برما چه میگذرد ؟

*در 4 دوره  8 ساله  بگذ شته بر ساکنین این مرز و بوم پر گهر که از باد و باران نیایش گزند - با همه فراز و فرود ، میتوان ادعا نمود که دولت مطیع اوامرفعلی – بمراتب بیشتر با تلاتم های سهمگین همراه بود ه و پیشینیان  با همه ناتوانی برامده از عدم تخصص! در شرایطی  آمد ند و رفتند که عصیا ن و مخالفت تا این حد فراگیر نشده بود .

* رفتگان  بدون برخورداری از نظریات اقتصادی امثال رضائی ها یا دانش اموختگان سهمیه ای شعبه دانشگاه هاروارد ! با  پرهیز از  بسیاری وعده ها از قبیل : تک رقمی کردن نرخ تورم و افزایش رایانه ها و....که  در رابطه  با مقیاس استاندارد حتی منطقه ای  قابل تامل مینماید- بنوعی  رفع تکلیف نمودند .

*بطور نمونه  روحانی بتجربه و تخصص کابینه هر چند بصورت نسبی  ارج می نهاد و  در برابرحکومت مطلقه به اعتبار همین قانون اساسی با همه  کاستی ها با توجه به نقش و سوگندی که  ادا نموده  وهمچنین اگاهی به میزان مسئولیتها و ضرورتها… البته فاقد اختیار! می ایستاد.

*اکنون در این دولت - واقعا برنامه ای دیده نمی شود و تصمیمات مبتنی بر ضرورتهای کلان که مفید، موثرو کار آمد برمبنای منافع ملی و نیاز جامعه فراتر از شعار و وعده بدور از عوام فریبی باشد، تا کنون گرفته نشده و  با ادعا های  مکرر مبنی بر برخورداری ملت از بهترین شرایط و....امر را بعمد !بر خود و گروه همراهشان مشتبه نموده اند ....

*بعنوان نمونه : تصمیم گیری به اصطلاح روسای دانشگاهها در رابطه با حضور مهاجمین  اتش به اختیار انهم همراهی نیروی حفاطت دانشگاه که  حضور انان را بدون اطلاع خود عنوان نموده اند !؟ و فاجعه دانشگاه شریف ،یا وعده ساخت 4 میلیون مسکن و نحوه بسامان بردن مذاکرات وین و ...

**در این وانفسا لازم بنظر می رسد به  ایفای نقش و سهم مطبوعات -  کسب اطلاعات، انتشار و افشاگری بی طرفانه یعنی اصلی ترین و مهمترین وظیفه گوش و چشم ملت -که بر ان «رکن چهارم مشروطیت» نام نهاده بودند اشاره داشت - هر چند گام بنهادان بعضی عزیزان منجر به بازداشت و محاکمه خبرنگارانی شد  که حداقل نقش افرینی را در رابطه با وظایف خود تصور داشتند  . ....

* این نگهبانان و پیشقراولان آزادی و منادیان عدالت که چنین عبارات و توصیفی در باور انان نمی گنجد ! الزاما بایستی از ورود به «خطوط قرمزخود ساخته و خود پرداخته» واهمه ای نداشته، ضمن پرسشگری مستمر، همه متولیان ریز و درشت و صاحبان اختیارات فراوان را که تا کنون پاسخی به چرایی ها نداده  را به انجام درست وظایف در محدوده  اختیارات ،مسیولیتها و آمادگی جوابگویی به اعتبار پشتیبانی خوانندگان پویای حاضر و ناظر در صحنه - وادار سازند......

* مثال بارزی در بحبوهه خبررسانی های اخیرو تحلیل ها:_ صحبت های اخیر قاضی القضات در رابطه با شروع اصلاحات و تجدید نظر در تصمیمات و بسامان بردن امور بوسیله افراد مستقر در اطاق فکر تحت نظر خود - که بیشترین تجربه کاری را در این قوه دارد و با 30 میلیون پرونده !تقریبا تمامی افراد فعال جامعه را بساختمانهای متعلق به این قوه کشانده  - هر چند شرایط لازم  را در عمل فرا گرفته که وافی به مقصود نیست چون : از تحصیلات تخصصی علمی دانشگاهی بدون رانت - فراتر از حوزه که لازمه این مسئولیت-  مشابه اغلب جماعت - محروم مینماید .

*انچنانکه بعضی از نیروی تابع فرامین  با تصور ملبس بودن به لباس روحانیت و برخورداری از مزایا و سمت «نشسته قضاوت» باور دارند که نمیتوان و نباید به دیدگاههایشان معترض شد، که در این چند روز شاهد نقد صریح باورهای تلقین شده در این 4 دهه حکومت بلا منازع بودیم وحاصل ان : شاید شرایطی باشد که از تاک و تاک نشان اثری نماند .

* به احتمال بسیار در ادامه اعتراضات بحق اخیر که دستگاه عریض و طویل میخواهد انا ن را اغتشاش گران بداند و ترور دیشب شیراز که بروال معمول «کار داعشیان - این جمع نابود شده ؟» با همه پیدا بودن چگونگی در تصاویر برون افتاده  !و شاید هدف اصلی سناریو... که  بایستی اذعان نمود  «خود کرده را تدبیر نیست » و این محصول کِشته ها ئی  که  ملت در حال درویدن ان از بیخ و بن !

*نقد صریح ، پاسخگویی و نهایتا بر کناری و مجازات عادلانه بر مبنای قضاوت بخرد ین - ره اورد مثبت  وسایل ارتباط جمعی و کم و کیف مبارزات بس گسترده فرهنگی – اجتماعی اخیر  بوده ، تقویت وادامه ان هدف اصلی میلیونها نفر ساکنین این دیار خاموشان البته تا همین اواخر  ! میباشد.

*از ساحت پاک اهالی دست اندرکارعرصه وسایل ارتباط جمعی «پرسش گران و منادیان حقوق انسانهای گرفتار» درون کشورمان – دور باد که عافیت را بر شجاعت وصراحت ترجیح داده - از مراجعه و پناه آوردن معترضین و منادیان پیشرفت و تقاضای انتشار نظریاتشان ممانعت نموده - به ازای ان مقامات مقتدر نا فرمان در برابر حتی قوانین مصوب خودشان ،را به حال خود رها کنند.

*بعد از «رفراند م مانندی »که در مراسم چهلم مهسا با همه برنامه ریزی برای انصراف توده مردم با ترسا ندن انا ن  دیدیم - ادامه احتیاط و مراعات حال خاطیان بروال گذشته ممکن نیست و تحت هیچ شرایطی مقبول خاص و عام امده به صحنه پرسشگری - نخواهد بود .

*مسئولین همه وسایل ارتباط جمعی بهتر انکه در مسیر وظایف قانونی ، افشاء حقایق، بیان نارسایی ها و معرفی مقصرین طبق موازین و تعاریف موجود که فلسفه تاسیس انها ست ،الویت داده «عافیت طلبی» و رعایت حال منادیان جهل و خرافات و  تقویت کنندگان تفکر «ادامه حضور در صحنه بقیمت نا بودی ارزشها و سر مایه های ملی » را پیشه همکارانشان ندانند !

*شهامت کشف وافشاء خطاها و اهتمام بر«ایفای نقش فرهنگی اجتماعی ورسالت اخلاقی» هر چند با تاخیر بسیار-  را بایستی  در میان «نویسندگان و دلاور مردان ساکت مانده !وارسته صحنه نشریات» تقویت و توصیه نمود - تاتحت هیچ شرایطی تسلیم فشارهای گوناگون نشوند که خودمحوران درپی ابقاء روش و منش های گذشته بر آمده از«رانت و رانت خواهی» بقیمت نابودی ارزشها میباشند.