«... سپس پیشنهاد رهبری آیت‌الله خامنه‌ای مطرح شد. خود ایشان پشت تریبون رفتند و گفتند من با رهبری شورایی مطابق قانون اساسی موافقم و با رهبری فردی مخالفم. پس چگونه نامزد بشوم؟»( خاطرات هاشمی رفسنجانی از رحلت امام و انتخاب آیت‌الله خامنه‌ای به رهبری انقلاب - یکشنبه14خرداد 68)

 آقای خامنه ای!

البته شما استالین نیستید و اولین کسی بودید که در 14 خرداد سال 1368 در خصوص اینکه لیاقت "رهبری فردی" بعد از آقای خمینی را ندارید و برای اینکار نامزد هم نمی شوید، صحبت کردید.

 امروز 31 شهریور 1391 روز چهلم جان باختگان زلزلهءآذربایجان است. (لینک را بخوانید!)

 زلزله ای به قدرت  6.2 ریشتر که اصولاً نمی بایست هیچ کشته ای داشته باشد. تحت مدیریت جنابعالی و تیم مدیریتی که با خود همراه کرده اید. به یک فاجعهء انسانی غیرقابل قبول تبدیل شده و دولت منصوب شما قابلیت سازمان دادن به حداقل امکانات زندگی و داشتن حداقل سرپناه برای زلزله زدگان در شروع فصل سرما را هم نداشته است.

 حال که امکان مدیریتِ حتی جزئی از وظایفی که بر عهده شما بوده است با "رهبری فردی" وجود ندارد! تکلیفِ عرفی، شرعی و ملی شما است که با استعفاء از مقام رهبری به حداقلِ وظیفهء انسانی و میهنی خویش پاسخ گو باشید. وقت مناسبی است که امور کشور به دست شورائی از عقلا سپرده شود که بتوانند شرایط بازبینی و اصلاح قانون اساسی ایران را در فرصتِ موجود فراهم نمایند،

 نزدیک به ربع قرن تجربهء حکومت با قوانین فعلی، حداقل برای جنابعالی این فرصت را ایجاد کرده که بیشتر از هر کسی به اهمیت بازگشت از خطاهای قانونیِ از قانون اساسی فعلی اشزاف پیدا کرده باشید. شما بیشتر از هر کس دیگری در این موقعیت بوده اید که بدانید. قانون اساسی ایران برای ارتقاء به قانونی که در حد لیاقت ها و شایستگی های ملت و جوانان نسل امروز میهن باشد، به چه اصلاحاتی نیاز دارد.

 در این مهم و با توجه به خسارت هایی که  تاخیر در تدوین  اصلاحاتِ ضروری در اداره امور کشور می تواند برای ایران و ایرانیان داشته باشد، درنگ جایز نیست!

 دعای خیر مردم ایران در طول تاریخ آینده با این درایت شما همراه خواهد بود!

 31 شهریور ماه 1391

------------------------

این نوشته به مثابه یک اعلامنامه خطاب به آقای خامنه ای نوشته شده است. از فعالین اجتماعی و نخبگان فکری ایرانی خواسته می شود که در صورتیکه متن نوشته را به قدر کفایت منطقی و منطبق بر آرمان های مردم رنج کشیدهء ایرانی می دانند. با امضاء و نامی که صلاح می دانند در رسانه های در اختیار خودشان منتشر و "اعلام" بفرمایند.

قسم به قلم که در این نگاشته هیچ نکته ای از کینه و دشمنی نقشی نداشته و مهر ایرانی همراه با عشق به دنیا و آخرت ایشان مورد نظر نگارنده بوده است.