اخیرا آقای دانا روراباکر نماینده کنگره آمریکا که از حق تعیین سرنوشت ترک های آذربایجان تحت سلطه حاکمیت ایران دفاع کرده بود و خواستار تحقق آن از راههای دموکراتیک شده بود. در واکنش به خواست و لایحه نماینده آمریکا، فردی بنام تورج دریایی با عصبانیت و دست و پا گریخته به این امر اعتراض کرده و با توجیهات غیر علمی، غیر منطقی و توهین آمیز سعی در تحریف تاریخ و هویت ترک های آذربایجان در ایران نموده است و دولت و نماینده آمریکا را کوته فکر، کوته اندیش قلمداد کرده که هیچ آشنایی به منطقه ندارند. الفاظ توهین آمیز این فرد در جای خود محکوم و مطرود است و از جاهلیت و مرام فاشیستی آقای دریایی حکایت می کند. (1)

آقای دریایی در جایی از نوشته خود سرزمین آذربایجان شمالی را آران نامیده است که در نشریات و سایت های اینترنتی منسوب به سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات ایران مثل نشریه ایران شمالی، خبرگزاری فارس، آران نیوز و مجله به اصطلاح علمی آسیای میانه و قفقاز بدون تکیه بر مستندات علمی و تاریخی این سرزمین را آران می نامند که در زبان ترکی آذربایجانی آران یعنی مناطقی با دشت وسیع و پهناور که کوهستانی نیست گفته می شود. آقای دریایی تاریخ را خوب بلد است به خاطر ترس از تمامیت ارضی ایران که در تاریخ معاصر با  توسل به زور و با کمک قویه قهریه تا حالا از تقسیم آن جلوگیری شده است، دست به چنین توجیهات و توهمات غیر منطقی بر تاریخ آذربایجان می زند. کلمه جعلی آران ساخته و پرداخته تئورسین های امنیتی جمهوری اسلامی ایران می باشد که آقای دریایی در این نامه مدافع سیاست های راسیستی حکومت اسلامی ایران بوده که با استفاده از سیاست توطئه و تحریف سعی در محو ترک های آذربایجان دارد.  

در مورد محدوده‌ جغرافيايي آذربايجان مدارك زيادي از جغرافي‌نگاران و مورخان وجود دارد .طبق اسناد قديمي عربي حدود جغرافيايي آذربايجان از شهر دربند در داغستان امروزي تا جنوب استان همدان امروزي بود (دربندنامه،ص 25،چاپ تفليس 1898). بلعمي از وزراي عهد ساماني كه كتاب تاريخ طبري را ترجمه و تخليص كرده است، در مورد حدود آذربايجان چنين مي‌نويسد: «اول حد از همدان گيرند تا به ابهر و زنگان بيرون شوند و آخرش به دربند خزران و بدين ميانه، هر چه شهرها است همه را آذربايگان خوانند ... راه‌ها به آخر آذربايگان كه از آن جمله بلاد خزران شوند، گروهي بر خشك و گروهي از دريا، كه از هر راهي دربند خوانند و به تازي باب گويند(احمدبن واضع يعقوبي، البلدان، ترجمه محمد ابراهيم آيتي، تهران، بنگاه ترجمه و نشر كتاب، 1356، ص بلعمي، تاريخنامه طبري، تصحيح و تحشيه محمد روشن، ج، تهران، نشر نو، 1368، ص 529). محمود کاشغري در کتاب "ديوان لغات الترک" که در هزار سال پيش نوشته راجع به سرزمينهاي ترکان، از جمله آذربايجان، معلومات زيادي را ارائه داده و مرزهاي آذربايجان را از قم تا دربند ذکر کرده است.

 اولين اثري که به يک زبان اروپايي در باره اراضي جغرافيايي آذربايجان نوشته شده است ،کتابي است به زبان روسي با عنوان "اوضاع سياسي ولايت آذربايجان" که توسط  Pokovnik S.D. Burnasev (1743-1824) در سال 1793 در شهر Kursk روسيه چاپ شده است. اين کتاب که قبل از اشغال مناطق شمالي آذربايجان توسط روسها چاپ شده است. در صفحه 4 اين کتاب آمده است : در وضعيت امروزي اراضي آذربايجان ،از شمال که شروع کنيم به گرجستان چسبيده و در آنجا مناطق Kartli و Kaxetiya  را دارد، در سمت مشرق به درياي خزر و ولايت گيلان ختم مي شود و در مسافتي نيم روزه از آنجا به عراق عجم در جنوب همدان ختم مي شود و از طرف مغرب هم با عثماني هم مرز است (PokovnikS.D. Burnasev ، "اوضاع سياسي ولايت آذربايجان" صفحه 4).

با توجه به مستندات موجود فرضیه نام جعلی آران رد می شود و هدف از تغییر نام آذربایجان شمالی به این نام توسط حکومت دیکتاتوری ایران و عوامل آن مثل آقای دریایی ایجاد گسست و شکاف هویتی در ترک های آذربایجان دو سوی مرز می باشد تا اینکه با تحریف زبان، تاریخ، نام های جغرافیایی و متفاوت نشان دادن هویت آنان از احساس تعلق مردم آذربایجان شمالی و جنوبی به همدیگر بکاهند و موانعی در سر راه تحقق حق تعیین سرنوشت ترک های آذربایجان در ایران ایجاد بکنند.

آقای دریایی در قسمت دیگر نامه به اسرائیل و سازمان مجاهدین خلق تاخته است که جمهوری اسلامی ایران هر دوی آنها را دشمن تمام عیار خود به حساب می آورد و ادبیاتی را که در مورد اسرائیل و مجاهدین خلق بکار برده که با پول نمایندگان کنگره آمریکا را می خرند، با ادبیات لومپنیستی سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات خیلی شباهت دارد که همیشه چنین اتهامات واهی را بر نمایندگان کنگره آمریکا می زنند. اینجا دیگر ابهامات قضیه پیوند دریایی و ارگان های امنیتی حاکمیت ایران فکر می کنم برای همگان روشن شده باشد.

در مورد هویت و زبان ترک های آذربایجان قبل از حکومت پهلوی همه آذربایجانی ها هویت خود را ترک می دانستند و همچنین نژادپرستان قوم حاکم که در محافل مختلف دست به تحقیر ترک های آذربایجان می زنند از واژه ترک استفاده می کنند. شاعرانی مثل نظامی و مولوی هم در شعر هایشان هویت خود را ترک عنوان کرده اند. به عنوان مثال ابیات زیر نمونه بارز آنها می باشد:

    پدر بر پدر مر مرا ترك بود

 كه هر يك به فرزانگي گرگ بود...

''نظامی گنجوی''

بيـگـانه مـگوييد مـرا زيـن كـويم

در شهر شما خـانةخـود مي‌جـويم

دشمن نيم هرجند كه دشمن رويم

اصلم ترك است اگرچه هندي گويم ...

''مولوي''

تز آذری توسط یک عده از نژادپرستان قوم حاکم، خودباختگان ترک مثل احمد کسروی، محمود افشار و یک عده از استالینیست هایی مثل تقی ارانی ارائه گردید که ترک ها را دشمن دیرینه خود می دانستند که نزدیک به 1000 سال بعد از ظهور اسلام بر سرزمین جغرافیایی ایران حکومت کرده بودند. هویت و زبان جعلی آذری زبانی بود در نظر آنها لهجه ای از فارسی که به قصد آسمیلاسیون، الیناسیون ترکها در داخل قوم حاکم و نسل کشی نرم ترک های آذربایجان، در نوشته ها و  ادبیات روشنفکران مزدور مورد استفاده قرار گرفت و هم اکنون هم این روند با شدت بیشتر از گذشته ادامه دارد. امروزه هم اکثریت قریب به اتفاق آذربایجانی ها علی رغم بمباران تبلیغاتی و سیاست های راسیستی و تبعیض آمیز سیستم حاکم هویت خود را ترک می دانند و از آن دفاع می کنند. در این مورد کسانی خود را آذری قلمداد می کنند که از اقتصاد رانتی دولتی سود می برند و جیره خواران حکومت ایران هستند. این افراد با تغییر هویت و پنهان کردن هویت اصلی خود می خواهند از اتهام پانترکیست بودن که عوامل حاکمیت ایران در چنین مواردی برای افراد استفاده می کنند در امان باشند. زیرا چنین اتهامی از طرف حاکمیت هزینه هنگفتی و عاقبت بدی برای متهمین در پی دارد. برخی افراد هم از این مسئله آگاه نیستند و تحت تاثیر تبلیغات حکومت ایران هویت ترکی خود را انکار می کنند.

در مورد میر حسین موسوی و سید علی خامنه ای که جناب دریایی از آنها به عنوان آذری نامبرده است می توان گفت که علی خامنه ای رهبر دیکتاتور ایران همیشه خودش را اهل مشهد گفته و هویت خود را عرب قلمداد کرده است و همیشه با سیاست های تبعیض آمیز و بی عدالتی خود سعی در تضعیف و محو آذربایجان اقدام کرده است. در مورد میر حسین موسوی هم می توان گفت که ایشان در سیستم های راسیستی کاملا آسمیله شده و از هویت خود کاملا دور شده است. ذهن و اندیشه ایشان هم همانند اکثر تحصیل کردگان و دولت مردان توسط سیستم های راسیستی حاکم استثمار شده است و در مورد هویت ترکی و تاریخ خود آگاهی ندارد اگر در این مورد به آگاهی و بینش ملی می رسید، احتمالا خود ایشان هم جز مدافعان هویت انکار شده خود و حق تعیین سرنوشت ملت آذربایجان بود.

نگرش مطلق گرا برای حل مسائل ملیت ها در ایران مثل تفکرات راسیستی آقای دریایی و اربابانش یعنی حکومت توتالیتر جمهوری اسلامی ایران و ارگان های آن جز ایجاد اختلاف و واگرایی نتیجه ای در پی نخواهد داشت. عصر، عصر نسبیت می باشد. جوامع و محیط اطراف آنها دائم در حال تغییر و تحول و با هم در ارتباط متقابل هستند. در اوایل قرن بیستم تعداد کشورهای مستقل جهان به 60 کشور هم نمی رسید و با گذشت زمان در اثر مبارزات ضد استعماری و ضد راسیستی ملت ها هم اکنون این تعداد به بیش از 200 کشور رسیده است و رفته رفته بر این تعداد افزوده می شود و در مورد آینده ایران اراده ملیت های ساکن ایران است که تعیین کننده خواهد بود نه قدرت اسلحه حاکمیت ایران. پس مسبب اصلی تجزیه جغرافیای ایران افرادی مثل آقای دریایی و حکومت توتالیتر و فاشیستی جمهوری اسلامی ایران هستند که به جای احترام به حقوق بشر و حقوق ملی ملیت های ساکن ایران در محو و سرکوب آن اقدام می کنند و با اعمال و رفتارهای غیر انسانی خود در قبال ملیت های ساکن ایران مثل ترک، کرد، عرب، بلوچ و غیره موجب دشمنی بین ملیت های تحت ستم و ملیت حاکم شده و مقدمات تقسیم جغرافیایی کشور ایران به چند کشور را فراهم می سازند.  

در پایان از مطالب فوق می توان نتیجه گرفت ناراحتی و نگرانی تورج دریایی ناشی از آشفتگی ایدئولوژی نژادپرستانه حاکمیت اسلامی ایران در نتیجه مبارزه مدنی ملیت های ساکن ایران بویژه ترک های آذربایجان بر علیه حاکمیت و جهانی شدن مبارزات آنها می باشد که ایشان ادامه روند کنونی را به سود ایدئولوژی و خواست حاکمیت تمامیت خواه و راسیستی ایران و افرادی مثل خود نمی بیند که در واکنش به مبارزات دموکراتیک ملیت ها و حمایت جامعه بین الملل از آن، چنین رفتار ناشایستی مانند تحقیر، توهین  و اتهامات نابجا به افراد بویژه به آقای دانا روراباکر و دولت آمریکا را از خود بروز می دهد.   

 پی نوشت:    

1. لازم به ذکر است نامه آقای تورج دریایی تحت عنوان '' نامه ای به طراح تقسیم ایران '' در بخش دیدگاه ناظران بخش فارسی سایت اینترنتی بی بی سی منتشر شده است:   http://www.bbc.co.uk/blogs/persian/viewpoints/2012/09/post-311.html