سه دزد بر سر اموال دزدی باهم درگیر شدند, درگیری دو تن از آنها اوج گرفت و باهم گلاویز شدند و در این بین دزد سوم از موقعیت بالا گرفتن درگیری آن دو نفر استفاده کرد و همه اموال را برداشت و رفت. البته در مثل مناقشه نیست ولی مشابه این مثل, جریان جنگهای پیوسته امپراتوری ساسانی با امپراتوری بیزانتین (روم شرقی) بود که در بیشتر موارد آغازگر جنگ بیزنتینی ها بودند, آنها با این جنگها بقدری یکدیگر را ضعیف کردند که یکی از پست ترین تمدنهای آنروز جهان که تازه قدرت گرفته بود به آنها هجوم برد و سرنگونشان کرد و سپس با کشتار و جنایات وسیع و با زور توانست فرهنگ بیابانی خود را به این دو تمدن بزرک جهانی تحمیل نماید که پس از گذشت چهارده قرن ما و مردم خاورمیانه که از دل امپراتوری بیزانتین برون آمده بودند عواقب آنرا همچنان بدنبال میکشیم.

حال حکایت امروز ما با یکدیگر است که پس از نزدیک به نیم قرن زندگی در استبداد دینی بجای تمرکز بر راه یافت رهایی از آن به دعوای با یگدیگر مشغولیم و در قالب سلطنت طلب, چپی, اصلاح طلب و هر گرایشی دیگر تمام انرژی و وقتمان را صرف جدال با هم و اینکه که خوب است و که بد میکنیم و سومی سرخوش از قبضه قدرت و جلال و جبروت بناحق دست یافته اش به حیات خود ادامه میدهد و با سایبری هایش به این جدال ها دامن زده و ما را بیشتر بجان هم میاندازد تا از آب گل آلود همچنان ماهی بگیرد. ما با اینگونه برخوردهایمان چنان بین خود فاصله انداخته ایم که در نهایت یک خلاء عمیق مبارزاتی بوجود آورده ایم و موجب تخریب وحدت ملی شده ایم که نمونه اش را بمیزان فاجعه باری در طیف اپوزوسیون رژیم شاهدیم. بیائیم از این سنت زشت و مخرب دست کشیده و تمام تلاشمان را بر ایجاد وحدت هدف متمرکز کنیم و با هر گرایشی که داریم با احترام متقابل به آن گرایش و به یکدیگر گفتمانمان را کنترل کنیم و اگر هم نقدی بر آنها داریم از کشانده شدنش به خشونت و اهانت جلوگیری نمائیم و بیشتر تمرکزمان را بر راه یافت رهایی از وضع موجود قرار دهیم. کار مشکلی نیست تنها میبایست بر رفتار و گفتار خود مسلط باشیم.