با نتیجه شگفت‌انگیز انتخابات، آیا مخالفین مشارکت باید در داوری هایشان تجدید نظر کنند؟

گفتگو رادیو فرانسه با مهرداد درویش پور، علی کشتگر و مراد ویسی

 نوشتۀ بیژن برهمندی

آیا گروههای سیاسی و شخصیت های اپوزیسون که معترض به به سیاست های سختگیرانه و شرایط غیر عادلانه انتخابات از رای دادن امتناع کردند و یا آنرا تحریم کردند، در داوری اشتباه کرده بودند؟ آیا اپوزیسون باید در ترسیم استراتژی انتخاباتی خود تجدید نظر کند؟

سرانجام انتخاباتی که تقریباً همه مفسران در ایران و جهان آنرا با واژه شگفت انگیز توصیف کردند، در همان دور اول به نتیجه رسید و حسن روحانی، کاندیدائی که کوشید خود را از بقیه نامزد های انتخاباتی نسبت به بیت رهبری فاصله دارتر نشان دهد، به پاسداران نسبت به فعالیت های اقتصادی هشدار دهد و بویژه از اعتدال در مراودات بین المللی سخن بگوید، پاداش خود را با بیش از هژده میلیون رای از مردم گرفت.
براستی چرا مسئولانی که در ماههای اخیر بارها به "مهندسی انتخابات" خود می بالیدند، به چنین سکوت و انفعالی متوسل شدند؟
چگونه رای های مردم اینگونه امانت دارانه خوانده و شمرده شد؟
آیا گروههای سیاسی و شخصیت‌های اپوزیسیون که معترض به سیاست های سختگیرانه و شرایط غیر عادلانه انتخابات از رای دادن امتناع کردند و یا آنرا تحریم کردند، در داوری اشتباه کرده بودند؟ آیا اپوزیسون باید در ترسیم استراتژی انتخاباتی خود تجدید نظر کند؟
در میز گرد رادیوئی این هفته، با دعوت از آقایان علی کشتگر فعال سیاسی مقیم پاریس، مهرداد درویش پور جامعه شناس و فعال سیاسی مقیم سوئد، و مراد ویسی روزنامه نگار و تحلیلگر مسائل سیاسی ایران در پراگ، می کوشیم درباره علل و پیامدهای انتخابات در ایران گفتگو کنیم.

*مهرداد درویش پور درباره مخالفان شرکت در انتخابات می گوید در هفته های اخیر همه چیز حکایت از این داشت که تلاش رهبری برای تحمیل کاندیدای مورد نظر خودش قطعی است و بهمین دلیل نیرو های سیاسی از این نظر مایل نبودند در انتخاباتی شرکت کنند که از پیش مهندسی شدنش و باختش قطعی بود.
درویش پور درباره پیامد های بسیج نیرو های مردمی بقصد بعقب راندن ولی فقیه ، می گوید من فکر می کنم اصولگرایان و رهبری خودشان در تله مشارکت حداکثری گیر افتادند و شکست خوردند.
او معتقد است که در پرتو این حوادث کل اپوزیسیون باید به مسئله انتخابات – ولو غیر دموکراتیک – یک نگاه دوباره بیاندازد. او می گوید این واقعیت که از سال 76 به این سو، جامعه ایرانی عملاً انتخابات را یکی از حوزه های مسالمت آمیز پیکار سیاسی می دانند و بگونه ای میلیونی در آن شرکت می کنند ، این خودش تصویر کننده یک رفتار سیاسی است که نشان می دهد این جامعه نمی خواهد از طریق روند هائی که در سوریه ، لیبی و کشور های نظیر صورت گرفته ، و یا از طریق انقلاب های قهر آمیز – نظیر سال 57 – به تغییر روی آورد.
بنظر مهرداد درویش پور بخش گسترده ای از جامعه ایران بگونه ای مدنی از فرصت انتخابات برای بر هم زدن تعادل قدرت استفاده می کند . اقدامی که نوعی عقلانیت در آن عمل می کند. او اعتراف می کند که این تفاوت طرز تلقی در نحوه سیاست گذاری در نسل ما و در نسل جوان بسیار آشکار است.

*مراد ویسی در این گفتگو اعتراف می کند که نتیجه و پیامد های این انتخابات نشان می دهند که بهر حال رای مردم خوانده شده است. او می گوید منهم خودم معتقد بودم که مردم ممکن است به روحانی رای بدهند ولی اقای خامنه ای زیر بار نخواهد رفت. ولی این اتفاق بصورت معکوس افتاد.
ویسی می کوشد نشان دهد که مردم در این ماجرا خواهان تحول مسالمت آمیز بودند و بهمین دلیل هم در روزهای گذشته همه نوع شعاری مطرح شد جز شعار مرگ بر دیکتاتور. یعنی نسبت به شعارهای سال 88 این یک شعار، دیگر مورد استفاده قرار نگرفت. معنای این حرکت این است که مردم می خواهند این تغییر مسالمت آمیز باشد.
مراد ویسی عقیده دارد که خطر ناک ترین اتفاق در مرحله فعلی این است که این رای ، شکست آقای خامنه ای تفسیر شود و بویژه آنرا بزرگنمائی کنند. اگر این اتفاق بیفتد دوباره آقای خامنه ای می رود موضع میگیرد و راه تغییر و تحول بسته می شود.

* علی کشتگر در این گفتگو ضمن بررسی تاکتیک های اپوزیسیون درباره انتخابات و یاد آوری اینکه خود مخالف شرکت در رای گیری بوده است ، اینک با توجه به نتایج انتخابات اذعان دارد که این فکر کاملاً اشتباه بود که در انتخابات نباید شرکت کرد.
بنظر علی کشتگر ما باید به این مسئله توجه کنیم که جوانان ما در ایران بسیار دقیق تر از همه نیرو های سیاسی و همه خبرگانی که در خارج هستند این مسائل را دیدند و این واقعه تا کنون بار ها هم اتفاق افتاده است.
در دوم خرداد سال 76 همین مساله اتفاق افتاد ، در حالیکه همان موقع هم مهندسی انتخابات بود.
در سال 88 باز دیدیم که با وجود مهندسی انتخابات باز هم شرکت مردم امر خوبی بود.
در همین انتخابات اخیر هم باز مردم آمدند و شرکت کردند و دیدیم که چه پیروزی بزرگی هم کسب کردند و یک "نه " بزرگ دیگر به اقای خامنه ای گفتند و انتخابات مهندسی شده ایشان را ناکام کردند.
علی کشتگر نتیجه میگیرد که " تحریم و عدم شرکت در هر شرایطی غلط است."
کشتگر اضافه می کند که به این اعتبار من شخصاً موضع خودم را که عدم شرکت بود درست نمی دانم و آنرا موضعی اشتباه تفسیر می کنم.
به این گفتگوی شنیدنی گوش کنید.