مردم ایران سالها است که بدون احساس مسئولیت رای میدهند.
یعنی رای دادن را همانند یک ورق بازی در پیکنیک آخر هفته میانگارند و برای همین روحیه و روش سیاسی استکه بدون تفکر و احساس مسئولیت بعنوان سرگرمی آخرهفته با دوستان میروند ویک رائی میدهند و خودشان هم توقعی از رایشان ندارند.
شاید در سایر کشورهای جهان سوم هم همین حالت باشد.
سبک رای گیری و رای دادن در جهان سوم باید تغییر کند. بدین صورت که با وجود کامپیوتر که میشود رای میلیونها شهروند را در خود حفظ کند. رای دادن و ندادن هم باید مثل سرمایه گذاری عواقب مستقیم برای رای دهند و رای ندهنده یا رای منفی دهنده داشته باشد. البته این عمل اینک هم ضمنی در حال انجام است یعنی خیلی ها که در رای مثبت جمع کردن برای نامزدی فعال بوده اند بعدا یا پست های بهتر میگیرند و یا از منافع کاسبی چرب تر برخوردار میشوند. ولی با آمدن کامپیوتر میشود سابقه را حفظ کرد تا دیگر کسی هردم بیلی رای ندهد. وبرای بقیه جامعه هم معلوم باشد چه کسانی موجب خوشبختی یا بدبختی شان بوده اند.