🔗صندوق بین‌المللی در گزارشی که امروز در باره وضعیت اقتصاد جهان در سال جاری و سال آینده منتشر کرده، می‌نویسد که اقتصاد روسیه به اندازه پیش‌بینی‌ها سقوط نکرد و امسال حتی رشدی ولو مختصر (سه دهم درصد) دارد و سال آینده هم به ۴ / ۲ درصد می‌رسد.
 بنا بر همین گزارش هم اقتصاد آلمان و بریتانیا و هم اقتصاد آمریکا رشدی نسبتا کمتر از روسیه خواهند داشت. البته متغیرها زیادند و این پیش‌بینی‌ها را باید با احتیاط ملاحظه کرد.

اینجا
https://www.newsweek.com/russias-economy-forecast…
 و اینجا

https://www.n-tv.de/wirtschaft/IWF-Russlands-Wirt…

🔗 منتهی اگر این پیش‌بینی‌های صندوق بین‌المللی پول درست باشند، معنایش این است که فشاری که قرار بوده تحریم‌ها به روسیه وارد کنند تا کرملین از خر شیطان پایین بیاید متحقق نشده است. گزارش می‌گوید که اقتصاد روسیه با اثرات جنگ اوکراین نسبتا سریع خود را دمساز کرده، و تورم گرچه با هدف‌گذاری ۴ درصد فاصله دارد و حالا کمی بالای یازده درصد است، ولی شیب کاهشی خود را ولو آهسته ادامه می‌دهد.

 🔗 غرب این را هم مهم دیده است که برای تاثیرگذارکردن بیشتر تحریم‌ها علیه روسیه کشورهای بیشتری را به پیوستن به آنها تشویق کند، تلاشی که همچنان ادامه دارد، ولی نتایج لازم را به دست نداده است. همین روزها که شولتس، صدراعظم آلمان در آمریکای لاتین است، از رهبران برزیل و شیلی و آرژانتین در این رابطه پاسخ نه شنید و لولا دسیلوا، رهبر برزیل که کشورش یکی از تولیدکنندگان مهمات تانک لئوپارد آلمان است حاضر نشد این مهمات را برای اوکراین بفرستد.

 🔗 در مجموع راهبرد غرب حالا بیش‌تر از امید به تاثیر تحریم‌ها علیه روسیه برای خاتمه جنگ، بر مسلح‌کردن بیشتر اوکراین و رغم‌زدن چرخشی در جبهه‌های جنگ متمرکز شده است. این که مقادیر نه چندان زیادی از تانک و سلاح‌های تهاجمی که حالا با ارسالشان به اوکراین موافقت شده برای این چرخش کفاف کند، یک بحث است، و این که تا کجا باید و می‌توان به خواست‌های تسلیحاتی اوکراین، از جمله دریافت هواپیما و کشتی جنگی و ... لبیک گفت و در عین حال دامنه جنگ را به مرزهای خطرناکی نرساند که رویارویی روسیه و ناتو را در پی داشته باشد هم سوال و دغدغه کوچکی نیست.

🔗 این بحث هم کم و بیش جریان دارد که در کنار ارسال تسلیحات آیا به اندازه کافی به امر دپیلماسی و مذاکره هم اهمیت داده می‌شود و آیا واقعا ارسال تسلیحات، بدون تدوین یک راهبرد خروج و اتمام جنگ، به کوتاه‌شدن آن می‌انجامد یا خود  تشدید و طولانی‌شدن آن را رقم خواهد زد.

 این که همبستگی جوامع غربی با اوکراین، قبول میزانی از تورم و فشارهای اقتصادی ناشی از ادامه جنگ و نیز آمادگی برای ارسال تسلیحات و کمک‌های دیگر یا پذیرش پناهجو از اوکراین نیز دچار افت نشود مسائلی هستند که به موازات بحث پیرامون راهبرددرست در جنگ اوکراین به آنها هم کم اهمیت داده نمی‌شود. آخرین نتیجه تحقیق و نظرسنجی موسسه بین‌المللی Ipsos در ۲۸ کشور، به خصوص در آلمان، به عنوان بزرگترین حامی اوکراین در اروپا، از کاهش نسبی این آمادگی‌ها در جامعه حکایت دارد.

 🔗 تا قبل از موافقت آلمان با ارسال تانک به اوکراین حرف شولتس این بود که در این جنگ "روسیه نباید پیروز شود، اوکراین هم نباید ببازد". حالا صحبت از این است که "اوکراین باید برنده شود". منتهی این که این برنده‌‌شدن چه تعریف دقیقی دارد مایه ابهام و بحث‌های گسترده است. آیا احیای وضعیت قبل از ۲۴ فوریه ۲۰۲۲ مورد نظر است که دو جمهوری خودخوانده و کریمه کماکان در دست روسیه باقی بمانند؟ یا پیروزی مورد زلنسکی دنبال می‌شود که می‌خواهد کریمه هم را آزاد کند؟ و آیا روسیه به سادگی به این امر تن خواهد داد؟ 

کسانی هم به طور کلی می‌گویند که باید به اوکراین کمک شود که در جبهه جنگ وضعیت بهتری پیدا کند به طوری که در مذاکرات دستش پر باشد، ولی در این باره هم که این وضعیت بهتر به چه معناست تدقیقی وجود ندارد. و نیز قطعیتی هم نیست که به راستی در جبهه‌های جنگ به رغم ارسال تانک و برخی سلاح‌های تهاجمی دیگر، به خصوص اگر در همین سطح و ابعاد بماند، چرخشی اساسی برای اوکراین شکل بگیرد.

 🔗 رهبر برزیل در دیدار با شولتس گفته است که جهان باید انجمنی از کشورها را برای رسیدن به توافق صلح میان روسیه و اوکراین شکل دهد.

حرف او این است که باید گروهی از کشورها که به اندازه کافی قدرتمند هستند، تشکیل شود تا با هر دو طرف پای میز مذاکره بنشینند. این که این تلاش به خصوص اگر چین و هند هم به آن پیوندند تا چه حد مورد استقبال غرب و روسیه و اوکراین واقع شود و طرف‌های جنگ از شروط خود برای شروع مذاکره کوتاه بیایند، فعلا سوال بی‌پاسخی است. کرملین پایش را در یک کفش کرده که شروع مذاکرات باید به رسمیت شناختن انضمام بخش‌هایی که در اوکراین در اشغال دارد مشروط باشد و اوکراین هم می‌گوید که تا روسیه از این مناطق عقب‌نشینی نکند یا عقب نشانده نشود مذاکره‌ای در کار نخواهد بود. در باره وضعیت اوکراین در صورت برقراری صلح و عضویت یا عدم عضویت آن در ناتو هم موضع روشنی بیان نمی‌شود. 

 🔗 هر چه که هست شاید دوری از مصاف در جبهه‌ها که ظاهرا بهار قرار است شدت بگیرد و نتیجه (بی‌ثمر؟) آن شاید فشار برای شروع مذاکرات را بر هر دو طرف افزایش دهد. تا آن زمان جنگ است و ویرانی و آوارگی و دریغا که کشور ما هم با میدانداری جمهوری اسلامی به جای آن که مانند بسیاری از کشورهای بی‌طرف در تلاش برای یافتن محمل‌هایی جهت مذاکره و صلح سهیم باشد، در رویکردی مغایر با منافع ملی ایران، ولو غیرمستقیم، به یک پای جنگ بدل شده است.