم، خواهران و دختران و زنان زر خرید ما نیستند و هیچ دختری از والدینش مطلقا نخواسته و نمی خواهد دختری به دنیا بیاید که مورد تبعیض قرار گیرد و به آن آئین و فرهنگی که روی این تبعیض صحه می گذارد، از ته قلب نفرین می فرستد و رد می کند آن آئین و فرهنگ قرون وسطائی را. باز هم تصورات تجاوز به مالکیت وبرای جلو گیری ازآن دست قتلهای بی رویه و خاتمه دادن به زندگی خود و دیگری فقط و فقط بخاطر تعصب کور و بی منطقی، داروی درد مزمن جامعه نیست. باید راه حل منطقی برای آن یافت. باید خودرا از قید و بندهای دست و پاگیر رها کرد و منطقی بفکر چاره افتاد.

من اخیرا مطلبی را در کوردانه خواندم که گویا یک پیشمرگه بنام احمد رنجبر اهل بانه و بزرگ شده در شهر سلیمانیه، پس از به قتل رساندن دوست دخترش که گویا در خیابان اورا دیده است با کسی دیگر حرف می زند و یا رابطه داشته است، با گلوله می کشد و سپس خودرا نیز می کشد. این رفتار مرا بیش ازحد نگران آینده جوانان افراطی و متعصب می کند و برآن تأکید می ورزم همه این اعمال قرون وسطائی و حسادت و انتقام جوئی و افراطی گرائی از نا آگاهی سرچشمه می گیرد و باید این چشمه نا آگاهی را خشکاند. تازمانی که این آب نامیمون نا آگاهی روان است، متأسفانه ما باید انتظار اینچنین جنایتی را بکشیم.

هایدلبرگ، آلمان فدرال 24 ژانویه 2014                                   دکتر گلمراد مرادی

dr.g.moradi41@gmail.com