قدرت طلبی بزگترین انگیزه بشر در بروز جنگها و جنایات بوده است که گاه در پشت ایدئولوژی و گاه در زیاده خواهی و خود محوری بروز کرده است, ولی در طول تاریخ انسانهائی هم وجود داشته اند که انگیزه مطرح شدن آنها انساندوستی و خدمت به مردم بوده است حتی در اوج قدرت. نلسون ماندلا مبارز بنام آفریقای جنوبی که با رژیم آپارتاید باقیمانده از امپریالیم اشغالگر انگلیس که چند نسل از سفید پوستان متولد شده در آفریقای جنوبی با اعمال تبعیض نژادی در آن کشور حکومت میکردند پس از سی سال زندان و سقوط آپارتاید در اثر فشارهای بین المللی در اولین انتخابات پس از رفع تبعیض نژادی بریاست جمهوری آن کشور رسید با اینکه در اوج قدرت و محبوبیت بود و براحتی میتوانست همانند همتای مبارز همزمان خود رابرت موگابه در کشور زیمبابوه تا پایان عمر با خودکامگی در آن پست باقی بماند, بس از پایان دوران ریاست جمهوری خود کنار رفت و دموکراسی را در آفریقای جنوبی نهادینه کرد. 

نمونه دیگری از آن انسانهای فرهیخته در منصب قدرت ایوا پرون (Eva Perón) همسر خوان پرون دیکتاتور آرژانتین بود که از زندگی فقیرانه در یک خانواده هفت نفری در یک ده کوچک به همسری پرون دیکتاتور آرزانتین در آمد و تمام هم و غم خود را صرف یاری به مردم کشورش و اقشار فقیر جامعه نمود. ایوا در پانزده سالگی به بوئنوس آیرس پایتخت آرژانتین مهاجرت کرد و به تحصیل هنرپیشگی پرداخت, ایوا سالها بعد در سن ۲۵ سالگی در جریان بازدید کلنل پرون از یک برنامه خیریه با او آشنا شد که منجر به روابط عاشقانه و ازدواج کشید. وقتی در سال ۱۹۴۶ کلنل پرون به ریاست جمهوری آرژانتین رسید او بعنوان همسر رئیس جمهور بمدت شش سال تا لحظه مرگش تمام وقتش را صرف کمک به اقشار فقیر نمود.  

ایوا در اوج قدرت و بعنوان بانوی اول آرژانتین هرگز اقشار تهی دستی را که خود از میان آنها برخواسته بود فراموش نکرد و جاه و جلال کاخ نشینی او را از کمک به نیازمندان غافل ننمود. او یک سازمان خیریه تأسیس نمود که توانست با کمک مردم بیش از ۲۰۰ ملیون دلار گرد آورد. او برای قشر فقیر چهارده هزار شغل ایجاد کرد و سالیانه چهارصد هزار جفت کفش, پانصد هزار واحد چرخ خیاطی و دویست هزار ظروف آشپزی بین زنان مستمند توزیع  میکرد تا با آنها درآمد کسب نمایند. ایوا همچنین اقداماتی در کمک به اقشار نیازمند نظیر پرداخت کمک هزینه تحصیلی, خانه سازی, احداث بیمارستان, و شهرک سازی از جمله شهر ایوا (Evita City) که هنوز هم پابرجاست بعمل آورد. ایوا گاه روزانه ۲۲ ساعت وقت خود را صرف این امور مینمود. 

ایوا پرون سرانجام در سال ۱۹۵۲ در سن سی و سه سالگی بسبب ابتلا به بیماری سرطان رحم درگذشت. او در عمر کوتاه خود چنان محبوبیتی برای خود در بین مردم آرژانتین بوجود آورده بود که بیش از سه ملیون نفر شمع بدست پیکر او را تا آرامگاه تشیع نمودند.