بوسه بر گونه نسلی که در میدان است .
مارانده شدگان از سرزمین مادری ، ما به انتظار نشستگان در فراسوی میهن  که سال هاست در آرزوی آزادی  در آرزوی بازگشت به سرزمینی هستیم که روحمان را با خاطرات کودکی ،نو جوانی وجوانی در آن جای نهاده ایم .
 در آرزوی دیدار عزیزانی که زنده اند. عزیزانی که میتوان دستهایشان را گرفت سر برشانه هایشان گذاشت و گریست. گریست در فراق مادرانی که در چشم انتظاری فرزند تا آخرین لحظه بر درهای بسته شده به جور! بسته شده به ظلم . مظلومانه خیره شدند. آه کشیدند با غم سنگین فراق فرزند ! باداغ حسرتی بر دل! چشم از جهان فرو بستند.
  هرگز تصویر مادری که صندوقچه صدقه خود را تا آخرین لحظه حیات بر سینه نهاد و صدقه برای فرزند تن به دوری از وطن داده خویش صدقه داد فراموشم نخواهد شد.مادری که در اوج تمنای دیدن فرزند.فریاد می زد." پسرم تا زمانی که این جلادن بر حکومت نشسته اند. به این سرزمین گرفتار شده دست شیاطین بر نگرد.دیگر توان شنیدن خبر های تلخ ترم نیست .
 در این تنهائی سال های غربت که زمان هرگز قادر به زودن تصویر یاران از دست رفته نشد! قادر به کم کردن اشتیاق نفسی در هوای وطن نگردید. چه رنج ها که نکشیدیم. با مادران داغ دار در گورستان گمنام گردیدیم.در خاوران با بالای گورهای بی نشان همراه مادران گریستیم. همراه مادربهکیش که پنج فرزند خود در مبارزه برای آزادی از کف داده بود اشگ ریختیم.  با مادر لطفی بر دروازه خاوران ایستادیم و تمامی کائنات رابه قضاوت طلبیدیم.
 همراه صدای آزادی خواهان در هر بر آمد اعتراضی قلبمان لرزید . با هر گلوله که برسینه عزیزی نشست ما نیز کشته شدیم .در سحرگاهان همراه با نوید آفکاری ها نا جوانمردانه از پای در آمیدم.
 او رفت ما برخواستیم! به انتظار آوازی دیگر. فریاد آزادی خواهانه دیگر این بار توفنده تروکوبنده تر.
چرا که ابمان داشتیم سر انجام آن روز خجسته خواهد رسید روزی که در گلوی هر انسان ازادی خواه بار دیگر پرنده ای نغمه خوان! سرود آزادی سرخواهد داد .حال سرتاسر این خاک گرامی فریاد است.سرود آزادیست.
 فریاد نسلی که هنوز باورشان نکرده بودیم .نسلی که زیر نگاه خون ریز حکومت اسلامی بر بالیده . حال صدف های بسته در اعماق گشوده میشوند. مروارید های زیبای مادر وطن یکی از یکی زیباتر بر صحنه حیات ظاهرمی گردند. بازیبا ترین شعار! شعار "زن ،زندگی ،آزادی"
جوانانی که جان بر سر دست گرفته وبی مهابا بر لشگر خصم می زنند.
جان های جوان خود را قربانی میکنند.تا گوهری بنام آزادی که دزدان تاریخی ازملت ایران به یغما برده اند را باز ستانند.
 آه ای سرزمین محبوب ما که هر گز زیبائی های وجودت را بتمامی در نیافتیم. گوهرهای پرورش یافته در اعماق وجودت را ندیدیم .حال شگفت زده ! با تحسین بر صحنه مبارزه ای که جوانان ونوجوانانت میدان داران آنند می نگریم .نیرو می گیریم .همپای آن ها با گام های پیرانه اما استوار پای می گوبیم .آزادی را فریاد می زنیم .
در سیمای جوانشان صبح روشن فردا را نظاره می کنیم.خورشیدی که از کاکل های خونین آنها بر میخیزد. قلب هارا گرما می بخشد .جان های آزاد را به همیاری،به مداومت برای نقطه پایان نهادن بر حکومت کثیف ترین انسان های جمع شده در زیر عبای مردی جانی، خود شیفته،خود رای ،ویران گرفرا میخواند .تا این جرثومه را از عرش برکف آورده وبر خرابه های حکومتی که جز نفاق ،دروغ ،فساد وتباهی برای این سرزمین ارمغانی نداشت ! بنای ایرانی آباد وآزادرا بنا سازند .
 چه روزهای سخت ،تلخ ،توام با دلهره،  اما سرشار ازقهرمانی وامید به پیروزی را طی می کنیم .سپاس گذاریم از نسلی که نمی شناختیم . از مهسا از حدیث از نیکا ازسارینا از آرش از تمامی جان های عزیز قربانی شده برای آزادی.  سپاس گذاریم از مادرانی و پدرانی که درد کشته شدن فرزند را با شهامت تداوم بخشیدن به راهشان وکوتاه نیامدن در مقابل جنایت کاران پاس داشتند.
ما نیز دردکشیدگان ورانده شده گان توسط این رژیم با تمام توان خود در کنار شما ایستاده ایم. با بوسه ای بر چهره نسلی که در حال عوض کردن تاریخ است.
جوانان مبارز آزادیخواه!
درلحظه لحظه  مبارزه به صدای قلب خود گوش کنید. در کنارش آواز طپیدن هزاران قلب آرزومند آزادی را خواهید شنید.قلب ما با شما می طپد . ما همه یک تنیم . نسل های پشت به پشت هم داده که در کار ویران کردن بنای ظلم اند. در کار پی ریزی بنای آیرانی آزاد.  ابوالفضل محققی