جمعی از زندانیان سیاسی زن در زندان اوین در واکنش به اعدام‌های اخیر در حیاط بند زنان تجمع کردند. همزمان شش تن از زندانانیان سیاسی مرد نیز در بیانیه‌ای از مجازات اعدام به عنوان ابزار سرکوب انتقاد کرده‌اند.
در گزارشی از این مراسم که به دست بی‌بی‌سی فارسی رسیده است، زندانیان سیاسی در حیاط بند زنان اوین عصر روز شنبه در تجمع خود به اعدام‌های اخیر از جمله اعدام دو نفر در زندان اراک به اتهام سب‌النبی و سه متهم پرونده «خانه اصفهان» اعتراض کرده‌اند.
موج اعدام‌ها در ایران واکنش گسترده‌ای در داخل و خارج ایران به دنبال داشت.
در واکنشی که خبر آن به تازگی به بیرون زندان درز کرده است، نرگس محمدی، سپیده قلیان، بهاره هدایت، زهره سرو، مهوش شهریاری، نسرین خضری جوادی، شکیلا منفرد، ویدا ربانی در مراسم اعتراض به این اعدام‌ها سخنرانی کرده‌اند.
نیاز به «برنامه سیاسی»
بهاره هدایت در این مراسم درباره نقش مردم و نیروهای سیاسی گفته است که «مردم همیشه پیشران اعتراضات بوده‌اند و تمام مخاطراتش را نیز به جان خریده‌اند». او محکوم کردن اعدام‌ها را کافی ندانست گفت «اگر نقصی هست متوجه نیروهای سیاسی است که باید برنامه سیاسی تدارک ببینند که منجر به پیروزی معترضین شود».
نرگس محمدی نیز در سخنان خود در مراسم زندانیان زن اوین نوشته «ایران ۱۴۰۲، ایران ۱۳۶۰ نیست و اگر دهه شصت کارکرد اعدام ایجاد رعب و وحشت و سرکوب جریانات و گرایشات مختلف به منظور تثبیت و تداوم حکومت استبدادی بود، اعدام‌های اخیر ضد این کارکرد را خواهد داشت».
روز گذشته، نیز تعدادی از فرزندان اعدام شدگان دهه ۶۰ با نوشتن بیانیه‌ای به موج اعدام‌های اخیر در ایران اعتراض کرده‌اند.
آنان در این بیانیه نوشته‌اند: «چرخ دنده‌های ماشین اعدام جمهوری اسلامی هرگز از کار نیفتادند. این بار صالح میرهاشمی، مجید کاظمی و سعید یعقوبی. چند جان عزیز دیگر در همین روزها در انتظار اجرای حکم اعدام نشسته‌اند؟ اعدام فقط گرفتن جان یک انسان نیست. گرفتن زندگی از خانواده و نزدیکان و دوستان اعدام شدگان نیز هست.»
آنها در بیانیه خود همچنین تاکید کرده بودند که «ما فرزندان اعدام شدگان دهه ۶۰ درد اعدام و گورهای دسته جمعی، خشونت و انکار پیکرهای مفقود شده و سرکوب و تعقیب برای عزاداری را خوب می شناسیم. این داستان هراسناک تکراری باید پایان یابد.»
۱۸ اردیبهشت، یوسف مهراد و صدرالله فاضلی زارع به اتهام «سب النبی و اهانت به مقدسات اسلامی» نیز اعدام شدند. قوه قضائیه ایران مجید کاظمی، صالح میرهاشمی و سعید یعقوبی سه متهم پرونده «خانه اصفهان» را نیز جمعه ۲۹ اردیبهشت اعدام کرد. ماموران حکومت پیکر متهمان خانه اصفهان را مخفیانه و شبانه به خاک سپردند و خانواده‌ها و بستگان عزاداران تهدید و بازداشت کردند. گزارش‌ها از هتک حرمت به مزار اعدام‌شدگان حکایت دارد.
«جمهوری اسلامی از اعدام به عنوان ابزار سرکوب استفاده می‌کند»
همزمان و در واکنشی دیگر، شش نفر از زندانیان سیاسی در ایران با انتشار بیانیه‌ای از رویکرد حکومت ایران به مجازات اعدام انتقاد کرده و نوشته‌اند جمهوری اسلامی از اعدام به عنوان «ابزار سرکوب» بهره می‌گیرد.
در این نامه که به امضای مصطفی تاج‌زاده، امیرسالار داودی، حسین رزاق، رضا شهابی، سعید مدنی و کیوان مهتدی رسیده، نوشته شده است جمهوری اسلامی «گمان می‌کند اعدام بیشتر، سرپوشی بر چالش‌ها و بحران‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این روزهای کشور است و به همین دلیل عجولانه و با سراسیمگی به اعدام‌ها به ویژه در حق شهروندان معترض مبادرت می‌کند.»
به نوشته این زندانیان، اعدام هیچ خیر عمومی ندارد و تیشه به ریشه «تمام داشته‌های ملی می‌زند». امضاکنندگان همچنین به رهبران حکومت و نهادهای امنیتی و قضایی هشدار داده‌اند که « تداوم و تشدید هر نوع خشونت به ویژه اعدام، جامعه را به‌سوی خشونت بیشتر سوق خواهد داد.»
در ادامه اعتراض‌ها به موج اعدام‌ها در ایران، گروهی از هنرمندان و سینماگران ایرانی نیز روز گذشته روی فرش قرمز جشنواره سینمایی کن در فرانسه تجمع کردند.
ایرانیان خارج کشور تا کنون چندین تجمع در اعتراض به اعدام‌ها برگزار کرده‌اند.
ایران در کنار چین و عربستان، بیشترین آمار اعدام جهان را دارد و در سال ۲۰۲۲ میلادی (یازدهم دی ۱۴۰۰ تا دهم دی ۱۴۰۱) دستکم ۵۷۶ نفر را اعدام کرده است.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
افزودن دیدگاه جدید