رقص وخواندن در شام رسمی و حواشی آن .

بر گرفته از پست صفحه فیسبوکی آقای فریدون احمدی :"نفی کار گلشیفته در مراسم اعطای جایزه نوبل از زاویه "عدم رعایت پروتکل" استدلال بسیار ضعیفی است. مگر خود جنبش زن زندگی آزادی و یا رویکرد نسل زد در بند رعایت پروتکل ها و هنجارها و اتوریته ها و این باشد و آن نباشدها بود که از زاویه پروتکل شکنی به او و آنها ایراد گرفته می شود. مگر نه این وری نه اونوری، just to the point و یا توپ، تانک نفربر و باقی قضایا در چارچوب پروتکل و اخلاق پذیرفته شده بودند؟

به نظر من فقط شایسته و کافیست است هرکس بنا بر سلیقه اش با لبخندی و یا نیشخندی از کنار این امر حاشیه ای بگذرد و آن را به متن تبدیل نکند."

• فریدون عزیز با پستت موافقم!

• یادش گرامی عباس کیا رستمی وخاطره اش در رابطه با دیدار با پادشاه ژاپن که در مقاله "مهمان عالیقدر من عباس کیا رستمی"آن خاطره را نقل کرده ام.

• "قراربود بخاطره پایان فستیوال فیلم من هم بعنوان دریافت کننده جایزه شرکت کنم. مراسمی بهمین خاطردر قصر پادشاهی ژاپن برگزارشده بود.تا خود پادشاه با شرکت کنندگان دیدار کند.همه بصف ایستاده بودیم ریئس تشریفات مرتب تذکر میداد. این طور به ایستید و....نهایت پادشاه آمد.

• محیط چنان خشک که من احساس خفه شدن داشتم .فکر می کردم چراباید چنین مراسم هنری، این قدر خشک وسنگین باشد .پادشاه با همه دست داد با همان سردی و رسمی .وقتی به من رسید، در مورد کارم ،فیلمم پرسید .توضیح دادم واین که در ایتالیا بودم.آنجا کار کرده ام .مکثی کرد وگفت" بله من هم دو سال ایتالیا بودم." دیدم وقتش رسیده آرام سرم را نزدیک تر بردم پرسیدم "قربان شب ها در خیابان ....قدم زدید؟" خیابان بسیار زیبا محل قدم زدن زنان زیبا روی ایتالیائی. پادشاه اندکی مکث کردم. حس کردم چهره اش ملایم وباز شد. خشگی از دست داد.جو رسمی شکست! پادشاه لبخندی زد آرام گفت بله .دیگر آن فضای رسمی بهم ریخت. بعدا بمن گفتند چه گفتی ؟ که پادشاه آن گونه سرحال شد. خندید و آن رسمیت را بهم زد. خیلی خوشش آمده بود."

•

• فریدون جان برعکس من خیلی از این تابو شکنی زیبا توسط سه چهره هنری بسیار خوشم آمد .

• مراسم عزا که نبود !جشنی بود برای خوشحالی از برنده شدن وجایزه گرفتن یک زن از ایران! از خاور میانه.جائی که متاسفانه امروز تنها با مرگ وشیون می شناسند.

• چه کسی گفته؟ بدلیل کشته شدن وزندانی شدن باید چهره گرفته داشت ! سنگین بودن ،رسمی بودن واتیکت داشتن در آن مراسم شام که همه از نظر من خشگ ورسمی بدون لبخند و عصا قورت داده نشسته بودند تا مبادا نشانه سبک سری تلقی شود بسیار خسته کننده بود .

• حال این که خود شعار "زن زندگی وآزادی "که از زبان رئیس کمیته صلح نوبل ابراز شد.بقول خود رئیس کمیته صلح نوبل نوعی سنت شکنی بودکه در بطن خود همین شادی را داشت. زندگی در این شعار شاد است !موسیقی است ورقص.نیکا ،ژینا،آرمیتا این گونه به زندگی نگاه می کردند . مجید رضا رهنود که سال روزدار کشیدنش است. از فراز دار بجای ماتم می خواهد در مراسم او شادی کنند وشاد باشند .

•

• آن شادی که از زندگی ما دریغ شده .کاری زیبا برای شکاند ن فضای دو روز مرتب از شکنجه ،زندان ودرد الم گفتن وسیمای ماتم زده از مردم ایران نشان دادن .

• این رقص آرام ،خواندن و بشکن زدن،نشان دادن آن روی ملت ایران است که در اوج ستم وفضای تلخ اگر فرش کوچکی پای درختی پهن کنند، اگر شده روی قابلمه ای رینگ بگیرند می گیرند واتفاقا همین ترانه را ،با همین بشکن می زنند و می خوانند.

•

• این روح ظریف ،روح شاعرانه ،در عین حال شوخ ایرانی است.

• مسلم پادشاه و ملکه صاف نشسته فرصتی یافتند تا اندکی از حالت رسمی در آمده وقولنج بشکانند ،لبخندی بزنند،احساس شادی کنند.

• این شام بیاد ماندنی ترین شامی خواهد بود که با فضای شادوبشکن زدن گل شیفته وترانه مردمی "بخوان کوچه بازاری" در حافظه تاریخی جشن شام نوبل صلح در خاطر بماند .

• آن سه عزیزهنرمند سیمای بی تکبر، سنت شکن دلچسب و شاد آینده ایران هستند .

• ما مخالفان چنین سنت شکنی ،شادی،توام با برآمدن حسی زیبااز زندگی را بر نمی تابیم. ما جدی تر از این هستیم! جائی که نگاهمان به با نگاه جریان های مذهبی ،سنتی ،مجاهدینی وچریکی گره می خورد .

• نگاهی که خندیدن بلند را ،رقص را، عملی سبک می داند. من سبک سر"ابوالفضل محققی " سخت از این سنت شکنی زیبا لذت بردم.

• می دانم که همشهری دلاور من نیزبزندگی چنین می نگرد.گریه در زمان ماتم !خنده و ترانه در جشن وشادی

•