هیچ تعجبی ندارد! 
در همواره تاریخ این گونه بوده است که راست و چپ افراطی هرچند که از منتها الیه های متضاد حرکت کرده اند،  اما در نقطه ای با هم به اشتراک رسیده اند! آنان در ظاهر دشمن هم هستند، امال هایشان در مقابله با یکدیگر تعریف شده است، در عمل اما هیزم به آتش دان یکدیگر می گذراند. سرانجام در یک نقطه مشترک دست در دست هم می گذراند. نقطه اشتراک این روزهایشان تفرقه اندازی در جنبش همبسته زن، زندگی، آزادی است. 
بحث پرچم، شاه، جمهوریت، کارگر ، رهبری، داخل، خارج و … ابزارهای آنان برای پراکندن تخم نفاق است. جن و بسم الله هستند با چهره هائی که در فضای عمومی با اقبال روبرو شده اند. شخصیت های تاثیر گذار را به بهانه های مختلف هدف قرار می دهند‌. از جمله نسرین ستوده، محمد نوری زاد، مسیح علی نژاد، حامد اسماعیلیون و … اماج حمله انان هستند. 
سوخت لازمشان را هم سربازان گمنام امام زمان مرتب فراهم می کنند. به نوشته هایشان نگاه کنید، آنان مرتب با وطن فروشی، تجزیه طلبی، چلبی سازی، رهبر تراشی، بی پرچمی، وابستگی به امریکا، اسرائیل، انگلیس، سعودی و… مشغول مبارزه هستند. مرتب در تلاش تحمیل دو گانه هائی تحریک کننده به استخوان بندی گفتمانی سپهر سیاسی هستند. سعی دارند دوگانگی های خود ساخته را  معضل اساسی جامعه جا بزنند.
شکی هم نیست که بیشترینه استدلال هایشان دست پخت اطاق های فکر امنیتی های نظام است. 
تا زمانی که نظام ولایت در ایران حاکم است، متاسفانه ما با در هم امیزی راست و چپ افراطی مواجه خواهیم بود! شاید بهترین نوع مواجه با آنان بی پاسخ گذاردنشان باشد. چرا که آنان با پاسخ گیری و ادامه گفتگو های ناسالم، به هدفی که آگاهانه یا نااگاهانه در پیش دارند، می رسند. با بی اعتنائی میدان را از دست شان بگیریم!