گزارش و چشم انداز به میزبانی ا. افشین جم - کنشگر حقوق بشر- تحلیلگر سیاسی میهمان محترم این برنامه كيانوش توکلى - مدير رسانه ايران گلوبال

1- این جبش را باید تعریف کرد:

- طبق اخرین نظر سنجی ها حدود 90 در صدد مردم به اشکالی مخالف ویا از عملکرد نظام ناراضی هستند و یا مخالف جدی و خواهان سرنگونی هستند و در دل با جوانان کف خیابان هستند. ولی در ان شرکت نمی کنند

_ گمانه زنی ها نشان می دهد که حدود 1.2 در صد مردم در کف خیابان هستند ( یعنی حدود یک میلیون نفر) جبنش برای اینکه به اهداف خود برسد حداقل به اقلیتی ۳.۵ درصد نیاز من است_

_ در 88 حدود 3 درصد به خیابان ها آمدند و تظاهرات کاملا مسالمت آمیز و حتی شعار هم نمی دادند ولی سرانجام سرکوب شد

_سرود این جبش کنونی : کلمه "برای" ترانه ای ساخته شده با همین نام توسط "شیروین حاجی پور"خواننده ونسل جوان می باشد

_ جنبش نه مثل 88 کاملا مسالمت آمیز ونه مثل 30 خرداد 1360 مسلحانه و خشنونت آمیز و دفاع مشروع را پذیرفته است ( اگر بزنی می خوری )

_ شعار محوی زن زندگی ازادی است

_ این جبش درمجوعه خود مخالف نظام دینی است (خواهان سرنگونی ) شعار های تاکتیکی اش بنظر می رسد که لغو حجاب اجباری و لغو گشت ارشاد است

2_ کمبود های جنبش

_ رهبری چند گانه (رهبری داریم و به معنای دیگر رهبری مستقیم نداریم یک مرکز همکاری و هماهنگی احزاب و شخصیت های موثرمورد نیاز فوری می باشد)

هر خیزشی ، ریزشی را بدنبال دارد، عقل سلیم حکم می کند ؛ انقلابیون و مخالفین رژیم ؛ دست رد به سینه " ریزشی ها " نزنند و برعکس با شعار "فراموش نمی کنیم ولی می بخشیم" صفوف علی خامنه ای را هر روز نازک تر کنیم؛ وگرنه مردمانی که هنوز به میدان نیامدند و منتظر ند که چه خواهد شد؛ شاید هر گز به میدان نیایند و جنبش شکست بخورد

_ حمایت مالی از خانواده های شهدا و زندانیان سیاسی

_ پرهیز از خشنونت (فقط دفاع مشروع)

_ پرهیر ار برخورد های افراطی ؛ تفرقه اندازانه و سکتاریستی

_ یک جنبش در صورتی موفق تلقی می‎شد که طی یک سال از زمان اوج خود به طور کامل به همه اهداف خود دست یافته و این دستاورد نتیجه مستقیم فعالیت‎هایش باشد.

__ ولی این جنبش ما هنوز خواستهایش را تنظیم نکرده است فعلا سرورد این جنبش ترانه "شیروین حاجی پورو شعار محوری اش هم زن زندگی آزادی است

3_ از کار هایی که باید پرهیز کنیم

جنبش ما (در خارج از کشور) صلح طلب و متمدن است و اگربر خورد خشن با مخالفین ویا پلیس کنیم؛ مردم خواهند گفت که این ها اگر چنین هستند همان بهتر که جمهوری اسلامی بر سر کار بماند، و نکته ی آخر این که جمهوری اسلامی می تواند از این برخوردها سوءاستفاده کند و به وسیله ی عوامل اش چنین برخوردهایی را سازمان بدهد و حرکت اعتراضی مردم را بی اثر کند.

برخی مطالب مهم

بنابر یک نظریه، احتمال موفقیت اعتراض‎های بدون خشونت دو برابر درگیری‎های مسلحانه است و مبارزاتی که تعداد شرکت‎کنندگان در آن‎ها به ۳.۵ درصد از جمعیت کل رسیده، هرگز در ایجاد تغییر با شکست مواجه نشده‎اند

به طور کل، احتمال موفقیت مبارزات مسالمت‎آمیز دو برابر مبارزات همراه با خشونت است. مبارزات بدون خشونت در ۵۳ درصد موارد به تغییر سیاسی منجر شده‎اند و این در حالیست که ۲۶ درصد از اعتراضات خشن به هدف خود رسیده‎اند.

از مجموع ۲۵ مبارزه بزرگی که این دو پژوهشگر رویشان مطالعه کردند، ۲۰ مورد مسالمت‎آمیز بودند و ۱۴ مورد از این مبارزه‎ها هم به طور کامل به موفقیت رسیده بودند. به طور کل، مبارزات بدون خشونت، مردم را ۴ برابر بیشتر (۲۰۰ هزار نفر) از اعتراضات همراه با خشونت (۵۰ هزار نفر) به خود جذب کرده بودند.

در اعتراضات بدون خشونت محدودیت‎های جسمی کمتری هم برای شرکت‎کنندگان وجود دارد. برای حضور در این مبارزات لازم نیست حتما سالم و روی فرم باشید. اما کارزارهای خشونت‎آمیز معمولا به جوانانی نیاز دارد که از نظر جسمی شرایط خوبی داشته باشند.

کمپین‎های بدون خشونت با جذب حمایت‎های گسترده مردمی، شانس بالاتری برای همراه کردن پلیس و نیروهای نظامی با خود دارند و این‎ها همان گروه‎هایی هستند که دولت برای برقراری نظم به آن‎ها وابسته است.

مقاومت‌های مسالمت‎آمیز دو برابر درگیری‌های خشونت‌بار با موفقیت همراه هستند، باز هم در ۴۷ درصد موارد با شکست مواجه شده‎اند.