بیش از سه ماه  است که ناقوس انقلاب "زن زندگی آزادی" بصدا درآمده است. بیش از 500 تن در خیابان و زیر شکنجه جان دادند، بیش از 18000 تن در بیدادگاه های حکومت اسلامی در انتظار محاکمه هستند. سران حکومت اسلامی کر و کور هستند و نه می توانند صدای انقلاب سوم برای سرنگونی حکومت اسلامی را بشنوند، و نه قدرت دیدن جنبش اقدام در خیابان را دارند.

با توجه به تاریخ جنایتکارانه حکومت اسلامی، هیچ انسان شرافتمندی نمی تواند به ماهیت جنایتکاراته و دگراندیش کشانه حکومت اسلامی تردید کند. توهم به ماهیت حکومت اسلامی و خوشخیالی و خودفریبی بخشی از جامعه، برای شهروند، جامعه و میهن ما فاجعه آفرین بوده است.

بخش "چرتکه انداز" جامعه ایران که در انتظار پیروزی انقلاب و استفاده از مزایای آن کمین نشسته، تئوریسین های "چرتکه انداز" مختص خود را دارد. تئوریسین های این بخش از جامعه، با نسبت دادن خشونت طلبی به مردم جان به لب رسیده، تحت پوشش"خشونت پرهیزی"، نخست مردم را به خشونت طلبی متهم کرده و دوم، خیال حکومت اسلامی را از قیام مردمی راحت می کند تا بدون هراس از انقلاب قهرآمیز، به جنایات خود ادامه دهد.

این گروه از تئوریسین های سیاسی "خشونت پرهیز" (چرتکه انداز)، ابزار و اسباب نظری برای کنار آمدن با حکومت اسلامی و خفه کردن صدای دوره سوم انقلاب هستند.

جامعه شهروندی در پراتیک اجتماعی خود دریافته است که تظاهرات سکوت 1388، خیزش دیماه 1396 و خیزش 1398، جوابگو نیستند و باید راه انقلاب سوم را برگزیند.

انقلاب سوم ایران از سه دوره 1) آغازین، 2) بلوغ و 3) قیام برخوردار است. پایان اعدام و کشتار دگراندیشان، در گرو قیام قهرآمیز جامعه شهروندی است. جنبش اقدام در خیابان در سال 1401، با آگاهی از چرائی شکست خیزش های گذشته، نابودی کلیت نظام اسلامی را نشانه گرفت.

این جنبش هنوز موفق نشد که بخش "چرتکه انداز" جامعه را به خیابان جلب کند. این بخش از جامعه ناچار می باشد میان آزادی و شرافت ویا تداوم حکومت قتل، غارت و کشتار و زندگی ذلت بار، یکی را انتخاب کند. چرتکه اندازان بدانند که شتر تجاوز و اعدام حکومت اسلامی، در خانه آنها هم خواهد خوابید، اگر با انقلاب سوم ، انقلاب "زن زندگی آزادی" همراه نشوند!

امروز ایجاد "جنبش اقدام برای آزادی زندانیان سیاسی"، در دل جنبش اقدام در خیابان، یک ضرورت عاجل برای پایان دادن به اعدام های فرزندان مان است. اقدامات در عرصه جهانی دستاوردهای ارزشمندی داشته است، ولی حرف آخر را باید شهروندان کف خیابان بزنند.

نباید درنگ کرد!

هر عضو خانواده زندانیان سیاسی، هر شهروند شرافتمند ایران، می تواند کاوه آهنگری باشد که جلو زندان ها را به کانون تجمع و اقدام برای آزادی زندانیان سیاسی تبدیل کند.

خانواده های زندانیان سیاسی و کنشگران جنبش اقدام در خیابان، اگر امروز اقدام نکنند فردا دیر است.

امروز بامداد 17 دی‌ماه 1401، جغد شوم، آواز مرگ دو دلاور را بانگ زد.  

یاد قهرمانان انقلاب سوم ایران، انقلاب "زن زندگی آزادی"، عزیزانمان محمد حسینی و محمدمهدی کرمی گرامی باد!

اقبال اقبالی 

07.01.2023