روزهای غریبی را تجربه می کنیم .روزهای درد ،اندوه،گلوله ،خون و پرپرشدن جوانانمان بفرمان مردی جنایت پیشه که در این روزها به مرز جنون رسیده است.

"فرمانده ای علیل و در مانده"که شلتاق می کند.حکم بر کشتار می دهد.گور خود می کند.

این سرنوشت تمامی دیکتاتور های تاریخ است که خود گور کنان گور خویشند.

چرا که قادر به قبول نا درستی فکر،غلط بودن عمل کردو شکست خویش! قبول روی گردانی مردم ازخود نیستند.

ما امروز شاهد دست پا زدن های مذبوحانه علیل مردی خود شیفته. دیوانه بقدرت نشسته بر سریرخونی هستیم که حاضرو قادر به دیدن واقعیت ها نیست.

ما تماشاگر آخرین روزهای حکم رانی جانور رو به سقوطی هستیم که به نماد نفرت وزخمی چرکین بر تن ملت بدل شده است.

مردی قاتل که خواهرتنی از وی برائت می جوید.

ما شاهد روز های حماسه !شاهد روزهای باز یافتن شهامت از دست رفته،روزهای قهرمانی ،همبستگی،شکوهمندی مقاومت و در هم شکستن هیمنه حکومتی هستیم که چیزی جزمجموعه ای از جانیان گرد آمده دورهم نیستند.

هرگز تاریخ این سرزمین در اوج روزهای تاریخی وسرنوشت ساز خود. چنین مجموعه ای زیبااز ترکیب آگاهی ،هنر،عشق به زندگی ونقش بزرگ زنان که گاه پیشاپیش و گاه دست دردست مردان با سرود ،رقص،پای کوبی. بی هراس سینه در برابردژخیمان حکومتی می گشایند وآزادی رافریاد می زنند.گرد هم نیاورده بود!

فرش نگارستان تاریخی آذین شده با گوهر جان هزاران جان عاشق که روزانه با رشته های جان خود گره بر پود آن می رنند.تا آن رابه خزانه تاریخ بر گردانند.

هویت ملی مردمی که دزدان تاریخی به یغمایش برده اند.

ما در مبارزه برای دست یافتن به ریشه های تمدنی و فرهنگی خود هستیم.مبارزه ای که ملاک آن تنها سرنگونی فیزیکی حکومت جمهوری اسلامی نیست.

اساس سقوط باور ها،سقوط قوانین ارتجاعی وشرعی حکومتی است که تکیه برتحجری تاریخی با کارگزارانی ابله ،ابن الوقت ،بی مایه ،فرصت طلب.فاسد وجنایت پیشه داده که هرگزغم مردم، غم تاریخ وغم فرهنگ این سرزمین و آینده آنرا نداشته اند.

این جنگ جنگ هویت یابی ،جنگ مدرنیته با سنت های متحجراست .جنگ نسلی است که می خواهد با سیمای انسان معاصر تکیه زده بر آخرین دست آوردهای بشری آزادانه آنگونه که شایسته نسل امروز است زندگی کند.

نسلی که زن را نه در سیمای تحقیر شده پیچیده در حجاب اجباری! نه در سیمای ساختگی مشتی عقب مانده ذهنی که از" فاطمه" الگوئی برای زن ونگاهش به جهان که از چهار دیواری قرون وسطا فراتر نمی رود ساخته اند !بل در سیمائی مریم میرزا خانی ها ،نسرین ستوده ها و حدیث های جوان جستجو می کند.

زنانی همپای مردان !فراتر از مردان که درواز های زندگی آزاد ،متکی بر خرد ودانش را بر روی خود نسل های آینده می گشاید.

در این عرصه از نبرد و خیزش انقلابی امروز !ما به گلو گاه حکومت رسیده ایم .پای بر گلویش نهاده نظاره گر وحشت ،فروریختن قوانین ارتجاعی وشکاف عمیق عیان شده بین مردم و حکومت هستیم.

نظاره گر نفرت هر دم فزاینده مردمی هستیم که سال هاست این زخم چرکین با نام جمهوری اسلامی را بر تن تحمل کرده اند.زخمی آلوده به گند ، کثافت ، تعفن که مایه شرمساری است.ملت در حال گند زدائی از تن خویش است. بی هراس از حکومتی که وجاهت وقانونیت مردمی از کف داده وسقوطی وحشتناک را تجربه می کند. سقوطی که جای برگشتی ندارد.

هرگز درمدتی چنین کوتاه جنبشی چنین عظیم وتاثیر گذار که قادر به در نوردیدن دور مانده ترین روستاهای ایران وکشاندن آن ها به درون میدان مبارزه باشد! دیده نشده است.هرگز این تاریخ حضورمیلیونی دانش آموزان،حتی دختران خردسال هشت ساله که روسری ازگرفته مرگ حاکم مستبد و شعار "زن،زندگی و آزادی "سر می دهندرا در حافظه خود بیاد نمی آورد.

هرگز هیچ خیزش و انقلابی نبوده که نقش ارتجاعی مذهب آنرا از محتوی خالی نکرده وبه بیراهه نکشیده باشد.

عظمت این جنبش پس زدن دستگاه دینی حاکم ونقش مهلک آن در دولت است.حکومتی که چهل سال مانند بختکی بر زندگی مردم در تمامی عرصه های اجتماعی ،سیاسی،اقتصادی ،فرهنگی حتی خصوصی مردم سایه انداخته است.

حال درنقطه مقابل چنین ارتجاعی !زنان ،دختران جوان در سیمای مبارزان آگاه قدم بمیدان می نهند.گیسو در باد رها کرده.کفش های راحت پوشیده بی مهابا از لشگر صف بسته در مقابل خود بدل دشمن می زنند .فریاد می کشند ! تا از حق دریغ شده خود،ازاستقلال وشخصیت خود که چهل سال حکومت نکبت جمهوری اسلامی به انحا مختلف آنرا خرد کرده و به گوشه اش رانده دفاع کنند.

لحظه لحظه این جنبش انقلابی مشحون از مبارزه ودلاوری این زنان ودختران است.مبارزه تا پای جان که در درازنای تاریخ بسیار اندک به آن بر میخوریم .

باور نکردنی است اما واقعی ! فاصله کشته شدن مهسا امینی تا در آمدن جوانان بمیدان مبارزه که هنوز به سه ماه نرسیده است .موج حمایت از این خیزش ، دلبستن به آن ،پذیرفتن نقش رهبری بی بدیل جوانان،دانشجویان واعتماد کردن به آن ها وتکرار شعار هایشان چنان وسیع وسریع بوده که می توان نام معجزه بر آن نهاد.

معجزه دگرگونی افکار عمومی ،فراگیر شدن خشم ،نفرت وکینه از حاکمیتی که چنین سرنوشت رقت باری را برای مردم رقم زده است.

برعکس آبان سال نود وهشت که حیزش پا برهنگان بود.این بارجوانانی از طبقه متوسط.برای حراست از تمدن ،فرهنگ وهویت مستقل ومعاصر خودبپا خواسته اند که خواستشان زندگی انسانی ومدرن معاصر است.

جوانانی درتقابل با تحجرتکیه داده برحال و آینده.

این جنبش با سرزندگی ،نگاه زیبا به جهان پیرامون درسی بزرگ به همگان داده و می دهد.

مبارزه تا پای جان برای آزادی.بدون اما واگر های حسابگرایانه.

دوری جستن از تعلقات گروهی،بده بستان های سیاسی سیاست پیشه گان حرفه ای.

بدون حساب باز کردن های شخصی به بهای خون جوانان .

پای فشردن بدون تزلزل بر تداوم راه.

ایستادن زیر پرچمی یگانه ووحدت بخش در این مرحله از مبارزه برای سر نگونی.

خواندن سرود آزادی،سرود وحدت با امید گذر از این راه سخت و رساندن کار به آخر.

معجزه یک نسل !که معجزه اتحاد و همبستگی یک ملت آنرا به بزرگترین حماسه ملی بدل خواهد کرد. ابوالفضل محققی