بحران وضعیت معیشتی از بیرون تا زندان ادامه دارد
نامه اندرزگاه یک اعضای بند۵ ، زندان زنان قرچک ورامین (ندامتگاه شهر ری)
به نام خدا
بحران وضعیت معیشتی از بیرون تا زندان ادامه دارد...
جناب آقای حیات الغیب مدیر کل محترم سازمان های زندان های تهران
باسلام و احترام
به خاطر دارید که حدودا یک ماه پیش جهت بازرسی سریع و سطحی با هیئتی از مسئولین و عکاسان به زندان زنان قرچک ورامین آمدید؛ بازدید شما از زندان کمتر از ده دقیقه به طول انجامید اما بهتر است هم شما و هم مردم این مهم را بدانند که برای همان بازدید چند دقیقه ای زندانیان بالغ بر دو هفته در رنج و عذاب بودند تا بلکه صحنه آرایی صورت گیرد و مشکلات با چیدن ویترین نادیده گرفته شوند.
صحنه آرایی چون کندن طناب رخت آویزهای زندانیان رختشویی که سال هاست تنها راه تامین مخارجشان شستن لباس دیگر زندانیان است، شستن تمام زندان توسط زندانیان، آوردن گلدان در کریدور برای همان بازدید چند دقیقه ای و... ولی ما زندانیان بند ۵ اندرزگاه یک زندان زنان قرچک ورامین در همان بازدید سعی داشتیم مشکلات زندان را برای شما و هیئت همراهتان بازگو کنیم و لیکن تلاشمان بیهوده بود.
این بار سعی داریم چند کلامی از طریق مردم با شما صحبت کنیم: با توجه به اینکه اکثر ما زندانیان به خاطر وضعیت معیشتی و یا همبستگی با وضعیت معیشتی بحرانی در جامعه به اینجا کشانده شده ایم، دیگر توان رفع نیازهای معیشتی خود در زندان را نداریم، نیازهایی چون تامین غذا، مواد آشامیدنی، پوشاک و مواد بهداشتی. مگر جز این است که ما زندانیان نیز دارای حق و حقوق اولیه هستیم و رفتار مناسب و تامین جان و روان ما با مسئولین است؟ عده ای از ما به دلیل همین فشارهایی که دیده نمی شود دست به خودزنی، خوردن مشت مشت قرص برای آرامش روان قرض گرفتن، به اجبار تن به انجام کارهای دیگران دادن شده ایم. دردناک این است که اگر ما زندانیان وضعیت معیشتی خوبی در بیرون از زندان را تجربه کرده بودیم هم اکنون اینجا نبودیم و نامه ای هم در کار نبود اما سوالی که هرروز تکرار می کنیم این است که چگونه مخارجمان را تامین کنیم تا زنده بمانیم :
یکم؛ غذای این زندان چه از نظر کیفی و چه کمی دارای استانداردهای حداقلی نیست
دوم؛ میوه و سبزیجات در فواصل زمانی طولانی با قیمت های گزاف تنها در فروشگاه یافت می شود
(کیفیت ها پایین تر و قیمت ها بالاتر از خارج از زندان است)
سوم؛ آب آشامیدنی به مقدار کم یافت می شود و مجبور به خرید آب آشامیدنی از فروشگاه هستیم.
چهارم؛ آوردن پوشاک توسط خانواده تنها و تنها در این زندان ممنوع است و به اجبار تن به خرید پوشاک با کیفیت خیلی پایین و قیمت خیلی بالاییم
تامین این نیازهای اولیه که بیان کردیم ما را متحمل رنج هایی نموده است که از بازگو کردن آن ها فقط به روش نامه نگاری به مسئولین معذوریم زیرا دردی از ما دوا نمی کند و کماکان از داخل زندان صدای ما به گوش کسی نخواهد رسید.
لذا با توجه به اینکه همان غذای بی کیفیت مدتی است به مقدار کافی به ما داده نمی شود ما اعضای بند ۵ اندرزگاه یک، که حدود ۲۰۰ نفرهستیم در تاریخ ۹۸/۵/۲۶ از گرفتن غذا امتناع خواهیم کرد؛ شاید صدای ما به گوش شما و سایر مسئولین برسد که اگر پیگیری لازم صورت نگیرد در روزهای آتی خرید از فروشگاههای بند۵ را نیز تحریم خواهیم کرد.
لازم به ذکر است که امضا و اثرانگشت ما از طریق زندان برای شما ارسال گردیده است.
اندرزگاه یک
اعضای بند۵
زندان زنان قرچک ورامین (ندامتگاه شهر ری)
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمیکند.
راحله طارانی
توجه داشته باشید کامنتهایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید