سالروز رفراندم سیاه

روز 12 فروردین ماه 1358 از سیاه ترین روزهای تاریخ ایران است. در این روز مردم ایران در مسیر یک انقلاب واپسگرای کنترل شده در رفراندمی مضحک شرکت کردند تا به تاسیس جمهوری اسلامی رای  مثبت دهند. فرمان خمینی برای همه پرسی، روشن و بی ابهام بود: «جمهوری اسلامی، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد». نتیجه همه پرسی بنا به اعلام رسمی چنین بود: تعداد آرای اخذ شده 20422438 ، آرای موافق با جمهوری اسلامی 20054834 (98,2%)، آرای مخالف 367602 رای. 
 مردم در شرایطی در رفراندم شرکت کردند که نه از محتوای جمهوری اسلامی خبر داشتند و نه از خمینی شناخت درستی. شرکت مردم در رفراندم و رای «آری» به جمهوری اسلامی، نتیجه بی اعتمادی ملت به خود و اعتماد بی پایه و اساس به کسی بود که سال ها بعد در باره خودش در غزلی چنین سروده بود: « ماییم و یکی خرقه تزویر و دگر هیچ». زمان لازم بود تا رای دهندگان متوجه شوند که به یک «هیچ ِ مزور» اعتماد کرده اند و سرنوشت و آینده خود را بدست چنان فردی سپرده اند. شرکت اکثریت بالای مردم در رفراندم ویرانگر 12 فروردین، بیانگر ضعف شدید خودآگاهی سیاسی و فرهنگی در میان مردمی بود که فریا می زدند: روح منی خمینی، جان منی خمینی. 
 ریزش مردم از انقلاب و رهبری آن بسیار زود شروع شد. هفت ماه بعد از رفراندم اول، در آذز ماه همان سال قانون اساسی مفتضح نظام ولایت فقیه به رفراندم گذاشته شد. تعداد شرکت کنندگان در این همه پرسی حدود 15 میلیون نفر بودند که نشان دهنده یک ریزش 5 میلیونی در مدت هفت ماه بود. کناره گیری از انقلاب و رهبران آن با شتاب تا امروز ادامه داشته است.  
 خود آگاهی سیاسی و شایستگی رهبری سیاسی رابطه ای مستقیم با هم دارند. در حال حاضر نیز با گذشت 44 سال از آن رفراندم ننگین، ایرانیان در برابر آزمایشی بزرگ قرار گرفته اند. آینده کشور و و بقای ملت در گرو بلوغ سیاسی است که مردم در پیوند با یکدیگر برای الغای نظام حاکم و مستقر کردن دمکراسی با رهبری شایسه از خود نشان خواهند داد. در این مسیر همه مسولند. 
 احمد تاج الدینی
 10 فروردین 1402