عدالت برای ایران، 29 آبان 1391: یک زندانی به نام محمد رنجگر  که به اتهام مربوط به مواد مخدر زندانی شده بوده، در روزهای نخستین شهریور سال جاری، در بند متادون زندان تبریز، زیر شکنجه و کتک ماموران زندان به قتل رسیده است.

بر اساس گزارش یک شاهد عینی که با “عدالت برای ایران” تماس گرفته، رنجگر بعد از بازگشت از مرخصی، نیمه شب توسط مامور رستمی، برادر رییس حفاظت اطلاعات زندان تبریز، به همراه دو سرباز، مورد ضرب و شتم قرار می گیرد و هرچند مسئولان زندان در دادگاه علت فوت وی را قورت دادن ِ مواد مخدر اعلام کردند، اما گزارش پزشکی قانونی می گوید شکستگی دنده قفسه سینه در اثر ضربه و فرورفتگی آن به قلب باعث مرگ شده است.با این وجود، رستمی هم اکنون به سر کار خود بازگشته و هیچگونه پیگیری و تحقیق جدی قضایی درمورد قتل رنجگر و نقش مامور رستمی در آن انجام نشده است.

به گفته ی زندانیان بند متادون زندان تبریز، از آغاز سال 91 تا کنون هفت زندانی زیر ضرب و شتم ماموران کشته شده اند. بند متادون زندان تبریز، سالنی با ظرفیت 50 نفر است که در آن 250 زندانی نگهداری می شوند. به گفته ی ناظران 160 تن از این زندانیان، متهمان مواد مخدر هستند که 4 تن از آنها مبتلا به هپاتیت نوع سی و دو تن مبتلا به ایدز هستند و باقی زندانیان مربوط به اتهامات دیگر از جمله زندانیان سیاسی هستند. این بند، 3 حمام و 3 دستشویی برای 250 زندانی دارد و وضعیت بهداشتی آن بسیار بد است، زندانیان برای استفاده از سرویس بهداشتی باید ساعت ها در صف های طولانی منتظر بمانن د و بیماری های عفونی برای زندانیان امری عادی تلقی می شود. سیستم تهویه ی بند بسیار نامناسب است و با سیگار کشیدن زندانیان تنفس بسیار سخت است.

این شاهد عینی روایت می کنند که زندانیان متادونی ساعت هشت و سی دقیقه ی صبح به صف می شوند و شخصی با روپوش سفید قطره هایی از یک مایع مخدر را درون لیوان آب آنها می ریزد و زندانیان پس از نوشیدن آن برای کار در کارخانه یا کارگاههای چوب بری برده می شوند و غروب به بند برگردانده می شوند بدون اینکه هیچگونه دستمزدی دریافت کنند. در واقع مزد این زندانیان همان متادونی ست که روزانه دریافت می کنند.