بطور مثال 40 سال پیش گفتمان احزاب اپوزیسیون ایران چنین بود : مبارزه مسلحانه یا سیاسی با نظام پهلوی _اسلام (انقلابی یا امریکایی ) ایدوئولوزی م.ل _ چین یا شوروی - مبارزه با امپریالیسم بسرگردگی آمریکا_ نفی اسرائیل و حمایت از فلسطینی ها_ نابودی سیستم سرمایه داری وبر قراری سوسیالیسم_ گفتمان پس از انقلاب 57 : همراهی با رهبری انقلاب اسلامی یا مخالفت با آن _ نبرد مسلحانه یا همراهی با جمهوری اسلامی و سیاست اتحاد و انتقاد _ مقابله با تهاجم صدام و یا استفاده از تضاد دو کشور و همراهی با عراق _ شوروی ویا البانی و..._ گفتمان امروز جنبش سیاسی: جامعه فرا صنعتی و تاثیر روند های دیجتال _ گلوبال در ایران ؛ بحران اتمی ایران ؛جنبش مدنی ،سیاسی یا سناریو افغانی ؛ رابطه ایران و امریکا ، بنیادگرایی اسلامی ،سکولاریسم ، جدایی دین از دولت یا اسلام ستیزی_ سرنگونی طلبی ،اصلاح طلبی حکومتی ویا رفرمیسم سیاسی ؛ نسبیتهای فرهنگی ، جنبش دمکراسی خواهی _ فدارلیسم و تمامیت ارضی _ احزاب« مهاجر» ، سایت ها و ماهواره و شکل احزاب آینده ؛ یکسان شدن قیمت های جهانی ،حذف سوبسید ها و پیوستن به WTO از آنجا که گفتمان های دیروز و امروز بکلی تغییر یافته است ، از این رو می توان ادعا نمود که «گذشته چراغ راه اینده نیست» چرا که پارادایم ها بکلی عوض شده است و ما در عصر و دوران بکلی متفاوت با زمان انقلاب ایران ؛زندگی می کنیم و دیگر ان کشتار و درگیری سال 60 و انقلاب 57 تکرار شدنی نیست و همچنین ان اشتباهات احزاب انقلابی تکرار نخواهد شد. امروز موضوعات سیاسی بگونه دیگری است که بایستی متوجه باشیم که در عصر جدید «کمتر» اشتباه کنیم و مهم اینکه آن احزاب آرمانگرای توده ای و قدرت مندی مثل چریکهای فدایی و مجاهدین در جنبش سیاسی ایران نخواهد روئید و شخصیت های مثل خمینی ، رجوی ؛ نگهدار و کیانوری در جنبش سیاسی ایران ظهور نخواهند کرد و....
سه شنبه 10 مارس ساعت 21 به وقت اروپای مرکزی
مجریان برنامه :
جهانگیر
دلیر کردستانی
رامین مهریار-
تهیه کننده برنامه و آغاز بحث :کیانوش توکلی
علی اصغر سعیدی
اندیشه "گذشته چراغ راه آینده است" طالب انسانی منفعل است، اگرچه دستور به تغییر جهان می داد. اصرار مارکسیستها بر اینکه هنوز سرمایه داری گذشته وجود دارد نشان دهنده اعتقاد به تصلب ساختهای اجتماعی است. چیزی که توسط کنشگران فعال و بازتابی بر هم خورده است و دیگر ممکن نیست. انفعال، مطلوب جامعه ای بوده است که علم عصر روشنگری همه چيز را پيشبيني ميكرد. اما با گسترهتر شدن و سريع شدن گردش جريان اطلاعات، جامعه شهروندان فعالی تولید می کند مردمانی نگران آینده . تنها راهی که اینک می توان برای رفع این نگرانی و نوعی آینده نگری محدود ارائه کرد گسترش حوزههاي عمومي در میان تمامی گروه های اجتماعی است. زيرا امروز در جوامع با انسانهايي روبهرو هستيم كه روز به روز اطلاعات بيشتري ميگيرند و بسيار بازتابيتر هستند پس بدون شك اطلاعات و اتفاقات روي زندگيشان تاثير ميگذارد و در ساختن شرايط زندگي خود بيشتر تاثير دارند. چينين افرادي بايد در ساختن آينده خود مشاركت بيشتري داشته باشند وگرنه تبديل به گاوصندوقي از اطلاعات ميشوند كه نه توان حركت دارد و نه توان تصميم گيري براي آینده خود.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید