روز ها وشب های غریبی را تجربه می کنیم .شب های هراس انگیز پیچیده در شولای امید.پیچیده در دامن  سیمینه سپیده دمان که با خود هم بشارت روشتی می هد ، هم اندوه خون های ریخته شده را دارد وهم شادی روز های روشن و آزاد آینده .

 روز های خالی از سایه دیکتاتوری بی رحم .شب های دلهره ! دلهره پدران ومادرانی که جگر گوشه گانشان با امید سرنگونی جانیان حاکم بر دل شب می زنند.شب های لبریز از فریاد ،لبریز از شور ،هیجان ودلاوری .

شکل تازه ای از بر آمد یک انقلاب.شکل جدیدی که خشونت آشکار ،وقاحت ، بی شرمی و بی پروائی حکومت نا مشروع جمهوری اسلامی در سر کوب آشکار معترضان در ملاء عام بر انقلابیون سرا پا وشور!  بر انقلابیون شب تحمیل کرده است.

 شب در قرق کیست؟

 حکومت؟

 یا جوانان و نوجوانان؟

کوچه ها ،خیابان ها ،پشت بام ها ،پنجره های گشوده بر شب در اختیار کیست ؟

تنها شور ودلیری آمیخته شده بانیروی فیزیکی جوانیست که قادر است نیرو های سرکوب را در کوچه های شب بچرخاند  مستاصل کند!خسته سازد ! خواب از چشمانشان برباید.  تا "اژه ای" اعتراف کند نیرو های سرکوب خسته اند.

 شکل جدیدی از فرسودن نیروهای سرکوب!شکل جدیدی از مبارزه که دختران جوان  پیشاپیش حرکت می کنند .دخترانی که روز دیدن تار مویشان گناهی نا بخشودنی است  .شب با موهای رها شده در کنار پسران برای حق آزادی و آزاد زیستن خود می رزمند.

 فریاد های شبانه ای که دیگر استمداد از آسمان ها نمی کند .فریاد های داد خواهی یک ملت که مرگ استبداد ،مرگ حاکم مستبد را آرزو می کند .مرگ حکومتی که شادی ،امید و آرامش زندگی را ازباشندگان این سر زمین ربوده و هیچ نقطه امید بخشی برای مردم باقی نگذاشته است .

 طی چهل سال  نا بخردی ولجاجت مردی مجنون وخود شیفته که مشتی فاسد دزد وجانی با بهره گیری از جاه طلبی اوسفره غارت برای خود گشودند!مملکت بتاراج بردندو  هندوانه بزیر بغل او دادند!بادش کردند بر غرور ونخوتش افزودند. تا خوان یغمایشان بسته نشود.این سرزمین ویران شده.

طفیلی های جامعه بدست نظامیان از او مترسکی ساختند که برای ماندن در قدرت از هیچ جنایت و دسیسه ای فرو گذاری نکرده و نمی کند. مردی که نزذیک ترین یاران خود را که تاج ولایت بر سر او نهادند قربانی تداوم حکومت خود کرد . 

جانیان ، مملقان  وبیمایه گان  غارتگر و سفله گان را که هنری جز  مداحی وثنا گوئی اوندارند بر سر امور نشاندند تا فرزانگان ودلسوزان کشوررا  دلسرد کرده به گوشه ای برانند.لشگری از ارازل واوباش را بنام سرداران سپاهی،امنیتی ها ، بسیجی ها وآتش به اختیاران! بر گرد او فراهم آوردند .تا جواب هر اعتراض و هر خواسته را با شلاق ،زندان و گلوله دهند . 

مردی که قدرت از او موجودی سخت بی رحم و متوهم ساخته  .مستبدی که خود را  حاکم بر جان ومال مردم می داند . مردی که نتیجه چند دهه حکومتش چیزی جز ویرانی، پراکندن تخم نفرت  کینه در دل مردم بخصوص جوانان این قربانیان اصلی  حکومتداری او نبوده است . این قربانیان جوان بی چشم انداز در حکومتی که روز به روز وحشی تر و بی مقدار تر می شود.آیا راهی جز شورش؟ جز انقلاب ؟ جز ایستادن روی در روی با ا و و نیرو های سرکوبش باقی مانده است ؟

 جوانان غارت شده توسط این حکومت!که حتی رویا هایش را نیز کنترل می کند.  چه دارند که از دست بدهند؟ 

نسل تحقیر شده ! نسل دختران هر روز مورد ستم دو گانه قرار گرفته آیا راهی جز مبارزه ؟ جز حرکت در پیشاپیش صف معترضان برایشان باقی مانده است؟ حرکت و دلیریشان جوابی است به تحقیر روزانه ! به گشت های ارشاد ،به رانده شدن دائم به کنج جامعه مذهب زده مرد سالار .   

 مبارزان جوان بر قلب شب زده اند . حال وقت آن رسیده که پدران و مادران ،برادران و خواهران تنها به ستایش و دلسوزی بسنده نکنند! وظیفه تاریخی خود را پاسخ گویند .

از طریق پیوستن و راه انداختن اعتصاب های گسترده  رزم شبانه فرزندان خود را با رزم روزانه در کارخانه ها، در موسسات و ادارات دولتی با  اعتصابات تکمیل کنند و کمر خم شده این نظام قرون وسطائی را بشکنند ! 

زمان همیشه چنین امکان ،شهامت ، دلاوری توام با حمایت گسترده را فراهم نمی سازد . حساسیت این ر وز ها این لحظات را در یابیم!روز هائی که حاکم مستبد بر دروازه مرگ ایستاه و رفتنی است. فرصت ندهیم  که شور انقلابی سرکوب شود !فرو بنشیند. 

رزم شبانه را با رزم روزانه پیوند دهیم . نقطه پایان بر این همه رنج ،تحقیر ،فساد ، پلشتی ،جنایت  و حکومت  بی مایگان بگذاریم .   ابوالفضل محققی