از نظریات دوستان متوجه شدم که  آلترناتیوی  برای معرفی ندارند که جامعه امروز اورا بشناسند واز از او پیروی کنند واگر هم مثلا  یک کسی مثل رضا پهلوی وامسالهم پیدا شود با گروه کثیری مخالف روبرو خواهد شد واین هرکوششی برای اتحاد را خنثی میکند

گذشته از خطاهای طرفداران آقای پهلوی خود ایشان هم اشتباهات فراوانی دارد که نمی توان بی تفاوت از کنار آن گذشت . 1 - قرار بود که رضا پهلوی بعد از تشکیل شورای ملی ایران کنار بنشیند و همه برنامه ها توسط شورای ملی ایران هدایت و رهبری شود . ولی ایشان نه تنها به این وعده عمل نکرد بلکه حتی برای پروموت کردن شورای ملی ایران هم هیچ اقدامی نمی کند و هیچ حرفی نمی زند . اصلا معلوم نیست تکلیف شورای ملی ایران چه شد ؟ برخی از مشاوران آقای پهلوی به شکلی نا واضح از شکست تجربه شورای ملی ایران سخن می گویند . اما نمی گویند این تجربه چگونه شکست خورد ؟ چرا هواداران آقای پهلوی امکان نقد و بررسی و آسیب شناسی تجربه شورای ملی ایران را فراهم نمی کنند ؟ و از آن مهمتر این که برنامه ایشان بعد از شکست تجربه شورای ملی ایران چیست ؟ 2 - آقای پهلوی برخلاف ادعای خود که نمی خواهد رهبری بکند قانون گذاری میکند و می گوید کسانی که در گذشته در اتحاد سرخ و سیاه نقش داشته اند حق ندارند در مدیریت و رهبری دوران گذار نقش داشته باشند . این در حالی است که ایشان ادعا می کند هر کس به ایشان دست دوستی و اتحاد بدهد ایشان از آن شخص استقبال خواهد کرد . 3 - ایشان دائم از خودش رونمایی کرده و تلاش میکند برای اپوزیسیون نقش "پدرخوانده" و برای مردم نقش "منجی" را ایفا بکند و این کار با ادعای عدم تمایل به رهبری منافات دارد . 4 - با افراد تندرو و رادیکال بیشتر همنشینی میکند . 5 - از گفتگو و مناظره با منتقدان خود طفره می رود . 6 - خودش و اطرافیانش حاضر به پذیرش گروه های سیاسی که در گذشته مخالف پدرش بودند و یا هم اکنون هم هستند نیست . به نظر می رسد همه کسانی که از جمع اصلاح طلبان و یا سایر گروه هایی که در گذشته منتقد خاندان پهلوی بوده اند به جمع طرفداران آقای پهلوی ملحق می شوند ناگزیر هستند با گذشته خود وداع گفته و علیه گذشته خود و همپیمانان سابق خود سخن بگویند . با اینحال در نهایت هیچ گاه نزد آقای پهلوی و یارانش منزلتی در خور و شایسته پیدا نمی کنند از آن جمله می توان به افرادی مثل مراد ویسی و مجتبی واحدی و مهدی خلجی اشاره کرد . 7 - طرفداران پهلوی چه در داخل و چه در خارج از کشور احتمال بروز هرج و مرج و سوریه ای شدن ایران را به طور کلی نادیده گرفته و بسیار ساده انگارانه از کنار آن می گذرند و به هر کس که در مورد چنین احتمالی سخن بگوید به جای استدلال ورزی تهمت می زنند و توهین میکنند . 8 - آقای پهلوی در تشریح جایگاه خود در اپوزیسیون عمدتا از توضیحات سلبی بهره می گیرد . مثلا می گوید که نمی خواهد رهبر باشد و یا این که نمی خواهد نماینده سلطنت طلبان باشد . اما توضیح نمی دهد که ایشان به رغم این همه مصاحبه و سخنرانی دقیقا چه کاره است . آیا ایشان خود را یک فعال سیاسی مثل سایر فعالان سیاسی می داند ؟ یا این که قصد دارد نقش یک هماهنگ کننده را ایفا کند ؟ یا این که ایشان یک شاهزاده است و صرفا از موضع یک شاهزاده که تنها کاندیدای احتمالی پادشاهی آینده ایران است سخن می گوید ؟
انتظار می رفت آقای رضا پهلوی مطابق وعده هایی که پیش از دی ماه 96 داده بود با کمرنگ کردن نقش خود و دعوت طرفداران خود به سوی شورای ملی ایران امکان اتحاد حداکثری میان اپوزیسیون را فراهم بکند .

اما آنها درخارج آزادی کامل دارند ومیتوانند دربحث آزاد ومناظره بسیارموثر باشند ودرآموزش جامعه وگفتن ناگفته ها موانعی را بردارند، درخارج چند گروه وتشکل وشخصیت داریم؟ وقتی بنی صدر رئیس جمهور بود مخالفین (دشمنانش) رابه بحث آزاد دعوت کرد بجز یک نفر هیچ کدام حاضر نشدند دربحث شرکت کنند، حضوردر بحث خود نشانه شجاعت است اینکه طرف حرفش درست یا غلط باشد موضوع دیگری است، اگر کار برای خدا باشد(مردم یا خلق) اگر کاربرای آزادی وپیشرفت کشور باشدواگرریگی درکفش نداشته باشیم، می بایست دربحث شرکت نمود، رقص آن است که خود رابشکنی، ما نگران رسوا شدن آن
" منِ کاذب "خود هستیم، وقتی کسانی حاضرنیستند درآن فضای آزادمناظره داشته باشند، شایستگی یک آلترناتیو مردمی هم را دارند؟
فرار از مناظره برای خارج از کشوری ها به هیچ وجه قابل توجیه نیست.

یعنی حالا گفته و اشاره آقای ویسی با همه احترام نسبت به وجود حرفه ای و انسانی شان قرار است تبدیل به گفتمان سیاسی بشود؟ یعنی ما (و نمی‌گویم اپوزیسیون) کارمان بدین مرتبه رسیده که طرح گفتمانی خود را از اشاره فلان مجری و مفسر خبری فلان رسانه خارجی باید بدست بیاوریم ؟ این رسانه ها به اندازه کافی دارند از وجود خود و خودیها یشان سلبرت و چهره میسازند ایکاش شما عزیزان به این پروژه تدبیر شده نیروی خود را نسپارید.

مگر باید در یک قدمی سرنگونی بود وبعد فکری به حال جنایتکاران جمهوری اسلامی کرد؟ در ثانی مگر شما فروپاشی را که خود عوامل رژیم هرروز
با نصیحت به سران مملکت یادآوری میکنند نمی
بینید ؟
ثالثا چرا به پرسش دوم من که "راه حل شما برای برون رفت اپوزیسیون از ورطه پراکندگی و ..."
پاسخ ندادید؟ غیر ازاین است که نه شما و نه آقای
شقاقی و نه هم فکران شما راه حلی ندارید و اینطور که پاسخ هایتان نشان می‌دهد ،  آنها یی را که راه حل نشان می‌دهند به سخره گرفته و متهم به خیال پردازی میکنید. غیر ازین است؟

 من خنده ام از  اینک بابت بود مثل اینکه  ما در شرایط  جند   قدمی سرنگونی قرار داریم  این خواب و خیالی  بیش نیست خنده من هم از این توهم بود.

جناب زرگریان  ، نمی‌دانم کجای پاسخ آقای مرادویسی خنده دار است که می‌گوید کسانی که مرتکب جنایت شده اند می‌بایست در دادگاه های صالحه محاکمه و مجازات شوند؟
در ثانی راه حل شما برای برون رفت  اپوزیسیون از ورطه پراکندگی و تشکیل یک ظرف ملی برای
کنار زدن جمهوری اسلامی و تفاهم برای یک گذار
دموکراتیک و استقرار یک دموکراسی نهادین پس از جمهوری اسلامی چیست؟ سپاس گذار میشم
راه حلی عملی و نه تئوریک ارائه کنید .