لوسی ویلیامسون
آخرین باری که دونالد ترامپ رئیس‌جمهور بود، نخست‌وزیر اسرائیل چنان خشنود بود که یک شهرک را به اسم او نام‌گذاری کرد.
«بلندی‌های ترامپ» مجموعه‌ای دورافتاده از خانه‌های پیش‌ساخته در منطقه‌ای صخره‌ای و پر از مین، در بلندی‌های اشغالی جولان است. مجسمه عقاب و شمعدان چند شاخه یهودی در ورودی شهرک نصب شده و منظره پیش روی آن، قله کوه‌های ارغوانی رنگ است که در افق آسمان لاجوردی سر برافراشته‌اند.
این نام‌گذاری، جایزه ترامپ برای تغییر نیم قرن سیاست آمریکا - و اجماع گسترده بین‌المللی - بود. او ادعای ارضی اسرائیل بر بلندی‌های جولان را به رسمیت شناخت؛ منطقه‌ای که اسرائیل در جنگ سال ۱۹۶۷ از سوریه گرفت و بعدا به صورت یک جانبه آن را ضمیمه خاک خود کرد.
سوالی که برای ساکنان اینجا مطرح است - که شامل حدود ۲۵ خانواده و چند سرباز می‌شوند- این است که پیروزی دونالد ترامپ، نامزد جمهوری‌خواه، یا کامالا هریس، رقیب دموکرات او در انتخابات آمریکا، در شرایط فعلی چه تاثیری بر منافع اسرائیل در منطقه خواهد داشت.
الیک گلدبرگ و همسرش هُدایا با چهار فرزندشان به بلندی‌های ترامپ نقل مکان کردند تا در جامعه‌ای کوچک و روستایی زندگی امن‌تری داشته باشند.
از زمان حملات حماس به جنوب اسرائیل در ۷ اکتبر سال گذشته، آنها هم شاهد تشدید جنگ اسرائیل با حزب‌الله، متحد حماس، در امتداد مرز شمالی با لبنان، در حدود ۱۵ کیلومتری محل زندگی خود بوده‌اند.
الیک می‌گوید: «در طول سال گذشته، فضای سبز و باز قشنگ ما پر از دود شده و چشم‌انداز زیبای ما منظره موشک‌هایی است که حزب‌الله به سوی ما پرتاب می‌کند. اینجا یک منطقه جنگی است و نمی‌دانیم این جنگ چه زمانی پایان خواهد یافت.»
الیک به من گفت که خواسته او این است دولت جدید آمریکا «کار درست را انجام دهد». وقتی از او می‌پرسم منظورش چیست، پاسخ می‌دهد: «حمایت از اسرائیل».
او می‌گوید: «از آدم‌های خوب حمایت کنند، و درست و غلط را از هم تشخیص دهند.»
شبیه این حرف الیک در اسرائیل زیاد شنیده می‌شود. این همان زبانی است که ترامپ آن را خوب می‌فهمد.
او در دوره ریاست جمهوری خود از توافق هسته‌ای ایران که اسرائیل مخالف آن بود خارج شد، توافق‌هایی تاریخی بین اسرائیل با چند کشور عربی برقرار کرد، و با پشت کردن به چند دهه سیاست دولت‌های قبلی آمریکا، بیت‌المقدس را به‌عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخت. او در آن زمان با این اقدامات حمایت و دوستی بنیامین نتانیاهو را جلب کرد.
آقای نتانیاهو زمانی او را «بهترین دوستی که اسرائیل تا به حال در کاخ سفید داشته» توصیف کرد.
آمریکا در حال آماده شدن برای انتخابات ریاست جمهوری است و رهبر اسرائیل علاقه خود را به نامزد جمهوری‌خواه پنهان نکرده است. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که او تنها نیست.
بر اساس نظرسنجی‌های اخیر حدود دو سوم اسرائیلی‌ها ترجیح می‌دهند ترامپ دوباره به کاخ سفید برگردد.
به نظر می‌رسد کمتر از ۲۰ درصد اسرائيلی‌ها خواهان پیروزی کامالا هریس هستند. طبق یک نظرسنجی، این رقم در بین حامیان خود نتانیاهو به تنها یک درصد کاهش می‌یابد.
گیلی اشموئلویتس ۲۴ ساله، که در بازار مخنه یهودا در بیت‌المقدس خرید می‌کند، می‌گوید خانم هریس «چهره واقعی خود را نشان داد»، زمانی که در یک گردهمایی با معترضی که اسرائیل را به نسل‌کشی متهم می‌کرد، موافقت کرد. معاون رئیس‌جمهور آمریکا در آن زمان گفت: «آنچه او [معترض] می‌گوید، واقعی است».
او بعدا تصریح کرد که معتقد نیست اسرائیل در حال ارتکاب نسل‌کشی است.
ریوکا، که در همان نزدیکی خرید می‌کند، می‌گوید او «صد درصد طرفدار دونالد ترامپ» است.
او گفت ترامپ «بیشتر به اسرائیل اهمیت می‌دهد. در مقابل دشمنان ما قوی‌تر است و نمی‌ترسد. می‌فهمم که بعضی او را دوست ندارند، اما لازم نیست من او را دوست داشته باشم. من نیاز دارم که او متحدی خوب برای اسرائیل باشد.»
برای بسیاری از مردم اینجا، متحدان خوب هرگز فشار نمی‌آورند، انتقاد نمی‌کنند و محدودیت ایجاد نمی‌کنند. جنگ غزه باعث شده بین اسرائیل و آمریکا به‌عنوان متحد اصلی‌اش، شکاف ایجاد شود.
هریس با صراحت بیشتری خواهان برقراری آتش‌بس در غزه شده و بر مسائل انسانی تاکید بیشتری داشته است.
او پس از دیدار با نتانیاهو در کاخ سفید در ماه ژوئیه، گفت که درباره وضعیت غزه «ساکت نخواهد ماند» و افزود که نگرانی جدی خود را از میزان رنج انسانی و مرگ غیرنظامیان بی‌گناه، به نتانیاهو اعلام کرده است.
آقای ترامپ پایان جنگ را در چارچوب «پیروزی» اسرائیل ترسیم کرده است. او پیش از این با آتش‌بس فوری مخالفت کرده و بر اساس گزارش‌ها به نتانیاهو گفته است: «هر کاری که لازم است انجام بده.»
اما بسیاری از فلسطینی‌ها در هیچ‌یک از دو نامزد امیدی نمی‌بینند.
مصطفی برغوثی، تحلیلگر و سیاستمدار فلسطینی در مناطق اشغالی کرانه غربی می‌گوید: «برآورد کلی این است که دموکرات‌ها بد هستند، اما اگر ترامپ انتخاب شود، وضعیت بدتر خواهد شد.»
او گفت: «تفاوت اصلی این است که کامالا هریس نسبت به تغییر در افکار عمومی آمریکا حساس‌تر خواهد بود، و این به معنای گرایش بیشتر به آتش‌بس است.»
جنگ غزه فشار متحدان آمریکا، مانند عربستان سعودی، برای حرکت به سوی ایجاد یک کشور فلسطینی را افزایش داده است.
اما هیچ‌یک از نامزدها تاسیس یک کشور فلسطینی را در اولویت برنامه‌های خود قرار نداده‌اند.
وقتی در مناظره‌های ریاست جمهوری از ترامپ پرسیدند که آیا از این مسئله حمایت خواهد کرد یا نه، پاسخ داد: «باید ببینم چه می‌شود».
بسیاری از فلسطینی‌ها از وعده یک کشور فلسطینی - و به طور کلی از حمایت آمریکا - ناامید شده‌اند.
مصطفی برغوثی می‌گوید: «احساس عمومی این است که آمریکا در حفاظت از قوانین بین‌الملل به طرز فجیعی شکست خورده، بارها فلسطینی‌ها را ناکام گذاشته و به سوی تبعیض کامل به نفع به اسرائیل حرکت کرده است.»
او گفت: «موضوع کشور فلسطینی چیزی جز یک شعار نیست.»
در مسائل گسترده‌تر منطقه‌ای مانند ایران، دو نامزد در گذشته رویکردهای متفاوتی داشته‌اند. ترامپ اخیرا به اسرائیل توصیه کرده بود که «ابتدا به تاسیسات هسته‌ای حمله کند و بعدا به بقیه مسائل بپردازد».
او این اظهارات را قبل از حمله تلافی‌جویانه اسرائیل به ایران مطرح کرده بود.
دنی آیالون، سفیر پیشین اسرائیل در آمریکا، می‌گوید: «شاید ترامپ رویکرد سخت‌تری را در پیش بگیرد و ایرانی‌ها، در صورت پیروزی او در انتخابات، احتیاط بیشتری به خرج دهند.» اما او تاکید می‌کند که نباید تفاوت‌های بین دو نامزد را بیش از حد بزرگ کرد.
هر دو، هم هریس و هم ترامپ، اکنون درباره توافقی جدید برای مسدود کردن مسیر دسترسی ایران به سلاح هسته‌ای صحبت می‌کنند و هر دو می‌خواهند روند عادی‌سازی روابط بین اسرائیل و کشورهای عربی منطقه - به ویژه عربستان سعودی - را گسترش دهند.
تنها تفاوت در رویکرد و روش آنها است.
آیالون می‌گوید «فکر می‌کنم اگر کامالا هریس در کاخ سفید باشد، جهت حرکت از پایین به بالا خواهد بود»، به این معنا که ابتدا آتش‌بس در غزه و لبنان برقرار خواهد شد و سپس به مسائل بزرگ‌تر، مثل ایران یا ائتلاف‌های جدید منطقه‌ای پرداخته خواهد شد.
او می‌گوید در صورت پیروزی ترامپ «جهت حرکت از بالا به پایین خواهد بود. او مستقیما به سراغ تهران خواهد رفت و تلاش خواهد کرد تا تمام جبهه‌ها و صحنه‌های مختلف در سراسر خاورمیانه را سر و سامان دهد.»
سیاستمداران داخلی در اسرائیل و آمریکا، دیدگاه‌های کامالا هریس در قبال خاورمیانه را نزدیک‌تر به سیاست خارجی سنتی و مورد حمایت دو حزب اصلی می‌دانند. اما دونالد ترامپ را غیرقابل پیش‌بینی، بی‌میل به دخالت آمریکا در درگیری‌های خارجی، و متمایل به انجام توافق‌های فوری و لحظه‌ای می‌دانند.
اما دنی آیالون معتقد است که تنها سیاست نیست که بر روحیه عمومی در اسرائیل تاثیر می‌گذارد.
او می‌گوید: «بایدن در تمام طول سال [در جنگ غزه] کنار اسرائیل ایستاد، اما به دلیل مسائلی مانند دعوت نکردن نتانیاهو به کاخ سفید - که بیشتر نمایشی است تا واقعی - آن طور که باید مورد توجه قرار نگرفت.»
آیالون می‌گوید وقتی صحبت از روابط آمریکا و اسرائیل به میان می‌آید، ژست‌های عمومی - و احساسات - اهمیت پیدا می‌کند.
«بسیاری از مسائل، شخصی هستند. منافع مشترک امری بدیهی است، اما شخصیت‌ها اهمیت دارند.»
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید