اعتراضات و اعتصابات مردم ايران در حال گسترش است و هر روز گروه های تازه ای از جامعه به آن می پيوندند. کارگران پروژه‌ای صنعت نفت، گاز و پتروشیمی بوشهر (عسلویه)، پتروشیمی هنگام، فاز دوم پالایشگاه آبادان و   کارگران پیمانی "شرکت پالایش نفت آبادان" به جنبش اعتراضی پيوستند. اعتراضات خيابانی با اعتراضات دانشجويان، دانش آموزان و اعتصابات کارگری شرکت نفت همراه و همگام شدند.

جنبش اعتراضی زمانی پا به عرصه وجود گذاشت که کشور ما براثر سياست ها و عملکردهای جمهوری اسلامی و تحريم های اقتصادی با ابر بحران اقتصادی روبرو است. بحران اقتصادی معيشت گروه های وسيعی از مردم را به فقر و فلاکت کشانده است. معترضين از طبقه متوسط، کارگران، تهيدستان، بيکاران و جوانان هستند و هزينه های اين اعتراضات، بار جدیدی بر دوش آن ها است.

کارگران اعتصابی هم منبع درآمدی ندارند. فعالان ميدانی در هر لحظه در معرض دستگيری قرار دارند و مجبور به ترک محل کار و زندگی هستند. تعدادی از دستگيرشدگان نان آور خانواده هستند. جوانان زخمی هم به خاطر خطر دستگيری ترجيح می دهند بجای مراجعه به بيمارستان به پزشکان مراجعه  کنند و مجبورند هزينه درمان را خود بپردازند.

جنبش اعتراضی برای تداوم نياز به پشتيبانی مالی دارد. با گسترش اين جنبش و پيوستن گروه های اجتماعی جديد به آن، نياز به پشتيبانی مالی هموطنان خارج از کشور جدی تر و مبرم تر می شود. در تاریخ جنبش های اجتماعی و انقلابات ایران، کارگران صنایع به ویژه صنعت نفت نقش آفریده‌اند و در طول این مبارزات همواره کارگران از پشتیبانی مالی مردم برخوردار بوده اند.

۶ حزب و سازمان جمهوری خواه و دموکرات با تاکيد بر ضرورت و مبرم بودن پشتیبانی مالی به کنشگران جنبش اعتراضی، از ايرانيان برونمرزی تقاضا دارد که با کمک های مالی به ياری اعتصاب کنندگان، فعالین میدانی و آسیب دیدگان بشتابند و از کانال های مطمئن مبالغ جمع آوری شده را بدست آنان برسانند. طبعأ هر يک از ۶ جريان هم بسهم خود برای جمع آوری کمک مالی اقدام کرده و خواهد کرد.

هیئت‌های سیاسی ـ اجرائی:

اتحاد جمهوری‌خواهان ایران 

جبهه ملی ایران ـ اروپا (سامان ششم)

حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

حزب سوسیال دمکرات و لائیک ایران (همسازی جمهوری‌خواهان)

سازمان‌های جبهه ملی ایران در خارج از کشور

همبستگی جمهوری‌خواهان ایران 

۱۹ مهرماه ۱۴۰۱ (۱۱ اکتبر ۲۰۲۲)