بند زنان زندان اوین، شیوع اپیدمی سرماخوردگی

زنان زندانی در بند زنان زندان اوین از رسیدگی پزشکی کافی و دسترسی به امکانات کافی برای قرنطینه کردن بیماران محروم هستند. این در شرایطی است که تعدادی از زنان زندانی سیاسی از جمله پروین میرآسان و راحله راحمی پور بیش از ۷۰ سال سن دارند

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۳شهریورماه ۱۴۰۳، بیماری سرماخوردگی شبه آنفولانزا در بند زنان زندان اوین اپیدمی شده است. بنا به گزارش‌های رسیده از داخل زندان، در بند زنان زندان اوین بیماری همگون با آنفولانزا اپیدمی شده و تعداد زیادی از زندانیان زن به آن مبتلا شده‌اند.

علائم این بیماری سرفه‌های خلط‌دار، سردرد و بدن درد شدید، بی‌حالی وخواب آلودگی و ضعف است. شدت بیماری به حدی است که به بسیاری از زنان زندانی در بند زنان زندان اوین سرم تزریق شده است.

زنان زندانی در بند زنان زندان اوین از رسیدگی پزشکی کافی و دسترسی به امکانات کافی برای قرنطینه کردن بیماران محروم هستند. این در شرایطی است که تعدادی از زنان زندانی سیاسی از جمله پروین میرآسان و راحله راحمی پور بیش از ۷۰ سال سن دارند.

همچنین برخی از زنان زندانی دارای بیماری‌های زمینه‌ای سنگین همچون بیماری سرطان، ام اس، بیماری‌های قلبی و گرفتگی عروق هستند و ابتلاء به این اپیدمی می تواند برای آنها خطرناک باشد.

برخی از زنان زندانی در بند زنان زندان اوین که به دلیل ابتلا به این بیماری شرایط ویژ‌ه‌ای دارند عبارتند از:

زندانی سیاسی راحله راحمی پور، ۷۱ ساله، مبتلا به بیماری تومور مغزی و بیماری های دیگر است.

زندانی سیاسی مرضیه فارسی پیش از این به بیماری سرطان مبتلا بوده و همچنان درگیر عوارض این بیماری است.

زندانی سیاسی حوری (فاطمه) ضیایی مبتلا به بیماری ام اس است و بیماری های عفونی دیگر است.

• بازداشت خانواده جان‌باختگان اعتراضات ۱۴۰۱، در مهاباد
• زندانی سیاسی مسعود جامعی محرومیت از درمان به دستور مقامات زندان شیبان اهواز

نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی و رسیدگی نکردن به بیماران

زندانی کردن بیماران و رسیدگی نکردن به بیماری‌های آنها ، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.

برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:

حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.

منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.

اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.....https://iranhrs.org/