رفتن به محتوای اصلی

آقای رئیس جمهور، به آزار خانواده‌ اعدام شدگان پایان دهید!
22.09.2013 - 06:32

منصوره بهکیش فعال حقوق بشر و از حامیان مادران عزادار (مادران پارک لاله) است که شش تن از اعضای خانواده اش در جریان رخدادهای دهه شصت جان خود را از دست داده اند! خانم بهکیش در شانزدهم مرداد ۱۳۹۲ در نامه ای خطاب به حسن روحانی خواستار برچیدن فشارها بر خانواده اعدام شدگان دهه شصت و پاسخگوئی به سؤالات و خواسته های آنها شده است، نامه ای که بدون هیچ دخل و تصرفی به عنوان سندی مرتبط با اعدام های تابستان شصت و هفت در زیر می آید:

آقای روحانی صدای ما را بشنوید! شما به عنوان رئیس جمهور حکومت جمهوری اسلامی ایران معرفی شدید و در مراسم سوگند بیان کردید که نماینده تمامی مردم ایران هستید، به عنوان یک ایرانی لازم دیدم یادآوری کنم که شما نماینده امثال ما که رأی نداده ایم نیستید! ما به دلیل غیر دموکراتیک بودن شیوه انتخاب شدن و انتخاب کردن و همچنین نبود آزادی بیان و امکان ایجاد تشکل های مستقل و مردمی انتخابات را در ایران آزادانه نمی دانیم ولی معتقدیم رئیس جمهور یک کشور به عنوان مهمترین مقام اجرائی آن موظف است که بدون تبعیض در جهت خواسته های همه مردم حرکت کند و پاسخگوی همه آنهائی که رأی داده و رأی نداده اند باشد.

شما در مقابل مردم سوگند یاد کردید و گفتید زمانی می توان قفل درهای بسته را باز کرد که همه چیز شفاف باشد، عالی است! شفاف بودن یکی از ارکان مدیریت سالم است و امیدوارم لااقل خودتان این شعار را عملی سازید، چیزی که ما در این سی و چهار سال ندیدیم و به آن نیاز داریم! ولی تنها شفاف بودن کافی نیست، مسئولیت پذیری و پاسخگوئی و همچنین نبود تبعیض و برقراری عدالت اجتماعی ارکان دیگر مدیریت سالم و انسانی است، ما از همان ابتدای سال ۱۳۵۸ که مردم به جمهوری اسلامی رأی: "آری!" دادند با مشکلات بسیاری روبرو شدیم ولی همواره مسئولان حکومتی از مردم می خواستند که دندان روی جگر بگذارند و امید به آینده ای روشن داشته باشند تا آرامش و آسایش و آزادگی در کشور برقرار شود ولی تفاوت گفتار و کردار از زمین تا به آسمان بود!

آقای خمینی در نوفل لوشاتو گفت: "همه، حتی کمونیست ها آزادند!" ولی در دهه شصت و به ویژه در تابستان شصت و هفت هزاران نفر از بهترین فرزندان ایران زمین به دستور شخص ایشان اعدام شدند! به جای آینده روشنی که برای مردم ترسیم کرده بودند بگیر و ببندها و شکنجه و اعتراف گیری و کشتار مخالفان و دگراندیشان شروع شد! سپس جنگ و پیامدهای خانمان برانداز آن، حجاب اجباری، بستن دانشگاه ها و اخراج دانشجویان، اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان شصت و هفت در کمتر از یک ماه در حالی که بسیاری از آنان حکم زندان داشتند، دفن گروهی آنها با لباس در کانال هائی در خاوران بدون اطلاع و حضور خانواده هایشان، قتل های زنجیره ای نویسندگان در سال ۱۳۷۷ بدون آن که پرونده آن به سرانجامی برسد، حمله به کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ و کشته و زخمی و بازداشت شدن تعدادی از دانشجویان، بازداشت و کشتار مردم معترض در خیابان در سال ۱۳۸۸ ، شکنجه و قتل زندانیان در زندان کهریزک و قتل های خاموش در زندان ها که هنوز پاسخ روشنی بر چرائی و چگونگی هیچ یک از آنها داده نشده است!

آقای روحانی در این سی و چهار سال شما و همراهانتان هر چه توانستید بر سر ما آوردید و با کشیدن تیغ بر روی مخالفان و مردمی که شاه را برای به دست آوردن آزادی و آزادگی و داشتن زندگی بهتر و انسانی تر بیرون کرده بودند حکومت کردید و هر کدام تقصیرها را گردن دیگری انداختید! من و بسیاری از ما بهترین عزیزانمان را به خاطر نبود آزادی در جمهوری اسلامی از دست داده ایم و شاهد نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در ایران بوده و هستیم ولی امروز دیگر دهه شصت نیست که تنها با حذف بی صدای دگراندیشان بتوانید به زندگی خود ادامه دهید! این بار با مردمی روبرو هستید که نه تنها از فشار اجتماعی و سیاسی بلکه از فشار اقتصادی و بیکاری و گرانی سرسام آور به تنگ آمده اند و اغلب از روی ناچاری شما را انتخاب کرده اند زیرا نه شیفته جمهوری اسلامیند و نه شیفته امثال شما بلکه خواهان یک زندگی شرافتمند و انسانی به دور از تبعیض و جنگ و خونریزی هستند.

ما خانواده ها و بستگانمان نیز چیزی جز ساختن دنیایی انسانی نمی خواستیم ولی در طی این سال ها در بدترین شرایط زندگی کرده و سرکوب شده ایم! جمهوری اسلامی نه تنها حق زندگی را از عزیزان ما گرفت بلکه مادران و پدران و همه ما را کشت و از داشتن یک زندگی انسانی محروم کرد! نه تنها ما بلکه دختران و پسران ما را نیز درگیر این بیداد کرد و سایه تهدید و محروم شدن از زندگی فردی و اجتماعی همواره روی سر ما بوده است، من یک نمونه ام که برای کشف حقیقت و برقراری عدالت و پیگیری دادخواهی بارها بازداشت و ده ها بار به وزارت اطلاعات احضار و از کار بیکار شده ام!

از اسفند ۱۳۸۸ پاسپورتم در فرودگاه ضبط شده است و به چهار سال حبس، سه و سال و نیم تعلیقی و شش ماه تعزیری محکوم شده ام و هر لحظه در انتظار اجرای حکم زندان هستم و پس از آخرین احضار برای اجرای حکم و معرفی خودم به زندان اوین در پانزدهم بهمن ۱۳۹۱ به خانه بازپس فرستاده شدم تا روزی دیگر و هنوز چمدانم در گوشه اتاق خاک می خورد و نمی دانم با بیان بخشی از حقیقت تلخی که بر ما رفته است چه سرانجامی در انتظارم خواهد بود؟! عمق فاجعه اینجاست که تا به حال هیچ مقام مسئولی به ما خانواده ها و دادخواهان پاسخی نداده است که چه بر سر عزیزان ما در زندان ها آورده اند؟! از شما که به دنبال شفاف سازی هستید می خواهم این حداقل را برای ما روشن کنید:

یک - اعدام زندانیان سیاسی در دهه شصت و به ویژه کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ چگونه انجام شده است؟

دو - چرا زندانیانی که حکم زندان داشتند بی خبر از خانواده ها اعدام شدند؟

سه - چرا محاکمه آنها توسط کمیسیون مرگ پشت درهای بسته انجام شده است؟

چهار - چرا هیچ مقام مسئولی پاسخی رسمی مبنی بر چگونگی و چرائی این کشتارها به ما نداده است؟

پنج - چرا محل دقیق دفن آنها را به ما اطلاع نمی دهند؟

شش - چرا وصیتنامه های آنها را به ما نمی دهند؟

هفت - چرا خانواده ها را از حضور در خاوران منع می کنند یا مورد پیگرد و آزار و اذیت قرار می دهند؟

هشت - چرا نمی گذارند آزادانه در منازل یا در خاوران و دیگر گورستان ها مراسم یادبود بگیریم؟

نه - چرا خاوران را برای چندمین بار در سال ۱۳۸۷ زیر و رو کردند و پاسخ شکایت ما به بهشت زهرا را نداده اند؟

ده - چرا پنج سال است در اصلی خاوران را بسته اند و مادران و پدران پیر مجبورند مسافت زیادی را با پای پیاده تا رسیدن به محل نامعلوم دفن عزیزانشان طی کنند؟

یازده - چرا اجازه گذاشتن سنگ قبر و کاشتن گل و گیاه و آبیاری و نظافت به ما نمی دهند؟

دوازده - چرا حق شکایت را از ما گرفته اند و ما را مورد پیگرد و اذیت و آزار قرار می دهند؟

آقای روحانی آیا می دانید وزیر "داد" گستری!!! که شما انتخاب کرده اید در بیست و پنج سال پیش یکی از اعضای کمیسیون مرگ بوده و چندین هزار نفر از بهترین و صادقترین انسان ها و از جمله دو برادر نازنینم که حکم زندان داشتند را به دلیل دگراندیشی اعدام کردند؟! و بسیاری از افرادی که به شما رأی داده اند از همین خانواده ها هستند؟! کسانی که پدر یا مادرشان، همسرشان، خواهر یا برادرشان و پسر یا دخترشان در جمهوری اسلامی کشته شده اند؟ خانواده هائی که با تمام این فشارها باز هم دوام آوردند و این شرایط را تحمل می کنند؟ آنها از سر درد و ناچاری به اینجا، به جائی ها دل بسته اند ولی اگر این بار به نیازها و خواسته های آنها بی توجهی شود قطعا راه دیگری را برای تحقق مطالباتشان پیدا خواهند کرد! شما اگر واقعا آگاه به زمان و موقعیت خود شده اید و این حقیقت تلخ را به همراه تمامی مسئولان پذیرفته اید که حداقل برای نجات خودتان باید کاری دیگر کنید، همین امروز انجام دهید زیرا فردا دیر است!

آقای رئیس جمهور امسال بیست و پنج سال از کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ می گذرد و ما همچنان به دنبال کشف حقیقت و پاسخگوئی مسئولان جمهوری اسلامی هستیم و تا زمانی که حقیقت آن چه بر بستگان ما در زندان های جمهوری اسلامی گذشته است روشن نشود این داغ برای ما همچنان تازه است و پیگیری های ما ادامه خواهند داشت، ما از شما می خواهیم که به اذیت و آزار مادران و دیگر بستگان اعدام شدگان و ناپدید شدگان قهری پایان دهید، درهای خاوران به روی ما گشوده شود و برای برگزاری مراسم سالگرد خانواده ها محدودیت و مزاحمت ایجاد نشود، ما می خواهیم محل دفن عزیزان گمشده مان را مشخص کنیم و آنجا را به سلیقه خودمان بیارائیم، این حداقل حق ما خانواده های آسیب دیده است و از شما می خواهیم که این حق را محترم بشمارید و به رسمیت بشناسید، تلاش ما دادخواهان برای ساختن دنیائی بهتر و انسانی تر است تا جهان شاهد بروز و تکرار چنین جنایت هائی نباشد!

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

behkish-780-1

behkish-780-2

 

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

تبریزی
http://www.radiofarda.com/content/f7-MansourehBehkish-letter-to-rouhani-over-executions-of-summer-1367/25113521.html

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.