رفتن به محتوای اصلی

برندگان و بازندگان آینده مناقشه اتمی ایران
28.01.2012 - 00:00

یادداشت سیاسی حاضر به به مناقشه اتمی ایران و عکس العمل جامعه بین الملل نسبت به این برنامه اشاره می کند که ذهن بسیاری از ملل جهان را به خود مشغول ساخته است و اکثر سیاست مداران و تحلیل گران سیاسی از بعد های مختلف به مسئله نگاه می کنند و سالهاست که این مناقشه به قوت خود باقی و تلاش برای حل مسالمت آمیز آن تا کنون بی نتیجه بوده است و هنوز هم رایزنی هایی بین جامعه بین الملل و حکومت ایران برای پیدا کردن راه حل دیپلماتیک این مسئله ادامه دارد. البته به گفته مقامات غربی همه گزینه ها در مورد این برنامه دور از انتظار نبوده به شرایط و اوضاع سیاسی و اقتصادی جهانی و منطقه ای، روند برنامه اتمی ایران و رفتار دولت مردان ایران بستگی دارد.  

این برنامه از سال 1957 میلادی شروع شده و تا حالا هیچ کدام از تاسیسات آن به بهره برداری کامل نرسیده است.

خصومت حکومت اسلامی ایران و دنیای غرب

بعد از پیروزی انقلاب بهمن سال 1979 و تحکیم قدرت گروههای مذهبی در کشور دشمنی با دولت های غربی از جمله آمریکا و اسرائیل جنبه ایدئولوژیک و عملی به خود گرفت. آیت الله خمینی و طرفدارانش با الهام از مکتب شیعی و تکیه بر اصول آن یعنی جهاد در راه خدا بر علیه دشمنان اسلام سیاست های خود را در دشمنی با کشورهای غربی تنظیم کردند. خمینی که خود را حامی مستضعفین و مسلمانان جهان می دانست در تمام سخنرانی هایش تمام بدبختی های مسلمانان جهان بخصوص کشور ایران را ناشی از سلطه کشورهای غربی و به قول خودشان استکبار و یا امپریالیسم بر آنها بیان می کرد و آنها را برای جهاد بر علیه استکبار دعوت می کرد و خواستار محو این دولت ها و ایجاد حکومت اسلامی در این کشورها می شد. حاضران و طرفداران با شعار مرگ بر آمریکا، تا یک زمانی هم مرگ بر شوروی ، مرگ بر اسرائیل و مرگ بر انگلیس حین سخنرانی خمینی را تشویق می کردند. این دشمنی در اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان گیری تمام دیپلمات ها و کارکنان آن در 4 نوامبر 1979 جنبه عملی به خود گرفت.

در زمان حکومت خمینی اکثر گروهها و فعالین سیاسی و دموکراسی خواه که بیشترین نقش را در پیروزی انقلاب داشتند با اتهام دشمنی با خدا و اسلام و ارتباط با کشورهای غربی متهم شدند اکثریت غریب به اتفاق به اعدام محکوم شدند و از صحنه سیاسی کشور حذف شدند. در حال حاضر هم این تفکر از ذهن دولت مردان حکومت ایران پاک نشده و این حکومت هیچ گونه انتقاد و تفکر مخالف با ایدئولوژی حکومتی خود را تحمل نمی کند و در نتیجه این هر فرد و گروه سیاسی مخالف حکومت جز سرکوب، شکنجه و حذف چیزی عایدش نمی شود.

در مورد برنامه هسته ای ایران هم دائم مقامات ایران از محو آمریکا و اسرائیل، یک روزی پیروزی اسلام بر آنها و تهدید منافع آنها در منطقه و جهان سخن گفته اند و در راستای این تهدیدات به تلاش های مضاعف خود برای ساختن بمب هسته ای ادامه داده اند. چون به نظر مقامات حکومت اسلامی ایران با دستیابی به سلاح هسته ای می توان جلوی برتریت غرب در منطقه و جهان را گرفت و بقای رژیم اسلامی را در مقابل خطرات داخلی و خارجی تضمین کرد. با توجه به اسناد و مدارک موجود مبنی بر تلاش حکومت ایران برای ساخت سلاح اتمی می توان چنین نتیجه گیری کرد برنامه اتمی ایران تهدیدی برای صلح و امنیت در داخل برای مردم ایران، کشورهای همسایه و نظام بین الملل می باشد. پس کشورهای غربی که حکومت ایران از لحاظ ایدئولوژیک و هویتی آنها را دشمن درجه یک خود می پندارد حق دارند نگران باشند که یک روزی احتمال دارد منافع شان و ملت شان مورد تهاجم اتمی حکومت ایران قرار بگیرند. بنابراین این برنامه به عنوان یکی از تهدیدات اساسی برای امنیت ملی و منافع راهبردی کشور های ائتلاف غرب و نظام بین الملل ارزیابی می شود.

برندگان و بازندگان آینده

به عقیده  اکثر سیاستمداران دستیابی رژیم ایران به سلاح هسته ای صلح و امنیت جهانی را زیر سئوال خواهد برد و در حقیقت پایانی برای نظم کنونی جهان خواهد بود. چون این رژیم اندیشه آخر زمانی دارد و فارغ از هرگونه منطق دیپلماسی سیاست انتحاری به منظور انهدام حریف مقابل را دنبال خواهد کرد. بنابراین ایران در صورت داشتن سلاح هسته ای موضع تعرضی به خود خواهد گرفت و از آن ممکن است به عنوان حربه ای علیه همسایگان خود و منافع و امنیت کشور های غربی و متفقین آنها استفاده کند. در چنین وضعیتی احتمال اینکه رقابت تسلیحاتی در منطقه بوجود آید و رقبای ایران در منطقه مثل کشور ترکیه و  عربستان سعودی به سلاح اتمی مسلح شوند و در مقابل ایران موضع دفاعی به خود بگیرند بیشتر است.

   ایران اتمی با چنین حکومت غیردموکراتیک و توتالیتر همچنین تهدیدی برای تغییرات دموکراتیک و آزادی در داخل ایران خواهد بود. در چنین فضایی هر گونه اعتراضی به وضع موجود توسط فعالین سیاسی و مدنی قومی و مرکز براحتی توسط حکومت و طرفداران آن سرکوب خواهد شد و در چنین شرایطی جامعه بین الملل سیاست محتاطانه ای را در مقابل ایران مسلح به سلاح اتمی اتخاذ خواهد نمود. نمونه بارز آن را هم اکنون در حکومت کمونیستی کره شمالی شاهد هستیم. در این حالت بازنده این مناقشه مردم ایران، کشورهای همسایه و جامعه بین الملل و برنده حکومت ایدئولوژیک ایران خواهد بود.

در مقابل جامعه بین الملل و ائتلاف غرب در برابر جاه طلبی های هسته ای ایران ساکت ننشسته تا کنون تحریم های بی سابقه و اعمال فشار بر ایران را محور سیاست خارجی خود قرار داده اند و روز به روز بر شدت آنها افزوده اند. بیشتر مقامات غربی علی الخصوص مقامات آمریکایی در مقابل تهدید های ایران اعلام کرده اند نخواهند گذاشت رژیم ایران به سلاح هسته ای مجهز شود. تحریم ها و فشارهای اعمال شده بر ایران از طرف جامعه بین الملل سبب انزوای بیشتر ایران در دنیا شده و اقتصاد ایران را تا مرز ورشکستکی پیش برده است و بنا به اذعان دیپلمات های غربی تحریم ها روند برنامه هسته ای ایران را تاحدودی کند کرده است و دولت های غربی گفته اند برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران با توجه به شرایط زمانی از هر گزینه ای استفاده خواهند کرد.

تجربه ها نشان داده است تحریم ها به تنهایی کارساز نبوده است چون دولت ایران می تواند تحریم ها را به نوعی دور بزند و از طریق راههای غیر قانونی و با پرداختن هزینه بیشتر می تواند تجهیزات و فن آوری لازم برای تولید سلاح هسته ای را بدست آورد. باتوجه به این تلفیقی از این گزینه ها و سیاست اعمال فشار می تواند روند برنامه هسته ای ایران را کند کرده و در نهایت بکلی متوقف کند. تحریم ها و محاصره سیاسی و اقتصادی اثر مخرب خود را بر اوضاع اجتماعی و سیاسی ایران گذاشته و رفته رفته بر شدت این اثرات منفی افزوده می شود. گرانی بیش از حد کالا، بیکاری، بی بندوباری، فساد اداری و اجتماعی ، اعتیاد و ... نمونه بارز آنهاست. بعد از اینکه تحریم ها  اقتصاد دولت ایران را ضعیف کرد در کنار اینها بمباران هوایی و حمله به تاسیسات اتمی ایران می تواند این برنامه را چندین سال به عقب بیندازد. برای این کار اتفاق نظر جامعه جهانی بخصوص جلب نظر مثبت کشورهایی مثل چین و روسیه ضروری است. اتحاد و مشارکت جامعه بین الملل در اعمال این سیاستها می تواند دولت ایران را بیشتر در انزوا قرار داده و در موضع ضعف قرار می دهد و تا حالا چنین بوده و به احتمال زیاد این اجماع جهانی برای فشار بر ایران تا تغییر حاکمیت توتالیتر موجود ادامه خواهد یافت. مگر اینکه دولت ایران به کلی فعالیت هسته ای خود را متوقف و در برابر خواست جامعه بین الملل گردن نهد. این مسئله با توجه به ادبیات سیاسی مقامات ایران و مواضع تند آنها در برابر جامعه جهانی امکان پذیر به نظر نمی رسد. مگر اینکه یک جام زهر دیگر نوشیده شود.

با اینکه دولت ایران تا حالا توانسته با فریب و دروغ قشر عوام و ناآگاه اجتماع را با پرداختن امتیازات به دنبال خود بکشد ولی اکثریت غریب به اتفاق بخصوص قشر تحصیل کرده و آگاه جامعه از رژیم ایران ناراضی بوده و در سالهای اخیر برنامه هسته ای ایران را عامل این همه بدبختی ها و نارسایی های جامعه ایران می دانند. در این میان جامعه بین الملل باید این مسئله را فراموش نکند که ایران کشوری است ترکیبی از قومیت های مختلف که اینها برای احقاق حقوق انسانی و فرهنگی پایمال شده خود مبارزه می کنند و دسترسی ایران به سلاح اتمی به همان اندازه که روند دموکراتیزاسیون ایران را به خطر می اندازد همچنین وسیله ای برای امحا هرچه بیشتر هویت قومی و نسل کشی فرهنگی اقوام ساکن در داخل جغرافیای ایران خواهد بود. روشنفکران و فعالین سیاسی قومی این تهدید را حس کرده و چاره را جز تغییر رژیم حاکم و حق تعیین سرنوشت گروه قومی خود نمی بینند. با توجه به قدرت و نفوذ بیشتر این گروههای قومی از لحاظ کمی و کیفی در ایران تعامل و همگرایی جامعه بین الملل و هچنین اپوزسیون مرکز با این گروهها با تکیه بر برسمیت شناختن حقوق همدیگر و احترام متقابل در یک فضای دموکراتیک از شروط لازم برای پیشبرد یک مبارزه تاثیر گذار بر علیه رژیم برای تغییر حاکمیت کنونی ایران و پایان دادن به بلند پروازی های هسته ای ایران می باشد.

در نهایت تداوم تحریم های سیاسی و اجتماعی، اجماع و اشتراک جامعه جهانی بخصوص کشورهای همسایه ایران و کشورهای چین و روسیه که دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل می باشند بر سر تحریم های اعمال شده از طرف جامعه بین الملل و در کنار این ها همگرایی و اتحاد گروهها و فعالین قومی و سیاسی موجود در ایران و هماهنگی این گروهها با خواست جامعه بین الملل با در نظر گرفتن شرایط عینی و ذهنی جامعه ایران می تواند در آینده به تغییر رژیم ایران منجر شود و نتیجه بازی را به نفع جامعه بین الملل و علی الخصوص مردم ایران و کشورهای همسایه تغییر دهد و برای همیشه به برنامه هسته ای فلاکت بار رژیم کنونی ایران پایان دهد.   

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

آ. ائلیار
ایمیل رسیده

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد! 

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.