گاه سکوت بهتر از سخن گفتن است.
اگر نمی توانیم جوانان را در فکر وعمل درک کنیم .لااقل ساکت باشیم . آیا ما قادریم به آنچه که در صحنه واقعی مبارزه اجتماعی ،فرهنگی وسیاسی کشورمی گذرد.نگاهی واقع بینانه و یاری رسان به مبارزان جوان در صحنه داشته باشیم ؟
بنظر می رسد بسیار مشکل است تن از پوستین تفکری جا افتاده خلاص کنیم.قبول کنیم  نقش جوانان ونوجوانانی که بسیار بالاتر از درک ما با شعارجادوئی "زن ،زندگی ،آزادی" کاری کارستان در عرصه نه تنها ایران بلکه جهان انجام می دهند.
سخت است دست کشیدن از باورهای جا افتاده  که ما را در موضع عقل کل قرار می دهد وبه ما این توهم راالقا می کند که ما قادریم نکاتی را در مبارزه سیاسی واجتماعی ببینم که نسل چوان قادربدیدن آن ها نیست.توهمی نشات گرفته از تربیت سیاسی ما ،از بازتاب های شرطی شده سنی ماکه هنوز از بالا به این دختران وپسران جوان نگاه می کنیم و فکر می کنیم آنچه که ما در خشت خام می بینیم آن ها در آئینه نمی بینند.
کسی نیست بپرسد این همه دور بینی و واقع نگری شما نتیجه اش را کجا باید دید؟چرا هیچ نشانی از شما در تفکر ،شیوه نگاه ،شعار ها و عملکرد این نسل جوان بچشم نمی خورد؟
چرا نمی خواهیم قبول کنیم که رادیکال بودن نسل جوان نه تنها مقتضی سن بلکه نتیجه درک معاصر آنان ازجهان وزندگیست .عدم درک ما وعقب ماندن ماست از روند تحولات جهانی در تمام عرصه های فکری و عملی.
نتیجه سیاست مماشات با رژیم ،دل بستن به اصلاحات ،پیشه کردن سیاست صبر و انتظار که با تولرانسی از امید به اصلاح طلبان گرفته تا اعتدالیون امتداد می یابد!نیز می تواند دلیل آن باشد .
نگاهی عقب مانده که فاصله وسکته دریک دست بودن این خیزش می اندازد.
درست در اوج خیزش" آقای زید آبادی" ازرفتار برخی مسئولان کشور که برای امنیت کشور خطرناک است سخن می گوید.(ادامه همان هراس سوریه ای شدن)  او تلویحا این خیزش عظیم یک نسل را ناشی از عصبانیتی  میداند که در نتیجه عصبانی شدنشان توسط  برخی مسئولان حکومتی صورت گرفته است." رفتاری که این روزها برخی مسئولان جمهوری اسلامی در پیش گرفته‌اند، برای امنیت ملی کشور بی‌نهایت خطرناک است
گویی این افراد به عمد شهروندان را در هر زمینه‌ای که دست‌شان برسد، عصبانی می‌کنند. در دنیای ما، مخرب‌ترین چرخۀ خشونت از طریق عصبانی کردن مردم و رفتار متقابل مردم از روی عصبانیت شکل می‌گیرد"ایران امروز بیستم اکتبر
چشم بستن بر این همه جنایت ،خشونت ،فساد، اجحاف،تحقیر،تبعیض و بی چشم انداز کردن یک نسل! نسبت به آینده.تقلیل دادن این خیزش به عصبانی شدن از مسئولانی که کاری جز عصبانی کردن مردم ندارند. 
بنظر می رسد که" کشتن "مهسا امینی" کشتن دانش آموزان مدرسه ای نیز موردی از همین عصبانی کردن ها ست که هنوز جام صبر آقای زید آبادی را سر زیز نکرده که با این همه ادعا موضعی قاطع در برابر این همه جنایت رژیم بگیرد و به حمایت از خیزش جوانان بر خیزد. 
متاسفانه هنوزداعیه داران سیاسی این نسل محتاط و مغرور به خود. زیر اصطلاح خیرخواهی در حال پند دادن وپیش کشیدن فرمول ها ،پیشنهاد ها وچهره هائی هستند که دیگر زمانشان سپری شده و قادر به هم گامی کامل با این جنبش که اساس آن نفی خمینی ،نفی کامل نظام جمهوری اسلامی است نیستند !
بجای تاکید بریکپارچه کردن  صف این جوانان و حمایت تمام کمال از آنان خواهان گشودن جبهه دیگر برای رفع حصر می باشند. 

کسی نیست بپرسد در بین این شعار محوری و متشکل کننده "زن ،زندگی ،آزادی"
هول دادن چنین شعارهائی بوسط میدان که مسلما کسی از این جوانان در صحنه تکرار کننده آن نخواهند بود  عملا شکاف در صف جوانانی می اندازند که بسیار جلوتر از ما وتحلیل های ماحرکت می کنند.
شعار هائی که نشان هراس های ناشی از عدم باور ما به این نسل است . نسلی که با تکیه بر خود و در هماهنگی با نیاز های زمان ونسل جدید راه خود رابا قهرمانی و آگاهانه پیش می برند.راهی که ما نیز در سرانجام از بهره مندان آن خواهیم بود.
 برای همگام شدن با این خیزش هیچ راهی جز پذیرش کامل شعار" زن ،زندگی ،آزادی" نیست! شعاری که هیچ راهی برای تداوم باورهای قدیمی و تشکیلاتی از دور خارج شده ما نمی گذارد. ابوالفضل محققی