آیا فقط ناگاهی عامل انقلاب ۵۷ بود؟چراپس از فاجعه که آگاه شدیم هنوز در باتلاق مانده ایم؟

اینجا و آنجا میشنویم و میخوانیم که عدم آگاهی عامل انقلاب۵۷ بود!شاه را عامل ناآگاهی مردم و نیروهای سیاسی میشمارند که غلط هست. پس با کدام آگاهی سازمانهای سیاسی شکل گرفتند؟
کمونیستها که میدانستند دین افیون تودهاست،پس چرا با نیروهای اسلامی به رهبری خمینی همکاری کردند؟
بنظر من شکل گیری یک حکومت دینی که عدالت حکومت عدل علی را که همواره در اذهان عمومی در میان ایرانی ها به یک اسطوره تاریخی تبدیل کرده بود ، تقریبااکثریت جامعه آنرا انتظار میکشید و ماندگاری رژیم ولایت فقیه تاکنون نیز در آن خلاصه می شود.
برای مثال جدایی مهدی نصیری و ابوالفضل قدیانی و محمد نوریزاد  مگر ازوچند سال پیش شروع شد؟؟
درک صحیح گسست آهسته مردم از حکومت دینی نیز در دلبستگی آنها به عدل علی نهفته هست که پس فاجعه حکومت دینی بهت زده شدند و کم کم از آن فاصله گرفتند!
اماچرا بعد از فاجعه پس از آنکه روحانیت به سردمداری خمینی چهره واقعی خود را نشان داد هنوز تا به امروز همچنان در باتلاق فاجعه گرفتار مانده ایم؟
میگویند در فاجعه ۵۷ احساسات از درجه بالایی برخودار بود اما خردورزی در سطح بسیار پایینی قرار داشت!خوب حالا که خردورزی در سایه اینترنت و ارتباطات جهانی بسیار رشد یافته و درجه سرکوب و ورشکستگی اقتصادی حاکمیت در اوج قرار دارد،چرا هیچ حرکتی ملی علیه رژیم صورت نمیگیرد؟رژیم ۱۲۰۰ میلیارد دلار را در ۱۰ سال گذشته نابود کرده هست اما همچنان بر بدست آوردن سلاح اتمی پای می فشرد!پرسش اینجاست که سلاح اتمی فندک سیگار یا قوطی کبریت نیست که در دسترس نابالغ ها قرار گیرد که همه جا را به آتش بکشانند! اگر رژیم ایران به سلاح اتمی دست یابد ،آنگاه همه کشورهای خاورمیانه خواهان بدست آوردن آن خواهد شدوجهان گرفتار نابودی نهایی خواهد شد!