سخنگوی کمیسیون کشاورزی مجلس رژیم اسلامی از قاچاق خاک های مرغوب ایران به کشورهای حاشیه خلیج فارس خبرداد و با بی تفاوتی اعلام کرد مجلس بارها در مورد آن تذکر داده است! قاچاق خاک کشاورزی در حالی صورت می گیرد که ایران از نظر میزان خاک قابل کشاورزی و توسعه در بخش کشاورزی در شرایط مطلوبی به سر نمی برد. ظاهر شیرینی دلارهای عربی به حدی است که چشم مقامات حکومت را نسبت به این فاجعه غیر قابل جبران کور کرده است. پس از سالها چوب حراج به سایر منابع طبیعی کشور ، امروز نوبت به خاک ایران رسیده تا تجارت آن ، سرمایه ای برای برادران قاچاقچی و سایر رانت خواران تحت حمایت حاکمیت گردد. آغاز جمهوری اسلامی مصادف شد با مبارزه و تخریب آثار ملی و تمدن کهن ایرانی و بسیاری از آقازاده ها با تجارت آثار باستانی ایران ، ثروت های بسیار اندوختند و بسیاری از آثار تمدنهای گذشته نیز در بی تفاوتی حاکمان رو به تخریب و نابودی گذاشت. درآمدهای نفتی ما ، بیش از آنکه صرف آبادانی و رشد کشور شود ، زیر بنای پیشرفت و توسعه لبنان و غزه و سوریه شد تا رژیم اسلامی بر گسترش نفوذ و تبلیغات خود در این کشورها اقدام نماید. در سکوت و ناآگاهی ما از ثروت واقعی کشورمان که همانا " خاک " قابل کشاورزی است ، مقامات و ثروت اندوزان حکومتی دست چپاول به این سرمایه واقعی انداخته اند که خون های بی شماری برای حفظ آن در طول تاریخ بر زمین ریخته شده است. بی تفاوتی و همراهی مقامات با چپاولگران از یک سو و دلارهای بی شمار اعراب حاشیه خلیج فارس از سوی دیگر دست در دست هم توطئه نابودی کامل ایران و ایران را رقم زده است. نابودی خاک کشاورزی کشور، تنها از راه قاچاق و فروش آن به اعراب صورت نمی گیرد بلکه بزرگترین دشمن نابودی این سرمایه عظیم ، بی تفاوتی مقامات حکومت است که از طرق زیر شرایط نابودی این ثروت جاودان را فراهم کرده اند: 1- تخریب خاک از طریق چرای بی رویه احشام عدم حمایت دولت از ایجاد دامداری های صنعتی و ایجاد انگیزه و فراهم نمودن امکانات لازم برای عشایر کشور جهت اسکان دایم آنها ، سبب استفاده بی رویه از مراتع و چراگاههای کشور شده و حتی این معضل به مناطق حفاظت شده و پارکهای ملی نیز گسترش یافته است. چرای بیش از حد دامها ، سبب از بین رفتن پوشش گیاهی و در نتیجه شستشوی خاک حاصل خیز این مناطق می گردد و همه ساله از میزان رشد و نمو گیاهان در این مناطق کاسته می شود و خود این مسئله نیز چرای مضاعف دامداران و فشار به مراتع را به همراه می آورد. 2- تخریب خاک از طریق قطع بی رویه درختان مناطق جنگلی خطه مازندان و دامنه های زاگرس تنها مناطق جنگلی ایران محسوب می شوند. قطع درختان این مناطع که با هدف ثروت اندوزی مقامات محلی و دولتی صورت می گیرد علاوه بر نابودی پوشش جنگلی این مناطق ، میزان شستشوی خاک را نیز افزایش داده و خاک حاصلخیز و غنی این نواحی از طریق بارش های صورت گرفته شسته شده و به رودخانه ها می ریزد. بروز سیلاب های متعدد در شمال کشور نیز ناشی از این پدیده است که مردمان این مناطق را در معرض سیل های پاییزی و بهاری قرار می دهد. نابودی جنگل به منظور استفاده از چوب درختان و همینطور ویلاسازی و فروش آن که ثروت بسیاری برای مجریان به همراه دارد علاوه بر کاهش پوشش جنگل های کشور ، در نابودی خاک ارزشمند این مناطق نیز نقش عمده ایی ایفاء می کند. لازم به یاد آوری است که بر اساس آمار سالانه 2 میلیارد تن خاک در کشور بر اثر فرسایش از بین می رود و این میزان فرسایش خاک در ایران ، 5 برابر میزان فرسایش در کشورهای آسیایی است. 3- تخریب خاک از طریق ایجاد تغییرات مصنوعی در اقلیم مناطق مختلف یکی از بزرگترین فجایعی که در حال رخ دادن در کشور است و در بی تفاوتی مقامات حکومتی و ناآگاهی مردم لحظه به لحظه رویدادن آن محتمل تر می گردد خشک شدن دریاچه ارومیه بر اثر سد سازی های متعدد بر روی رودخانه های تغذیه کننده این دریاچه و ساخت جاده ای است که دریاچه را به دو نیم تقسیم کرده است. مشابه این فاجعه در کشور قزاقستان با خشک شدن دریاچه آرال رخ داده است که در شرایط بسیار حادتر در دریاچه ارومیه در حال تکوین است. پس از خشک شدن دریاچه ارومیه بادهای شدیدی در این ناحیه به دلیل اختلافات دمایی رخ خواهد داد که سبب خواهد شد نمک خشک شده در کف دریاچه به مناطق مسکونی اطراف گسترش یافته و ناراحتی های تنفسی حادی را در مردم منطقه ایجاد کند و علاوه بر آن حمل نمک به وسیله باد و ریزش آن در زمین های کشاورزی منطقه و حتی مناطق بسیار دور دست ، کیفیت خاک و حاصلخیزی آن را تحت تاثیرات شدید قرار خواهد داد. 4- تخریب و نابودی خاک از طریق قاچاق به کشورهای حاشیه خلیج فارس سالهاست که دولتهای عربی منطقه ، بویژه امارات و قطر سیاست های کشاورزی خود را تغییر داده اند و تصمیم گرفته اند بجای وارد کننده صرف محصولات کشاورزی ، بخش عمده ای از نیاز خود را تولید نمایند. به این منظور با سرازیر کردن دلارهای نفتی به جیب دلالان و وطن فروشان ایرانی ، نیاز خود به خاک قابل کشت را برآورده می کنند. گزارش های غیر رسمی نشان می دهد که سالیانه میلیونها تن خاک مرغوب جلگه های ایران به کشورهای عربی تحت عنوان صادرات گل و گیاه قاچاق می شود. یکی از راههای قاچاق خاک به این صورت است که چندین برابر ظرفیت گلدانها ، خاک داخل آن ریخته شده و پس از خروج از کشور گیاههای کاشته شده نابود و خاک آن به قیمت بسیار در اختیار مشتریان قرار می گیرد. توجه داشته باشید که میلیون ها تن خاک چیزی نیست که بتوان آنرا در جیب مسافرین و یا چمدان آنها جا داد و قطعا در چنین تجارت سود آوری نقش برادران قاچاقچی بسیار پررنگ است! درد آورترین بخش قصه این است که بدانیم برای تشکیل یک سانتی مترمکعب خاک قابل کشاورزی ؛ در بهترین شرایط ممکن ؛ به 400 سال زمان نیاز است و درد آورتر از آن این است که حداقل 40 سانتی متر عمق خاک کشاورزی است و این یعنی در بهترین شرایط ممکن و وجود تمامی عوامل سازنده خاک ، زمانی نزدیک به 16000 سال لازم است که خاک قابل کشاورزی در طبیعت ساخته شود. در حالیکه در طبیعت و بصورت واقعی و عملی شاید میلیونها سال برای شکل گیری یک خاک قابل کشت و زرع وقت لازم است. خاکی که ایران و ایرانی در طی هزاران سال در آن ریشه دوانده اند ، امروز مبدل به تجارت پرسودی برای عده ای شده که در مقابل سکوت و تایید مقامات و دیدن دلارهای اعراب به آن اقدام می کنند. امروز عربهای حاشیه خلیج فارس نه تنها درصدد تغییر نام خلیج فارس هستند و نه تنها سودای جزایر ایرانی را در سر می پرورانند بلکه با کمک مزدوران ایرانی خود ، خاک ایران را به تاراج می برند و روزگاری خواهد رسید که ما وارد کننده محصولات کشاورزی از این کشورها شویم و در سایه رژیم جمهوری اسلامی و پس از اتمام منابع نفتی ، کاسه گدایی در مقابل جهان به دست بگیریم و به روزگار کشورهایی چون سودان و سومالی دچار شویم.