واقعیت زندگی

برگرفته از کتاب تنخ (آئین یهود)

ترجمه از: راشل زرگریان

خداوند خر (حیوان) را آفرید و به او گفت: خر باش و از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب کار کن.  به روی دوش خود بار سنگین حمل کن و علف بخور. به عقل زیاد هم احتیاج نداری. شصت سال زندگی کن. خر پاسخ داد: صاحب کائنات من آماده ام خر باشم. اما شصت سال زندگی کنم؟  بیش از اندازه زیاد است. سی سال زندگی برای من کافی خواهد بود. خداوند پس از تفکر با درخواست خر موافقت کرد و به او گفت: سی سال زندگی کن.

فردای آنروز خداوند سگ را آفرید: به او گفت : سگ باش. از انسان توجه کن  و بهترین دوست او باش و باقیمانده غذاهایش را بخور و سی سال عمر کن.  سگ آهی کشید و گفت: ای مالک کائنات: من حاضرم سگ باشم اما سی زندگی کنم؟ خیلی طولانی است. با پانزده  سال زندگی راضی خواهم بود. خداوند پس از تفکر به سگ پاسخ داد: پانزده  سال به تو عمر میدهم.

فردای آنروز خداوند میمون را آفرید و به او گفت: میمون باش. از این درخت به آن درخت پرش کن و آدمها را بخندان و بیست سال بعنوان میمون زندگی کن. میمون به خداوند گفت:  ای سرور کائنات من میمون خواهم بود اما بیست سال زندگی برای من بیش از حد زیاد است. من با ده سال موافقم. خداوند پس از تفکر با خواهش میمون هم موافقت کرد و به او گفت: ده سال به تو عمر میدهم.

عاقبت الامر خدواند انسان را آفرید: به او گفت: آدم باش و به روی کره زمین تسلط داشته باش و طوری ازآن استفاده کن که انگار دنیا را فتح کنی. من سی سال  به تو عمر میدهم. انسان جواب داد: ای سرور بزرگ کائنات:  میخواهم آدم باشم اما فقط سی  سال  عمرکنم؟ خیلی کم است.  خواهش میکنم سی سال از عمر خر را که مایل نبود داشته باشد اضافه کن و همچنین پانزده  سال از عمر سگ را که نمیخواست داشته باشد و همینطور ده سال از عمر میمون را که رد کرد  اضافه کن. خدواند با خواهش انسان هم موافقت کرد. از آنروز تا کنون انسان سی سال اول را که خداوند به او عطا فرمود با خوبی و خوشحالی  مانند آدم زندگی میکند و سپس ازدواج میکند و بچه دار میشود و سی سال مانند خر کار میکند. هنگامیکه فرزندان بزرگ میشوند و خانه  را ترک میکنند پانزده  سال تنها مانند سگ زندگی میکند. سپس بازنشسته میشود و ده سال بقیه را مانند میمون  از خانه این بچه به خانه آن فرزند می پرد و برای نوه ها بازی در می آورد.

عقیده شخصی: شاید این فرضیه تاحدودی آنهم در مورد تعدادی از اشخاص صدق کند اما با استاندارد زندگی امروز خیلی هم تطبیق نمیدهد. اشخاصی را از نزدیک میشناسم که در سن بالا هستند ظاهر آنها خوب دیده میشود و براحتی روی پاهای خود راه میروند و متکی بخود هستند و سالم و برجسته دیده میشوند. همچنین بسیاری از جوانها  در دنیای امروز ازدواج  نمیکنند.  زیرا که آگاهی در قرن بیست و یکم خیلی بیشتر از زمانهای قدیم است. البته در این مورد و زندگی مدرن شرح آن بینهایت طولانی  خواهد بود که در گنجایش این مقاله کوتاه نیست.  بطور خلاصه نمیتوان با هرفرضیه  که در کتابهای مذهبی درج شده موافقت کرد.

24.03.2022