افزودن دیدگاه جدید

تیسفون و مداین در بین النهرین، در عراق عرب، تمدن دوران ساسانی هستند ؛ولی شعر عروضی و شعر نو نیمایی، آثار فرهنگی هستند که: اولی محصول کوشش گرامر زبان عربی ،و دومی نتیجه زحمات شاعر نوگرای ما، نیما یوشیج علی اسفندیاری است؛ که شعر غنی ایرانی را با ادبیات غنی و انسانی فرنگ غربی محلوط نمود ،تا شعر ابزاری شود در راه نجات انسان وآزادی علیه رژیم های پلید شاه و شیخ و مبلغان مسخ شده آن.
در لینک زیر استاد سخن ؛ به ریشه های فرهنگی شعر عروضی اشاره میکند تا این کالای گرانقدر در هزاره سوم، و در رقابت با شعر نو، از بین نرود.
https://www.youtube.com/watch?v=c5kPzer9Ylw