. 
" نظامی" درخت انار را به مادری تشبیه می کند که بسختی میوه خود را نگاه می داردو مانع از افتادنشان می شود . تقدیم به مادرانی که حکومت اسلامی به جنابت کارانه ترین شکل میوه زندگیشان را از تنشان جدا ساخت .
" صحبت حکام ظلمت شب یلداست
 نورز خورشید جو بو که بر آید ... 
بلبل عاشق تو عمر خواه  که آخر
باغ شود سبزوشاخ گل به بر آید."حافظ

  داریم به پایان یلدای چهل ساله حکومت نکبت جمهوری اسلامی می رسیم. امید که آخرین یلدای حکومت شب باشد. 
تاریکی وحشت انگیزی که همراه چهره تلخ وعبوس مردی پیچیده در عبا وعمامه سیاه پای در این سرزمین نهاد .در سیمای مردی که بیگانه باخنده وشادی بود .مردی که جز ویرانی،مرگ و اندوه برای این سرزمین ارمغانی نداشت.با صدای نخستین گلوله که در تاریکی شب از پشت بام مدرسه رفاه برخاست! شب یلدا آغاز شد.
شبی سیاه وقیر گون که روشنائی را فرو کشید.بند از پای دیوان گشود.خورشید را در پس ابری متراکم از باورهای عقب مانده ترین تفکرات مذهبی پنهان کرد .سخت ترین قوانین قرون وسطائی را برزندگی مردمی که با امید آزادی بمیدان آمده بودندحاکم ساخت.
دراین چهل سال واندی او وجانشین او با این سرزمین ومردمان آن ،آن کردند که مغول نکرده بود.حاکمانی که براستی صحبتشان ظلمت شب یلدابوده وهست .
 اما شب را نهایتی است.در دل تاریکی حکومت اسلامی هرگز کوچه های شب از فریاد آزادی خواهان خالی نبوده . هرگز شب پرستان حاکم قادر به کشتن امید روشنائی در دل مردم نگردیدند.
امیدی که امروز با خروش شجاعانه هزاران جوان خواهان روشنائی با شعار "زن ،زندگی وآزادی " پای در میدان نهاده است!
قلب های جوان به گلوله بسته می شوند، تا خورشید از درون قلب های عاشق آن ها سر کشد. پرده سنگین و سیاه کشیده شده بر آسمان شب را بشکافد .طلیعه صبح روشنی که در راه است بدهد.
 بشارت تمام شدن شبی هولناک که بپایان راه خود رسیده است.
چرا که عاشقان روز همه شب بی هراس بر دل شب می زنند با گزمگان تاریخی  می جنگند تا زندگی وآزادی نهان شده در ماتم کده حکومت اسلامی به قدرت عشق ازدل تاریکی بدر آید . با فجر در آمیزد .فجری که "پیش از صبحدم با مژده میلاد می آید"
صبحدم شادی بخش بدون حضورشب پرستان حاکم.
 غرق شده در نور .
غرق شده درعشق .درآمیخته با یاد عاشقان صبح که با جان جوانشان با دستانی خالی به لشگر یلدائیان زدند تا از سهم شادی ،زندگی و آزادی ما دفاع کنند.
 عاشقانی که در خون غلطیدند تا خورشید آزادی از پیشانی خونینشان طلوع کند .   ابوالفضل محققی