یک شاخه درخت گردو که برگهای درشت و انبوهی داشت برای سایبان

16.05.2022 - 07:16

28

آن نگاه آخر و آن چشمان مادرم در آخرین نگاهش هوش و فکرم را اشغال کرده بود و ماه ها در یک بی قراری و نا آرامی و انتظار به سر می بردم . محبت پدرم ،خواهرم و ما دریزرگم که هر وقت‌ مرا می دید اشکش سرازیر می شد و هق هق گریه را سر می داد مرا تسکین نمی داد و رنگ درخت ،جمن و گلها در آن تابستان گرم زود تغییر کردند .همه چیز زرد و خالی بود . دل و حوصله ی بازی با بچه های همسایه را نداشتم و اغلب روزها همراه خواهرم دور و بر خانه پرسه میزدم و شبها خوابم پر بود از روياها یی که یا مادرم از دور می آمد و نمی رسید و یا در حال رفتن بود و من نمی رسیدم. کم کم طوری شده بود که انگار همه‌ دیوارهای خانه مان حفره های کوچک و بزرگی ایجاد شده بو و اشیا واسباب ها نا پدید می‌شد . گوسفند ها ،بز هاه و بز غاله ها هم یکی یکی انگار غیب می‌شدند. در آخر تابستان همان سال که چند سالی از تعطیلی اولین مدرسه گذشته بود و ساختمان مدرسه را باران ،برف و طوفان به خرابه ای تبدیل کرده بود واز کو چک و بزرگ تفنگ سرپر بر دوش اینطرف و آنطرف رودخانه جولان می دادند، دختر کدخدای ده ما از دانشسرای عشایری بر گشته بود و قرار بود که مدرسه این طرف رودخانه يعني در ده ما باز شود. چند روزی به اهالی ده خبر داده شده بود و بخصوص به آنها که کودکانی به سن مدرسه رفتن داشتند از خود خانم معلم پیام داده شد که بچه هایشان را مدرسه بفرستند. من هنوز در پریشانی نبودن مادرم بودم و هر جا خواهر بزرگم به مزرعه یا برای آب به رودخانه می‌رفت همراهش میرفتم. یک روز خیلی روشن برای این‌که آفتاب چشمانم را نزند همچنان‌که آنها را از شدت نور تنگ می‌کردم که بدرد می آمدند ،یک شاخه گردو که برگهای درشت و انبوهی داشت برای سایبان روی سرم گرفته بودم و همراه خواهرم به سمت رودخانه روان بودم. راه از کنار قبرستان می گذشت‌. نرسیده به رودخانه جمال همسایه کدخدا نشسته بود و وقتی ما به نزدیک وی رسید یم مرا صدا زد و گفت که خام معلم برایت کتاب ،دفتر و قلم آورده و گفته که بیا و آنهارا بگیر . من مردد بودم و نمی فهمیدم که جریان از چه قرار است ولی کتاب ،دفتر و قلم خانم معلم را در جلو چشم میدیدم و خواهرم یواشکی گفت برو و کتب و دفترت را بگیر. مردد بودم که با خواهرم به سمت رودخانه بروم و یا به‌خانه کدخدا که خواهرم خودش برگشت و تا نزدیکی خانه کدخدا مرا همراهی کرد. در ایوان خانه کدخدا خانم معلم روی قالی لر بافی با رنگ ونگارهای ساده ی هندسی نشسته بود . رنگ جامه و دامن های چین چین و چار قد هفت رنگش در آن روزهای گرم و خشک یک فضای بهاری ساخته بود . چند ردیف بسته های کتاب و بسته دفتر و تعدادی مدار در سمت راست او گذاشته شده بود . وقتی مرا دید آنچنان با خوشرویی و مهربانانه به من نگاه کرد که من سرم را پایین انداختم. مرا روی فرش نشاند کتاب دفتر و مدای روی آنهارا جلوی من گذاشت یک آب نیات چند دانه تمشک خشک و کشمش هم روی آ نها گذاشت و به دنبال آن گفت که فردا روز اول مدرسه است و از من قول گرفت که صبح فردای آن روز زیر سایه درخت های بادام کنار خانه شان حاضر شوم. کتاب،دفتر و مداد را با خود به خانه آوردم و فردای آنروز اولین روز مدرسه ام بود. چشمانم خسته بود ولی یادها یم سیال می گذشتند و من در فراموشی خواب غرق شدم.