ایران قبل از انقلاب علیرغم همه کمبودها ی ریز و درشت و به برکت دلارهای نفتی‌ در مسیر پیشرفت گام برمیداشت و سرآمد کشورهای خاورمیانه بود، واحد پول آن در سالهای دهه پنجاه در رده ۱۰ واحد پول برتر جهان قرار داشت و در بانک‌های بین المللی مبادله میشد.

خسارت‌های ناشی‌ از آن "انقلاب شکوهمند" و جنگ بیهوده هشت سال با عراق، تحریمها و جریمه‌های ناشی‌ از اشغال سفارت آمریکا و گروگانگیری و لغو قراردادهای رژیم سابق و عقد همان قراردادها با کشورهای درجه دوم و سوم با چندین برابر قیمت، سرمایه گذاری و بذل و بخشش اشغالگران دستاربند و حامیان پاگون دارشان  به گروههای تروریستی، به تاراج گذاردن منابع طبیعی کشور، نابود کردن سیستم قضایی، سیاسی، اداری، آموزشی، بهداشتی و اجتماعی کشور، گسترش فقر، فساد، فحشا، دروغ و خرافات در جامعه، کشور و ملت ایران را فارغ از نژاد و تبار، در آستانه اضمحلال قرار داده است و اخلاق آخرین کالایی است که در این آشفته بازار میتوان یافت.

حکومت آخوندها بر ایران به دلیل ماهیت غیر متعارف آن دیر یا زود به تاریخ می‌‌پیوندد و این صفحه تاریک و متعفن تاریخ ایران بزودی بسته خواهد شد و دوست و دشمن در این باره اتفاق نظر دارند که جانشین حاکمان فعلی‌ هر که باشد، برای اداره کشور و درمان زخمهای بیشمار با"ماموریتی غیرممکن" روبرو خواهد بود و این درست شاه بیت غزلی است که مشّاطه گران رژیم در داخل و خارج مرتبا تکرار میکنند که: اگر این رژیم برود، اوضاع در داخل ایران، منطقه و جهان از این که هست بسیار بدتر خواهد شد، شعاری که پیش از این از زبان مبارک، بن علی‌، بن صالح، قذافی، بشار اسد و حسن نصرالله هم به کرات شنیده ایم.

 تنها چاره دولتمردان جدید ایران برگزیدن راه حلی "انقلابی‌ " برای کنترل جامعه در حال انفجار زیر بار نیاز‌ها و مشکلات گوناگون است، راهی‌ که به چرخشی ۱۸۰ درجه‌ای با سوی سازندگی و تبدیل چالش‌ها به راهکارها بینجامد و نه فقط "کنترل بحران" و تجویز مسکن برای بیمار رو به مرگ برای به تأخیر انداختن فاجعه را در دستور کار خود داشته باشد.

بدون شک اندیشمندان اهل فنّ با توجه به آمار و ارقام گوناگون و محدودی که از کمبودها و نیازهای بی‌ شمار و تعداد بیکاران، معتادان، روسپیان، مبتلایان به ایدز، کودکان کار و خیابان، کارتن خوابها و بیسوادان کشور دارند، دست اندرکار اندیشیدن راهکارهای مناسب برای برنامه ریزی و حل معضلات هستند و امیدوارم که راه حل پیشنهادی زیر نیز مورد توجه سیاستمدارانی که قصد دارند در آینده نزدیک سکان این کشتی شکسته را در این شب تاریک و دریای طوفانی برای هدایت آن به ساحل امید و آرامش در دست گیرند واقع شود. 

خانه مردم

 هنوز هم شعار" مسجد‌ها سنگر است، سنگرها را حفظ کنید" خمینی را بر در و دیوار مساجد حکومتی بسیاری میتوان دید. میراث خواران خمینی هم بخوبی این نصیحت او را نصب العین خود قرار دادند و بوسیله مساجد، کنترل ذهن و زندگی‌ مردم را بدست گرفتند. از پخش کوپن کالاهای اساسی‌ تا تأیید صلاحیت متقاضیان کار و تحصیل، صدور حواله کالا و صندوقهای وام قرض الحسنه (که اینک به صورت یک امپراطوری کلاهبرداری مالی‌ درآمده است که با سیستم بانکی کشور برابری و رقابت می‌کند) تا تزریق خرافات مذهبی‌ به بدنه جامعه برای به خدمت درآوردن آن، که افزایش چشمگیر و مستمر مساجد بی‌ بو و خاصیت در همین راستاست.از سوی دیگر با کنترل اقتصاد کشور توسط بنیادهای مختلف وابسته به حوزه‌های علمیه و حلقه‌های متصل به قدرت، بدنه جامعه را به صورت آرام و مستمر فقیر تر کرده و هرچه بیشتر به خود وابسته می‌کند.

در این سیستم، بیش از ۹۰% جامعه و بازار بصورت مستقیم یا غیر مستقیم در خدمت دستگاه حاکم و تامین سیاستهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن عمل می‌کند. همه سیاستهای کلان نظام در عرصه‌های مختلف در همین راستا عمل می‌کند و نمونه روشن آن احکام قضایی که تقریبا همگی‌ با جریمه‌های مالی‌ و وثیقه‌های سنگین همراه است. حاکمان ایران با ضعیف کردن بنیه مالی‌ جامعه، در کوتاه مدت امکان شورشهای اجتماعی را با وابسته نگهداشتن بخش وسیعی از مردم به خود و ایجاد هراس  از تغییر در دل آنها، هدف و انگیزه اصلی‌ آنها را روزمرگی مستمر برای تامین حداقل‌های زندگی‌ (به هر راه ممکن) قرار میدهد.

در کنار این شبکه مافیای مذهبی‌ بسیج و سپاه قرار دارد که ثابت کرده است که برای حفظ بقای این نظام از هیچ جنایاتی روگردان نیست. تعداد مساجد دولتی و ساختمانها و تأسیاستی که در اختیار این امپراطوری قدرت بصورت مراکز بسیج، و دفاتر نمایندگی ارگانهای مختلف در  ادارات مختلف و در سراسر کشور قرار دارد به اضافه مراکز تفریحی، درمانیاموزشی و علمی‌ که انحصارا در اختیار حضرات است، اگر از تعداد ساختمانهای مورد نیاز برای دایر کردن خوابگاه دانشجویی، آموزشگاه، مدرسه و دانشگاه، باشگاه، درمانگاه و بیمارستان، پرورشگاه، مراکز بازپروری معتادان، سرپناهی برای کودکان کار و خیابان و کارتن خوابها، بیشتر نباشد، مسلما کمتر نیست. مراکزی که امروز بار مالی‌ آنها بر دوش ملت سنگینی‌ می‌کند و در اختیار حاکمیت و حامیانش است و به درستی مورد خشم و نفرت مردم هستند و بدون تردید در صورت بروز یک شورش جمعی‌ کور، مورد هجوم و تاراج و تخریب قرار خواهند گرفت و زیانهای هنگفتی به سرمایه‌های ملی‌ ما وارد خواهد ساخت، که امید است به هر صورت ممکن از این کابوس به سلامت عبور کنیم.

برای اینکه در مدت زمانی‌ کوتاه، مسیری را که میتواند بسترساز حرکتی‌ آرام و مستمر بسوی آینده‌ای روشن را فراهم سازد بپیماییم، همه پیش نیازها آماده و موجود است. بدون شک در ایران فردا به سپاه و بسیج و بسیاری از ارگانها، سازمانها و بنیادهای بی‌ خاصیت و موازی رژیم فعلی‌ که مانند حکومت سایه عمل میکنند، نیازی نخواهد بود. در گام اول باید مساجد بیشمار حکومتی را که مانند قارچ در سراسر ایران پراکنده اند تغییر کاربری داده و آنها را به صاحبان اصلی‌ آنها یعنی‌ مردم بازگرداند و نام "خانه مردم" بر آن نهاد. سپس با تجهیز این مراکز با ابزار و ادوات دیگر ارگانهای بی‌ مصرف، آنها را بصورت ستادهای مردمی برای جمع آوری اطلاعات دقیق در مورد نیازها و مشکلات هر منطقه استفاده کرد.

هسته اولّیه این ستادها را میتوان از میان لشکر بیکاران و جوانان علاقه مندی که مایل به مشارکت در این رستاخیز ملی‌ هستندبرگزید و با توجه به تخصص و توانایی‌‌هایشان در کارهای مختلف از آنها استفاده کرد.

نخستین کار این داوطلبان تعیین محدوده تحت پوشش ستاد خود و جمع آوری اطلاعات دقیق از تمامی ساکنین آن ناحیه مانند میزان سواد، درامد، توانایی‌ ها، نیازمندیها و پیشنهادات (احتمالی‌ ) و ضبط آن بر روی نرم افزاریکه برای اینکار طراحی‌ خواهد شد، میباشد.

کار بعدی ستاد در نظر گرفتن و انتخاب مکان مناسب ( از ساختمانهای بلا استفاده ارگانهای منحل شده) و برنامه ریزی برای تبدیل آنها به مکانهای مورد نیاز است. دیگر وظیفه این داوطلبان جمع آوری افراد بی‌ خانمان و کودکان خیابانی و گدایان از سطح شهر و اسکان آنان در ساختمانهایی که برای این منظور در سطح شهر تجهیز و آماده خواهد شد و همچنین جمع آوری معتادان و اعزام آنها به مراکز گروهی بازپروری که میتوان در پادگانهای بیشمار سپاه و بسیج برپا کرد خواهد بود. با داشتن آمار نسبتا دقیق بیکاران، دانش آموزان و دانشجویان بدون کلاس و امکانات  هر شهر و منطقه و برآورد نیازهای ابتدایی‌ و اساسی‌ هر شهروند، میتوان برنامه ریزی اصولی و عملی‌ برای رفع نیازمندیهای آنان نمود.  

بدیهی‌ است انجام این مهم بدون در اختیار داشتن منابع مالی‌ مناسب، مطمئن و مستمر، امکان پذیر نمی‌باشد، اما خوشبختانه منابع مالی‌ آن در حال حاضر موجود است.

۱- هزینه‌های هنگفتی که خرج تیمار تفنگ چیان حامی‌ روحانیت و هزینه سفره و ریخت و پاش بیت و دفتر حضرات آیات عظام بر گرده ملت نهاده، بر کسی‌ پنهان نیست و این بودجه ایست که میتوان با آن هزینه‌های بخشی از این پروژه را تامین کرد. برادرنی نیز که دستشان به خون کسی‌ آلوده نیست و شاکی‌ خصوصی ندارند، میتوانند برای خود شغلی‌ شرافت مندانه  بیابند.

۲- ملی‌ کردن (نه دولتی کردن)سرمایه چند ده میلیارد دلاری بنیادهای اقتصادی که ۳۴ سال است بدون پرداخت مالیات، نبض اقتصاد ایران را در اختیار خود دارند.

۳- ملی‌ کردن امپراطوری مراکز و اماکن مذهبی‌ و زیارتگاه‌ها و درامد و سرمایه‌های آن.

۴- کمک‌های انسان دوستانه ایرانیان درون کشور بصورت یکپارچه به حساب رسمی‌ و کشوری تشکیلات و یا بصورت مستقیم به مراکز زادگاه یا محل زندگی خود.

۵- کمک‌های مالی‌ ایرانیان خارج از کشور به صورت یکپارچه و از طریق ارسال کمکهای نقدی و جنسی‌ خود به مراکز مشخصی‌ که به یمن سرمایه گذاری آخوند‌های حاکم در ایجاد مراکز و بنیادهای مذهبی‌ مذهبی‌ در سراسر جهان، فراوانند و یا بصورت مستقیم به پروژه‌هایی‌ که در زادگاهشان نیازمند کمک آنان است. بدون شک هموطنان توانمند و موفق ما در جای جای جهان، که تعدادشان کم هم نیست، در این راه پیشگام خواهند بود.

۶- تخصیص درصدی از درامد جاری کشور به این پروژه ملی‌ اولین گام عملی‌ برای بردن پول نفت بر سر سفره‌های مردم است.

۷- استفاده از منابع بودجه کشوری در بخشهای آموزش، بهداشت و درمان، فرهنگی‌، ورزشی و کشاورزی.

از محل این بودجه میتوان هزینه‌های لازم لجستیکی و پرسنلی ستادها و مراکز مختلف را براحتی فراهم کرد. 

اطلاعات جمع آوری شده هر ستاددر هر روستا به شهر، از شهر به استان و از آنجا به ستاد اصلی‌ در پایتخت ارسال میگردد و هر ستاد وظیفه دارد نیازها و درخواستهای خود را در سطوح مختلف  از طریق مقامات محلی، شهری، استانی و کشوری پیگیری و تا انجام کار دنبال نمایند.

ستاد های شهری، استانی و کشوری، اطلاعات گردآوری شده را در اختیار وزارتخانه‌ها و دستگاههای ذیربط میگذارند و هر وزارتخانه و دستگاه موظف  به جذب نیروی کار( از میان داوطلبان مشغول به خدمت در پروژه) و تامین نیازهای آنان از محل بودجه‌های جاری خود خواهند بود و بدین ترتیب اولینگام را برای استفاده کاربردی و مفید از نیروهای جوان جویای کار برداشت .

این اطلاعات میتواند شالودهٔ تنظیم یک سیستم پستی مدرن ، شماره‌های مالیاتی مشخص (برای برقراری یک سیستم مالیاتی عادلانه) و مهمتر از همه آمار نسبتا دقیقی‌ از میزان و چگونگی‌ پراکندگی جمعیت و ثروت در کشور و برنامه ریزی مناسب برای آموزش نیروهای متخصص در رشته‌های مورد نیاز در هر منطقه کشور کرد، شاید این اولین گام برای تقسیم عادلانه ثروت بر مبنای درامد هر استان باشد.

نیروی کار مورد نیاز هر ناحیه، بخش یا شهر رامیتوان بر مبنای نیاز از میان نیروهای داوطلب متخصص و تربیت پرسنل مورد نیاز توسط متخصصین بازنشسته یا مامور بخدمت از دستگاههای دولتی دیگر تامین کرد.

با قرار دادن معتادان در یک پروسه درمان(۳ ماهه) و آموزش (۳ ماهه) با استفاده از نیروهای متخصص داوطلب یا تازه استخدام و همراهی جوانان پیشگام، آنها را در دوره‌های آموزشی متناسب با توانایی‌، علاقهو هم سؤ با تخصص  و نیازهای موجود در بازار کار، شرایط بازگشت به آغوش جامعه و استفاده از شانس دوباره و برابر برای زیستن را برای این بخش از نیروی هدر رفته کار فراهم نمود.

با ساماندهی کودکان خیابانی و گدایان و اسکان آنها در مراکزی که برای اینکار تجهیز و با همت مادران فداکار در هر ناحیه، داوطلبان یا نیروهای تازه استخدام و همکاری خودشان اداره خواهد شد و شرکت دادن اجباری آنها در دوره‌های آموزشی مختلف و متناسب با سنّ، توانایی‌ و نیازهای موجود در بازار کار، امکان تولدی دیگر و تجربه یک زندگی‌ آبرومند را برایشان فراهم کرد، برای آموزش این کودکان در مراکز جدید میتوان از جوانان علاقه مند یا آموزگاران بازنشسته استفاده کرد. 

بدون شک این راهی‌ پر چالش است که لاجرم ناچار به پیمودن آن هستیم زیرا تبدیل کردن "نقاط ضعف امروز" مردم به "نقطه قوت فردا"، میتواند بیمه‌ نسل فردای ایران برای رهایی از چنبره سلطه دولت باشد. شکستن شیشه عمر آخوند و خراب کردن لانه او اولین گام برای تضمین عدم بازگشت به گذشته است، بدون خراب کردن لانه مار، همیشه باید با کابوس انتظار بازگشت آن زیست.

کاظم موافق

۳۱ می ۲۰۱۳