Hamid Ehya

اصغر عزیز ممنون از این نوشته. می‌دانم که نوشتن از هرچیزی در این فضایی که تو در آن هستی چقدر دشوار است. شجاعت تو را تحسین می‌کنم و آرزو می‌کنم که همچنان بنویسی و همچنان به پژوهش‌هایت ادامه دهی.

Hossein Afsahi

اصغر نصرتی عزیز ، اگر اجازه بدهی من هم چند نکته را نوشتاری کنم . من متاسفانه نه" نمایش شناخت " را خوانده ام و نه دیده ام ، به اجبار مقاله شما را هم نخوانده ام . متاسفانه با لینکی هم که فرستادید ، باید عضو باشید تا بتوانید مقالات را بخوانید . که من موفق نشدم ، چون نخواستم که عضو بشوم . ولی اسامی نویسندگان مقالات موجود بود و من چندین نام را می شناختم .و نمی دانستم که در باره تئاتر تبعید در ایران هم تحقیق کرده اند (فقط قضاوت ار تیتر مقاله ها می باشد ) . اصغر جان تو را به سالهای دراز تبعید می شناسم ، و کوشا بودنت در ارشیوسازی تئاتر تبعید ، می دانی چرا تاکید بر تبعید می کنم ؟ چون تا دوران حکومت اقای خاتمی و دعوت دوزیستانان به ایران ، فقط یک نوع تئاتر در خارج کشور بود ، انهم تئاتر تبعید .واگر 13 شماره کتاب نمایش تو عزیز را هم ورق بزنیم ، بیشترین مقالاتش در مورد تئاتر تبعید می باشد . و بعداز ان تاریخ کذایی ، واژه تئاتر مهاجر هم به فرهنگ لغات اضافه شد . اصغر جان ما تئاتر مهاجر یا تئاتر تبعیدی نداریم . هنرمندان تئاتر مهاجر یا تبعیدی داریم .تئاتر تبعید ، یعنی تئاتری که نتوانی در زادگاهت اجرا کنی ،چه از نظر محتوا یا اجرا و یا بهر دلیل دیگرقابل اجرا نیست .ولی تعریفی که من از تئاتر مهاجر می دانم ، اجرای نمایشهایی است که در ایران قبلن اجازه اجرا گرفته اند و یا اجرا شده اند ، و حال در خارج کشور هم اجرا می شوند . و یا نمایشهایی است که اگر در خارج از کشور نوشته شده است ، ولی برمبنای ملاحظاتی نوشته شده که برای اجرا در ایران مشگلی ندارد .ولی اصغر جان همه حق نفس کشیدن و حق بیان دارند . ولی در یک کاسه جا نمی گیرند . اگر امروز روزی چیزی به نام تئاتر مهاجرت وجود دارد ، بخاطر جانفشانی تئاترورزانی بود که با تئاتر تبعید ، تماشاچیان را به سالنها کشاندند .جنگیدند ، از زندگیشان مایه گذاشتند، و حسرت رفتن به زادگاه را بر دل خریدند . پس با مهاجرین اسه برو ، اسه بیا . توریست های تابستانی و زمستانی در یک کاسه نیستند .

اصغر جان با تئاتر مهاجر امکان پایان دادن به تئاتر تبعید نمی باشد . بلکه با تئاتر تبعید کمک برای فرهنگ سازی ، سرنگونی رژیم اسلامی می شود ، که شاید خاتمه دادن به تئاتر تبعید خواهد بود .با نکته شماره 5 تو صد درصد موافقم :" هرکس که بتواند ندای تبعید را به گوش بی خبران! و یا مسببین ان برساند ، الزامن امنیتی نیست !!! ....." ولی بشرطی که در دام انان افتاده نشود و از نوشته اش سو استفاده نشود . اصغر جان همه حق دارند در مورد هر مقوله ای سخن بگویند ، اظهار نظر کنند و ... ولی حق ندارند با عدم اگاهی مقالات تحقیقی ارایه دهند .اصغر جان کسی با دو سال حضور در خارج کشور می تواند بهتر از من و تو بنویسد ، اما نمی تواند بهتر از من و تو و ایرج جنتی عطائی و خانم نیلوفربیضایی و ناصر رحمانی نژآد و ...... در باره تئاتر تبعید بنویسد . از کدامین منبع های تحقیقی تبعید استفاده می کند ؟بر مبنای کدامین امار و اجرا ها می نویسد ؟

اصغر جان همانگونه که در بالا نوشتم ، خانواده تئاتر تقسیم نمی شود و یار گیری هم نمی کند . تئاتر تبعید راه خودش را با هزاران پیچ و خم و سختی طی می کند . تئاتر مهاجر هم راه خودش را .و هیچگاه در یک ظرف قرار نمی گیرند .

در پایان اصغر عزیز ، تو می توانی همه تئاتریها را کنار هم قرار دهی ، تئاتر تبعید ، تئاتر مهاجر ، تئاتر مسافر ، تئاتر دوزیست و ... در بخش تحقیقاتت از همه انان نام ببری و یا بخش بخش کنی . مهم اینست که تو هم تئاتر تبعید را می شناسی و هم تئاتر مهاجر را ، و با اگاهی تحقیقت را به جلو خواهی برد . ولی متاسفانه اسامی که در لیست نویسندگان " نمایش شناخت " بود ، به غیر 5-6نامی که می شناسم ، که از این تعداد هم شاید 3-4 نفری بتوانند حرفی در باره تئاتر تبعید داشته باشند ، و بخشی هم تیتر نوشته هایشان ربطی به تئاتر تبعید نیست . حال سهوا و یا عمدا . و دوست عزیزی هم از تئاتری های خارج کشور ، قبل از سال 57 می باشد و علاقه مند بودم که مقاله اش را بخوانم ، که میسر نشد . . امیدوارم معیار تحقیق اش ان سالها نباشد . نوشته به درازا کشید ، شرمنده ام .امیدوارم با پایان دادن به رژیم جمهوری اسلامی ، تئاتر تبعید هم به کار خودش پایان دهد .

Asghar Nosrati

خانم بیضایی عزیز اولن که شما هنوز به گفته‌ی خودتان مطلب مرا نخوانده اید، پس قضاوت «سرپایی» نکنید. این همان ایراد اساسی به کار شماست. دومن مقاله ی من عینا در اوای تبعید هست و اگر شما خلافش را می بینید برای من متذکر شوید. سومن من هیچ اصولی از سانسور را نپذیرفته ام. پس بی‌مورد تهمت به کسی نزنید! چهارمن من در هیچ جا در هیچ مقاله‌ای انکار تاتر تبعید نکرده ام. در همینجا هم بر تبعیدی بودن بخشی از تاتر خارج کشور تاکید کرده ام. پنجمن اگر من همان حرفهایی میزنم که شما قبلن زده‌اید ( حالا نمیدانم شما اول از این حرفها زده اید یا من؟) پس خرسند باشید که ما از این نگاه به هم نزدیک هستیم! شما شخصا سالهاست که مرا می‌شناسید و از نظریات من با خبرید و نیاز به معرفی خود ندارم. پس انکار چیزی نکنید که منجر به لجاجت بشود. بنده هم مانند شما چندین سال است ایران نمیروم و کسی را هم تشویق به رفتن نمی‌کنم اما هم برخی از دوستان شما و هم من سالهاست که ایران میروند و شما هم با آنها همکاری می‌کنید و من هم کارهای آنها را در اینجا/تبعید و مهاجرت/ دنبال می‌کنم و در آرشیو جای می‌دهم. آن "دیگرانی" که شما از آنها نام می‌برید همانهایی هستند که با شما روی صحنه می روند و با من در آرشیو همکاری می‌کنند! چگونه می توانیم با اینها اینگونه بیگانه سخن بگوئیم؟ باید فرق بگذرایم میان تصمیم شما و من و آن «دیگرانی» که به ایران سفر می‌کنند! اما این تفاوت نباید منجر به تهمت و ساخت واژه هایی چون "دیگران" شود. این تصمیم ماست و آن تصمیم آنها. از اینها نمی‌توانید نتیجه آلوده کردن دیگران، از جمله مرا، بگیرید. این خلط مبحث است و رفتاری ناشایست. من سالهاست به تداوم کار و نگاه شما احترام گذاشته ام و از شما هم انتظار دارم بر اساس شناختی که از من دارید قضاوت نادرست نکنید. شما فقط می‌توانید موقعی قضاوت بالا را ادعا کنید که؛ یک نوشته مرا خوانده باشید. ۲- آن را با حقیقت تبعید و مهاجر مغایر بدانید. ورنه ما با هم اختلاف سلیقه داریم و این راه را برای تهمت باز نمی‌کند!

Niloofar Beyzaie

آقای نصرتی گرامی، مطلبتان را طوری بیان کرده اید که انگار همه چیز وارونه است. شما و عده ای دیگر در نشریه ای که در ایران منتشر می شود درباره ی تئاتر "برون مرز" یا "غربت" صحبت کرده اید و پذیرفته اید که بخش تبعیدی این تئاتر حذف شود. حالا چرا طوری می نویسید انگار بر عکس بوده است؟ منظورتان از تئاتر مهاجرت تئاتری ست که توسط کسانی خلق می شود که به ایران رفت و آمد می کنند و با رعایت کامل اصول سانسور در داخل در اینجا زندگی می کنند و اگر امکانش فراهم شود با پذیرش همان اصول سانسور در ایران هم کار به صحنه می برند؟ در عین حال حرفهای خود من را به خودم تحویل ندهید دوست گرامی. خود من بارها گفته ام که تبعید تاج یا مدالی نیست که کسی بر سر بزند.اما هنرمند تبعیدی که از مزایای بازگشت و پذیرش سانسور در می گذرد و صدای اعتراضش در اثرش منعکس است، یک چیز را نفروخته و آن شرافت است و تن به یک چیز نداده و آن اینکه بگذارد کسانی با نفی مفهوم تبعید از جمهوری اسلامی یک حکومت بی ضرر بسازند. شما پذیرفتید که پرونده ی "تئاتر برون مرز" با حذف هویت تبعیدی اش به یک پرونده ی تحریف شده بدل شود و جالب اینکه صدایش را هم در اینجا در نیاوردید. وگرنه بفرمایید مطالبی که آنجا نوشتید را اینجا بازنشر کنید.