زندانیان سیاسی زندان گوهردشت درپیامی از مردم ایران خواستار توجه اکید به وضعیت بازداشت شدگان شده و تجربه خود را در این زمینه به اشتراک گذاشتند
کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۱ مهر ۱۴۰۱؛ زندانیان سیاسی زندان گوهردشت با ارسال پیامی به مردم ایران و خانواده های بازداشت شدگان اعتراضات اخیر، تجارب خود در خصوص توطئه و ترفندهای بازجویان و اطلاعات را به اشتراک گذاشتند. این زندانیان از خانواده ها خواستند که به هیچوجه در رابطه با عزیزانشان سکوت نکنند و از سازمانهای حقوق بشری و وکلای شریف خواستند در کنار بازداشت شدگان بوده و لحظه ای غفلت نکنند.
زندانیان سیاسی خطاب به خانواده بازداشت شدگان تاکید کردند: «بدانید که سلامتی و حتی جان عزیزانتان در خطر است اگر گمنام و ناشناس باشند، پس هرگز دروغ‌های بازجوها و بازپرس‌ها را باور نکنید و گرفتار تهدید و تطمیع آنها نشوید و تا می‌توانید نام و مشخصات عزیزان دربندتان را رسانه‌ای کنید. ضروری است که با هم همراه و هماهنگ باشید و به صورت جمعی پیگیر وضعیت بازداشت‌شدگانتان باشید.»
زندانیان تاکید کردند: «برای پیگیری و نجات عزیزانتان نیاز ضروری به کار هماهنگ و سازماندهی شده دارید. همراه با وکلا و فعالین حقوق بشر جدی و پای کار، کمیته‌ای برای پیگیری بازداشت‌شدگان، و سخنگویانی برای انعکاس وضعیت آنها و فعالیت‌های خود تعیین کنید. »
بنا به تاکید زندانیان سیاسی: «سرکوب و بازداشت و زندان، درد مشترک همه‌ی ما ایرانیان است و امروز بیش از هر زمان دریافته‌ایم که این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود. در این همراهی و هماهنگی است که می‌توانیم به یکدیگر امید دهیم که نترسیم، نترسیم، ما همه با هم هستیم؛ حتی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها.»
متن کامل پیام زندانیان سیاسی گوهردشت که نسخه ای از آن بدست کانون حقوق بشر ایران رسیده از این قرار است:
«مردم شریف ایران، بازداشت‌شدگان را دریابید
آنچه با شما در میان می‌گذاریم حاصل تجربه‌ی زیسته خودمان است؛ واقعیتی است که با گوشت و پوست و استخوان تجربه کرده‌ایم، سخنی است برآمده از دل، بر دل‌هایتان بنشانیدش.
حکومت‌های استبدادی برای سرکوب معترضین ترفندهای متعددی به کار می‌برند؛ یکی از رایج‌ترین‌شان بازداشت‌های گسترده و کور است. شنیده‌ها حاکی از این است که دیکتاتوری حاکم بر ایران، طی دو هفته‌ی گذشته، بیش از ۱۰ هزار نفر از مردم مظلوم این خاک را بازداشت کرده است.
تجربه نشان داده که استبداد حاکم کمترین حقی برای مردم، به‌ویژه بازداشت‌شدگان و زندانیان، قائل نیست. جمهوری اسلامی کارنامه‌ای سیاه در اسیرکشی دارد. از اعدام زندانیان سیاسی در دهه‌ی شصت تا شکنجه‌های منتج به مرگ محبوسین کهریزک، تا کشتن بازداشتی‌هایی چون ستار بهشتی و زهرا کاظمی، تا اهمال در درمان، و قتل زندانیانی چون هدا صابر، بهنام محجوبی، بکتاش آبتین، و آخرین آنها ضرب‌وشتم و قتل مهسا (ژینا) امینی نمونه‌های این جنایت‌هاست.
زندان‌ها و بازداشتگاه‌های ایران، در شرایط عادی، از کمترین امکانات اولیه برخوردارند. در شرایطی که جنبشی عظیم و فراگیر در جریان است و بازداشت‌هایی چنین گسترده و کور در دستور کار؛ این حداقل امکانات هم وجود ندارد و بازداشتی‌ها در وضعیت شکنجه‌ی دائم قرار دارند.
در سلول‌های انفرادی دو و نیم در یک و نیم متری چندین نفر را جا می‌دهند، به طوری که حتی فضا برای نشستن هم ندارند، چه رسد به خوابیدن و استراحت کردن. صدها نفر را در سوله‌ها و انبارهایی می‌کنند که حتی دستشویی و توالت هم ندارند و بازداشتی‌ها گاهی مجبورند در گوشه‌ای از همان سوله دستشویی کنند. زخمی‌ها و بیماران را به حال خود رها می‌کنند و کمترین توجهی به آنها نمی‌شود و …
در چنین وضعیتی، بسیاری از بازداشتی‌ها افراد ناشناخته و گمنام هستند که توسط نیروهای امنیتی و پلیس به شدت ضرب‌وشتم و شکنجه می‌شوند. برخی از این شکنجه‌ها برای گرفتن توبه نامه و اعترافات اجباری است، اما بسیاری‌شان عقده‌گشایی‌های نیروهای سرکوبگر است. هوشیار باشیم که این اعترافات اجباری در برخی مواقع منجر به احکام سنگینی چون اعدام نیز شده‌اند.
خانواده‌های بازداشت‌شدگان، بدانید که سلامتی و حتی جان عزیزانتان در خطر است اگر گمنام و ناشناس باشند، پس هرگز دروغ‌های بازجوها و بازپرس‌ها را باور نکنید و گرفتار تهدید و تطمیع آنها نشوید و تا می‌توانید نام و مشخصات عزیزان دربندتان را رسانه‌ای کنید. ضروری است که با هم همراه و هماهنگ باشید و به صورت جمعی پیگیر وضعیت بازداشت‌شدگانتان باشید.
برای پیگیری و نجات عزیزانتان نیاز ضروری به کار هماهنگ و سازماندهی شده دارید. همراه با وکلا و فعالین حقوق بشر جدی و پای کار کمیته‌ای برای پیگیری بازداشت‌شدگان، و سخنگویانی برای انعکاس وضعیت آنها و فعالیت‌های خود تعیین کنید. وقت آن رسیده که کمیته‌ای برای پیگیری و رسیدگی به وضعیت بازداشت‌شدگان و زندانیان سیاسی تاسیس شود. ترس به دل راه ندهید، چه در کنار و همراه هم می‌توانیم بزرگترین کارها را برای نجات عزیزان و جوانانمان انجام دهیم.
وکلای شریف و مجامع و فعالین حقوق بشری، شما بهتر از هرکس می‌دانید که غفلت و کم‌کاری در این زمینه ممکن است رقم‌زننده‌ی فجایع جبران‌ناپذیری باشد، پس آنچنان که همیشه بوده‌اید، کنار خانواده‌های بازداشتی‌های اخیر باشید و لحظه‌ای از آنها غفلت نکنید.
سرکوب و بازداشت و زندان، درد مشترک همه‌ی ما ایرانیان است و امروز بیش از هر زمان دریافته‌ایم که این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود. در این همراهی و هماهنگی است که می‌توانیم به یکدیگر امید دهیم که نترسیم، نترسیم، ما همه با هم هستیم؛ حتی در زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها.
سعید اقبالی، مطلب احمدیان، احد برزگر، پیام شکیبا، حسن صادقی، حمید کاشانی، نصرالله لشنی، سعید ماسوری
مهر ۱۴۰۱»
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید