رفتن به محتوای اصلی

فایل صوتی /مهرانگیز کار-انتخابات آزاد، تنها راه
26.05.2013 - 11:19

سایت کنفرانس :مردم ایران که ما بخشی از آن‌ها هستیم که دور افتاده‌ایم، مردم غیرمنتظره ای هستند و شاید در حال حاضر برای ما یقین شده که حتی حکومتی که با همه ما چنان کرده که اینجا دور هم جمع شده ایم بسیار غیرمنتظره است تا جایی که دارد آدم های بسیار مهم خودش که می گفت ستون انقلاب و نظام هستند را رد صلاحیت می کند. بنابراین نه فقط ما بین خودمان دارای یک زمینه های مشترکی میشویم، بلکه درون حاکمیت هم هستند کسانی که به حال این نظام سیاسی می‌اندیشند. مثالی می‌زنم، محمد یزدی رئیس اسبق قوه قضائیه وقتی شنید زنان حق خودشان را در همین سیستم کنونی مطالبه می کنند و می‌خواهند رئیس جمهور شوند، با کلام سخیف و تحقیرآمیزی گفت طرف را به ده راه نمی‌دهند و سراغ خانه کدخدا را می‌گیرد. ایشان که الان عضو فقهای شورای نگهبان است در مورد حق بنیادین و اساسی نیمی از جمیعت حرف می زند. امروز دیگر حضور ایرانیان خارج کشور در تمام محافل سیاسی و دولتی جهان که تاکنون منع بود و کسانی آن را تابو می دانستند کاملا مشروعیت دارد. از این به بعد بیش از گذشته این حضور مقبولیت دارد. در جلسه پیشینی که من به همراه برخی از دوستان که اینجا هستند حضور داشتم، مهمان دولت کانادا بودیم و از آنکه دولت کانادا در حال حاضر از مطالبات مدنی مردم ایران حمایت کرده و جلساتی را برپا می‌کند حمایت کردیم تا مشکلاتی که مردم ایران از این نظام سیاسی تحمل می‌کنند، بیان شود.
همه ما یقینا نقطه‌نظرها و پیشینه های مختلفی داریم. برخی از پیشینه جمهوری اسلامی و برخی از پیشینه شاه و برخی از اصلاح طلبی آمده ایم. عده ای از جنبش سبز و برخی هم شاید فقط بر پایه این که در ایران حقوق مدنی و انسانی مردم رعایت نمی شود تصمیم به ترک کشور گرفتند. ما تشخیص دادیم که ادامه زندگی در این کشور نمی تواند کرامت انسانی ما را حفظ کند. با تمام اختلافات اما یک وجه مشترک همه ما را به هم نزدیک کرده و باعث ایجاد گفتگو بین ما میشود؛ من و خانواده ام در کنفرانس برلین یکی از همین قربانی ها بودیم. خوشبختانه از جو حاکم بر آن کنفرانس کاملا دور شده ایم. اگرچه این اختلافات که شاید باطنی هم باشد، گاهی با شدت بیشتری وجود دارد اما ما امروز همگان به این نتیجه رسیده‌اند زمانی که در مقابل نظام سیاسی که دوستش ندارند و حقوقشان پایمان شده تاکید می‌کنند که سطح تحمل را بالا ببرید، باید از خودشان شروع کنند.
خوشحالم که ایرانیان همه جا و نه فقط در این جلسه، از خودشان شروع کرده اند. باعث خوشحالی است که با همه اختلافات همگان به دنبال پروژه ملی بوده و بر آن اتحاد دارند. رشد و گسترش گفتمان انتخابات آزاد شاید در حال حاضر تنها و تنها کاریست که می‌توان انجام داد ولی حتی انتشار و گسترش گفتمان انتخابات آزاد هم در شرایط کنونی بسیار دشوار است. وضعیت در حال حاضر برای مردم درون ایران از نظر اقتصادی و فضای امنیتی بسیار دشوار شده و امروز به بهانه انتخابات برای عدم تکرار وقایع ۸۸ فضا را امنیتی کرده‌اند. اعلام میکنم که همه ما فکر می کنیم که مردم ما از صحنه انتخابات متنفر هستند اما پرسشی را مطرح می کنند که فکر میکنم این پرسش را اینجا هم مطرح کنم تا کسانی که صلاحیت بیشتری دارند، صحبت کنند.

 

مردم در داخل ایران میگویند «ما چه کنیم بهتر است؟». فقط تحریم انتخابات منظور نیست بلکه سوال می کنند که بهترین کاری که ما میتوانیم انجام دهیم تا ضمنا بی اثر هم نباشیم، چیست؟ اگر کسانی بحث تحریم را مطرح میکنند باید بگویند این تحریم چه نفعی دارد و آیا اصلا ممکن است یا در عمل بخش بزرگی از ایرانیان تحریم را می شکنند. مثلا جنبش های فمینیستی یا شاخه هایی از زنانی که این سوال برایشان مطرح شده این پرسش را درمیان میگذارند که یک جنبش فمینیستی در وضعیت کنونی انتخابات در ایران، چگونه عمل کند بهتر است؟ در نظر داشته باشیم که دیگر اعتراض خیابانی مطرح نیست چراکه با سرکوب مواجه می شوند. صاحب‌نظران با درک این موضوع که نمی‌توان مردم را به خطرکردن توصیه کرد به این نکات بپردازند. ما نمی‌توانیم توصیه‌ خطر را به عنوان دستورالعمل سیاسی از جایی که مطمئن نیستیم چقدر از آن تبعیت می‌شود مطرح کنیم. امروز زنان سوال می کنند که جنبش های فمینیستی دیگر کشورها اگر جای ما زیر سرکوب بودند چه نقشی در انتخابات بازی می کردند؟

 

همه ما میدانیم مهم ترین موضوعی که امروز در ایران مطرح است وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم ایران است که با حقوق بشر مرتبط میشود. وقتی به بحث اقتصادی می‌رسیم میبینیم که وضعیت اقتصادی در ایران به علت فلج بودن و نبودن نهادهای نظارتی بر عملکرد حکومت و سیاست خارجی به وجود آمده است. اگر نهادهای نظارتی وجود داشتند وضعیت به اینجا نمی رسید بنابراین به دموکراسی بر میگردیم. به این جلسه تبریک میگویم و آرزو میکنم بتوانید ادامه بدهید و زمانی ما با سازمانی روبرو شویم که بتواند بیرون و درون ایران پل ارتباطی باشد برای کسانی که در راه دموکراسی و کاهش این وضعیت غلیظ استبدادی و دیکتاتوری کار می کنند.

دیدگاه‌ و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.

انتشار از:

کیانوش توکلی

فیسبوک - تلگرامفیسبوک - تلگرامصفحه شما

افزودن دیدگاه جدید

لطفا در صورتیکه درباره مقاله‌ای نظر می‌دهید، عنوان مقاله را در اینجا تایپ کنید

متن ساده

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.

لطفا نظر خودتان را فقط یک بار بفرستید. کامنتهای تکراری بطور اتوماتیک حذف می شوند و امکان انتشار آنها وجود ندارد.

CAPTCHA
لطفا حروف را با خط فارسی و بدون فاصله وارد کنید CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.